Τα γεγονότα που δημιούργησαν τραγικές αλλαγές και μεγάλες ανατροπές, στην καθημερινή ζωή των Ελλήνων τα σκοτεινά χρόνια της Κατοχής, προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε στους δύο πρώτους τόμους (Ι και II), της `Καθημερινότητας της Κατοχής`, στηριζόμενοι σε έγγραφα και ποικίλα τεκμήρια της εποχής.
Στις σελίδες των δύο πρώτων τόμων καταγράψαμε τις αγριότητες των κατακτητών, την πείνα, τον τρομερό λιμό του χειμώνα 1941-42, τον θάνατο, με τους χιλιάδες νεκρούς στους δρόμους της Αθήνας, αλλά και τις μοναδικές, σε όλη την Ευρώπη, εκδηλώσεις και πράξεις αντίστασης του λαού, ενάντια στους κατακτητές.
Στα δύσκολα αυτά χρόνια οι Έλληνες αγωνίστηκαν με ηρωισμό και αυταπάρνηση απέναντι στο βάρβαρο κατακτητή, ενώ παράλληλα έδιναν καθημερινά, με σθένος, τη μάχη της επιβίωσης, γι` αυτούς και τα παιδιά τους.
Με την πάροδο όμως του χρόνου, από το τέλος δηλαδή του 1942, όταν άρχισε σταδιακά να υποχωρεί το μαρτύριο της πείνας και ο πρωταρχικός αγώνας για την επιβίωση δεν αποτελούσε πλέον το μοναδικό στόχο, οι Έλληνες άρχισαν να καταβάλλουν προσπάθειες για ένταξή τους στο δημιουργούμενο κοινωνικό ιστό, να διασκεδάζουν συμμετέχοντας σε ποικίλες κοινωνικές και κοσμικές εκδηλώσεις, να βρίσκουν χρόνο και διάθεση για διάβασμα, να ερωτεύονται, να απολαμβάνουν δηλαδή στοιχειωδώς την ζωή τους.
Στο παρόν βιβλίο (τόμος III) δίνεται έμφαση σ` αυτή ακριβώς την πλευρά της `καθημερινότητας της κατοχής` και στα μέσα ψυχαγωγίας, όπως ο Κινηματογράφος, το Θέατρο, οι ιδιωτικές συγκεντρώσεις κ.ά, που απευθύνονταν στη μεγάλη μάζα του ελληνικού λαού, αλλά και τα ακριβά ρεστωράν, τα πολυτελή κέντρα διασκέδασης, τα καμπαρέ κ.ά., όπου τα μέλη της άρχουσας τάξης και οι `νεόπλουτοι` της εποχής διασκέδαζαν επιδεικτικά, σαν επιβεβαίωση του γεγονότος, ότι η δυστυχία των πολλών μπορεί να αποδώσει κέρδη στους λίγους.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]