Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602112984
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Τα Σκιαθίτικα, του Ιω. Ν. Φραγκούλα, όπου σύν τοις άλλοις περιγράφονται τα μοναστήρια και τα εξωκλήσια της Σκιάθου, είναι πολύ καλό υπόμνημα για την παπαδιαμαντική αρχαιολογία. Εκείνο πάντως που θα ονομάζαμε `αρχαιολογική θεωρία` ή `αρχαιολογικό πνεύμα` του Παπαδιαμάντη, το διερεύνησε με συστηματικό πάθος και νόμιμη οργή - οργή για όσους εμυκτήρισαν εκείνον, που μαζί με τον Μακρυγιάννη και τον Πεντζίκη συγκαταριθμείται στους κορυφαίους αρχαιολόγους - ο Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος. Ο Παπαδιαμάντης, για τον οποίο τα πατρογονικά σεβάσματα δεν ήταν απλώς `πολιτιστική κληρονομιά` και εκθέματα μουσείων, αρχαιολόγησε ορθά σε μια εποχή μεγάλης σύγχυσης και προκατάληψης. Αυτόν τον αληθινό, για αρχαιολόγους και μη, λόγο σχολιάζει στα τέσσερα μελετήματα του βιβλίου τούτου ο συγγραφέας, Αναπληρωτής Καθηγητής της Βυζαντινής Τέχνης στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Γεννήθηκε το 1933 στο Διδυμότειχο, όπου υπηρετούσε ο πατέρας του ως φιλόλογος. Μεγάλωσε και μένει στη Χαλκίδα. Σπούδασε φιλολογία στο Παν/μιο Αθηνών, με αρχαιοελληνιστές το Στυλιανό Κορρέ, Αντώνιο Χατζή, Κων/νο Βουρβέρη και Ιωάννη Σταματάκο. Εργάστηκε από το 1959 ως το 1990 στη μέση εκπαίδευση (τα τρία πρώτα χρόνια στην Κύπρο). Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές "Το λαγούμι", Δόμος, 1979, και "Για το θαλασσινό αηδόνι", Δόμος, 1984 (έκδοση εκτός εμπορίου), τα πεζά "Τρία θαλασσινά ειδύλλια", Δόμος, 1985, ""Επισείουσα Ανέμου"", Δημόσια Βιβλιοθήκη Χαλκίδας, 1989, "Λιμενάρχης Ευρίπου", Κέδρος, 1993, Νεφέλη, 2002, "Ανύπαρχτο λιμάνι", Διάμετρος, 1998, και το "μικτό είδος" "Το βαθύ πηγάδι ή εκρήξεις συναφών φωτοβολίδων", Στιγμή, 1989. Ασχολείται με την έκδοση και τη μελέτη του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη.
