Η κίνηση αποτελεί γνώρισμα ζωής για κάθε οργανισμό. Στον άνθρωπο είναι συνυφασμένη με την εργασία, την υγεία, την ψυχαγωγία και τον πολιτισμό. Ο άνθρωπος χειρίζεται τον εαυτό του και το περιβάλλον μέσω της δυνατότητάς του να κινείται και να προσαρμόζεται σε αυτό. Η ανθρώπινη συμπεριφορά εκδηλώνεται ι με κινήσεις. Ακόμα και ορισμένες πνευματικές λειτουργίες, όπως, για παράδειγμα, η σκέψη, η μνήμη και η μάθηση, συνοδεύονται από αόρατες κινήσεις που μπορούν να καταγραφούν και μετρηθούν. Για ένα κοινό άτομο, τα κάτω άκρα χρησιμεύουν κυρίως για μετακίνηση και στήριξη του σώματος, ενώ τα άνω άκρα χρησιμεύουν περισσότερο για εκτέλεση πιο επιδέξιων κινήσεων για τις ανάγκες της καθημερινής ζωής. Στην άσκηση, τον αθλητισμό και το χορό, τόσο τα κάτω όσο και τα άνω άκρα χρησιμοποιούνται με σκοπό να επιτευχθούν επιδέξιες κινήσεις προσομοιωμένες στις ανάγκες των ασκήσεων και των κινητικών δραστηριοτήτων. Οι επιδέξιες αυτές κινήσεις διαφέρουν από τις φυσικές κινήσεις, όχι τόσο ως προς τα ερεθίσματα που τις προκαλούν (εσωτερικά εξωτερικά), όσο ως προς την ταχύτητα, την ακρίβεια, την οικονομία, το ρυθμό και την αποτελεσματικότητα στην εκτέλεση. Στους χώρους εργασίας, οι κινήσεις προσαρμόζονται στις ανάγκες του περιβάλλοντος. Για παράδειγμα, ένας αχθοφόρος μαθαίνει να χειρίζεται και να μεταφέρει το φορτίο με επιδέξιο τρόπο για καλύτερη απόδοση, αλλά και προστασία από ενδεχόμενες κακώσεις. Ένας αγρότης χειρίζεται τα εργαλεία επίσης με επιδέξιο τρόπο για να κάνει την εργασία του καλύτερα. Μια δακτυλογράφος χειρίζεται τα πλήκτρα με ταχύτητα και ακρίβεια για να τελειώσει γρήγορα τα κείμενα. Και στις τρεις παραπάνω περιπτώσεις οι κινήσεις εκτελούνται λιγότερο ή περισσότερο μηχανικά, αυτόματα. Είναι δηλαδή μαθημένες κινήσεις. Οι κινήσεις αυτές γίνονται είτε κάτω από σταθερές και αμετάβλητες συνθήκες είτε κάτω από ποικίλες περιβαλλοντικές συνθήκες, οι οποίες απαιτούν κάθε τόσο και διαφορετικό χειρισμό. Η διαφορά μεταξύ των κινήσεων της καθημερινής ζωής και των αθλητικών κινήσεων είναι μεγάλη, διότι στην πρώτη περίπτωση δεν καταβάλλεται η μέγιστη προσπάθεια, εκτός και εάν το απαιτούν οι καταστάσεις, όταν δηλαδή κάποιος πρέπει να κάνει τις εργασίες του γρήγορα και αποτελεσματικά, διότι τον πιέζει ο χρόνος. Στην πραγματικότητα, αυτό που διαφέρει είναι ο σκοπός και το κίνητρο που κάνουν το κάθε άτομο να συμπεριφέρεται διαφορετικά. Η διαφορά μεταξύ δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής και των αθλητικών κινήσεων και κινητικών δεξιοτήτων είναι ότι ο αθλητής, κατά κανόνα, επιδιώκει την τέλεια εκτέλεση και καταβάλει τη μέγιστη προσπάθεια. Το ίδιο και ένας χορευτής.