Τι κοινό έχουν μεταξύ τους: Η Ίρις, η αγγελιοφόρος του Ολύμπου. Οι ερωτοτροπίες ενός αρσενικού παγωνιού. Η βασίλισσα του Κάτω Κόσμου. Ένα αλφικό νεγράκι. Η αίρεση των Κουακέρων και οι κάλτσες του κυρίου Ντάλτον. Το κρυστάλλινο τασάκι του σαλονιού μου. Ο τοκετός της Λητώς. Ένα φαλακρός κάτοικος του Φαλήρου. Οι μικρές πασχαλίτσες κοξινέλ που ζουν στους κάκτους του Μεξικό. Το μάτι μιας αρχαίας Αιγυπτίας. Ο θάνατος του μεγάλου Ναπολέοντα. Οι ακουαρέλες. Η ελιά στο μάγουλο της Ροσάνα Ποντεστά και των άλλων ιταλίδων σταρ της Τσινετσιτά. Το πρωινό λάλημα του κόκορα. Η δομική κατασκευή μιας φολίδας. Η «αχρωματοψία» των αρχαίων Ελλήνων και η άλωση της Τροίας. Η συναισθησία του Βασίλη Καντίνσκι. Τα καραβάνια των χρυσοθήρων που διέσχιζαν την αμερικάνικη ήπειρο. Η καμήλα του Ταράντζιρε. (...) Όλα αυτά και άλλα τόσα έχουν θέση σε αυτό το βιβλίο, γιατί σχετίζονται με τον κόσμο των χρωμάτων.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]