Ο έγγραφος ηλεκτρονικός τύπος στις συναλλαγές αποκτά όλο και μεγαλύτερη σημασία. Η εκτίμηση της γνησιότητας ενός ηλεκτρονικού εγγράφου ακολουθεί ιδιαίτερη μέθοδο σε σχέση με αυτήν που εφαρμόζεται στο χάρτινο έγγραφο, ενώ η διαδικασία της ηλεκτρονικής συναλλαγής έχει ανάγκη παροχής υπηρεσιών εμπιστοσύνης, όπως αποκαλούνται, δηλαδή υπηρεσιών από πρόσωπα που λόγο ειδικών γνώσεων εξασφαλίζουν την αξιόπιστη λειτουργία της ηλεκτρονικής συναλλαγής και προσφέρουν το λογισμικό για την παραγωγή της ηλεκτρονικής υπογραφής, σχετικά, εκτός άλλων, και με την εξακρίβωση της γνησιότητας των ηλεκτρονικών εγγράφων καθώς και την ασφαλή τήρηση ηλεκτρονικών αρχείων.

Τα ζητήματα των ηλεκτρονικών υπογραφών καθώς και της λειτουργίας των παραπάνω εννόμων σχέσεων αντιμετωπίζουν ειδικοί νόμοι. Όμως, η ιδιότητα των προσώπων που εμπλέκονται στις ηλεκτρονικές συναλλαγές έχει ως αποτέλεσμα την εμπλοκή και άλλων ειδικών νομοθετημάτων ως προς τα ζητήματα ευθύνης των παρόχων υπηρεσιών εμπιστοσύνης.

Η παρούσα μελέτη διακρίνεται σε δυο μέρη και επιδιώκει να προσφέρει απαντήσεις στα πολύπλοκα ανακύπτοντα ζητήματα. Ειδικότερα, στο πρώτο μέρος αναπτύσσονται ζητήματα γύρω από την ηλεκτρονική υπογραφή ως μέσο διαπίστωσης της γνησιότητας με έμφαση στο νομικό πλαίσιο, αλλά και τις μεθόδους διαπίστωσης της γνησιότητας. Στο δεύτερο μέρος αναλύονται ζητήματα ευθύνης και ειδικότερα αναλύονται συστηματικά ειδικά νομοθετήματα με έμφαση στον Κανονισμό 910/2014 και τον Κανονισμό 679/2016.

Όλα τα ανωτέρω θέματα αντιμετωπίζει διεξοδικά η συγγραφέας, η οποία μέσα από τη συστηματική ερμηνεία παρουσιάζει με τρόπο εύληπτο και κατανοητό όλες τις ιδιαιτερότητες της διαπίστωσης της γνησιότητας της εγκεκριμένης ηλεκτρονικής υπογραφής και διατυπώνει πρωτότυπες προτάσεις οι οποίες θα προάγουν τον επιστημονικό διάλογο.