Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης συγκροτήθηκε ως τόμος από τρεις σπονδυλωτές μελέτες. Στην πρώτη, `Εισαγωγή στην ποιητική του`, ο ποιητής τοποθετείται μέσα στη γενιά του και στην εποχή του. Εξετάζεται η ανάπτυξη του έργου του από συλλογή σε συλλογή και ερμηνεύεται η καταγωγή και η σημασία του `προ-λογικού` του κόσμου. Στη δεύτερη μελέτη, `Οι ποιητικές απαρχές και οι σταθερές της τεχνικής του`, ερευνώνται με τη συνδρομή και νέων άγνωστων στοιχείων οι αρχικές καταβολές και η ποιητική του διαμόρφωση. Και χαρακτηρίζεται ως σύλληψη και μορφοποίηση τελικά `εξπρεσιονιστική` η ποίησή του, κάτω από την επιφάνεια του υπερρεαλισμού της. Στην τρίτη κριτική μελέτη, `Η μορφολογία του γραπτού και άγραφου κειμένου`, αναλύεται η `αυτοαναφορικότητα` της ποίησής του: η ρηγματική, η φανερή και αφανέρωτη, εικόνα του ποιήματος, και η γένεση και η κατασκευή του με τη διαδικασία ενός κλειστού κυκλώματος. Η όλη σύνθεση πλουτίζεται με αυτοσχόλια του ποιητή σχετικά με τη `βιοτική` και την `ποιητική` του και υποστηρίζεται `παραδειγματικά` με ανάλυση ορισμένων ποιημάτων στην οποία περιγράφεται ο μηχανισμός της φαντασίας του. Στόχος του μελετητή: να φωτιστεί από πολλές πλευρές η προσωπικότητα ενός ποιητή από τους πιο χαρακτηριστικούς της μεταπολεμικής πρωτοπορίας, η τέχνη του οποίου εξακολουθεί να επηρεάζει τις νεότερες γενιές.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Γιάννης Δάλλας γεννήθηκε το 1924 στη Φιλιππιάδα. Είναι ποιητής, νεοελληνιστής και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας. Σπούδασε κλασική φιλολογία στην Αθήνα. Υπηρέτησε στη μέση και στην ανώτατη εκπαίδευση (καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και του Τμήματος Ιστορίας του Ιονίου Πανεπιστημίου).
Eξέδωσε δεκατρείς ποιητικές συλλογές από τις οποίες οι δέκα πρώτες περιέχονται στη συγκεντρωτική τους επανέκδοση "Ποιήματα 1948-1988" (Νεφέλη, 1990) και οι τρεις επόμενες είναι οι: "Αποθέτης" (1993), "Στοιχεία ταυτότητας" (1999) και "Γεννήτριες" (2004). Επίσης σειρά συγκεντρωτικών μελετημάτων ("H δημιουργική δεκαετία στην ποίηση του Βάρναλη" και "Κωνσταντίνος Θεοτόκης, κριτική σπουδή μιας πεζογραφικής πορείας"), φιλολογικές εκδόσεις των πεζών του Κωνσταντίνου Θεοτόκη (Διηγήματα, Oι σκλάβοι στα δεσμά τους), των συνθετικών συλλογών του K. Βάρναλη ("Σκλάβοι πολιορκημένοι" και "Tο φως που καίει") και των έργων του A. Κάλβου ("Ωδαί", "H Ιωνιάς", "Oι Ψαλμοί του Δαβίδ"). Δημοσίευσε ακόμη δύο κριτικά βιβλία γύρω από το θέμα της ποιητικής και το θέμα του κλασικισμού του Κάλβου και άλλα τέσσερα για την ποίηση του Καβάφη (από τα οποία, τα σημαντικότερα είναι τα: "Καβάφης και ιστορία" και "Ο Καβάφης και η δεύτερη σοφιστική"). Αρκετά δοκίμια που αναφέρονται σε θέματα και κείμενα της παλαιότερης, της μεσοπολεμικής και της μεταπολεμικής λογοτεχνίας ("Εποπτείες A΄", 1954, "Υπερβατική Συντεχνία", 1958, "Πλάγιος λόγος", 1989, "Ο ποιητής Μίλτος Σαχτούρης", 1997, "Ευρυγώνια", 2000, "Μανόλης Αναγνωστάκης - Ποίηση και ιδεολογία", 2000).
Tο 2002 κυκλοφόρησε στις εκδόσεις Άγρα το βιβλίο του "Σκαπτή ύλη - Από τα σολωμικά μεταλλεία".
Είναι επίσης συστηματικός μεταφραστής των αρχαίων λυρικών και των Αλεξανδρινών ποιητών: "Αρχαίοι λυρικοί" ("Χορικολυρικοί", "Μελικοί", "Ελεγειακοί", "Ιαμβογράφοι"), τα "Επιγράμματα" του Καλλίμαχου και "Tα δημώδη των αρχαίων" και "Αττικά συμποτικά", 2001).
Τιμήθηκε με τη διάκριση του πρώτου Κρατικού Βραβείου Κριτικής και Δοκιμίου (1987) και του Μεγάλου Βραβείου Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του (1999).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
