Έμελλε της πατρίδας μας να πονέσει και να κλάψει πάλι... Η μοίρα δεν άφησε να στεγνώσει το δάκρυ και ν` απαλύνει ο πόνος των χιλιάδων θυμάτων της κατοχής των Γερμανών, των Ιταλών και των Βουλγάρων. Δεν είχαμε γνωρίσει ακόμη το χειρότερο... τον πόνο της αδελφοκτονίας...

Ο συγγραφέας χαρακτηρίζει τον εαυτό του ως αντιήρωα, καθώς αφήνει να ξετυλιχθεί το κουβάρι των αναμνήσεων από τα "πέτρινα χρόνια" 1947-1950, που πέρασε η γενιά του.

Η έκδοση αυτή έχει τη σκοπιμότητα της καταγραφής μιας αυθεντικής μαρτυρίας των γεγονότων, όπως τα έζησε ένα από τα θύματα, καθώς θύματα και θύτες ήταν θλιβεροί πρωταγωνιστές σ` ένα δράμα όπου δεν υπήρχαν ήρωες, παρά μόνον αντιήρωες... και βαθύς πόνος που σημάδεψε με πύρινη σφραγίδα τους πρωταγωνιστές για όλη τους τη ζωή...