Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789602223130
Κατηγορίες:
Σχολικά Βοηθήματα | Ξένες Γλώσσες , Εκπαίδευση | Παιδαγωγική
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο τίτλος αυτού του βιβλίου θα μπορούσε να είναι: Η περεστρόικα στην εκπαίδευση. Δεν επέλεξα αυτόν τον τίτλο, γιατί δεν αποδίδει την πραγματικότητα. Η περεστρόικα δεν έχει αρχίσει ακόμα στην εκπαίδευση της Σοβιετικής Ένωσης. Τώρα μόλις αρχίζει η διαδικασία της πολιτικο-ιδεολογικής και νομοθετικής προετοιμασίας που θα επιτρέψει την εφαρμογή του πνεύματος και των στόχων της περεστρόικα στην εκπαίδευση, όπως αυτοί διατυπώνονται μέσα από τις σχετικές αποφάσεις του κόμματος, που αφήνουν ελεύθερο το έδαφος για νέες ιδέες και πρωτοβουλίες σε μια προοπτική ριζικής αναδιάρθρωσης και αναβάθμισης του εκπαιδευτικού συστήματος και εκσυγχρονισμού του, καθώς επίσης και ριζικής βελτίωσης και αναμόρφωσης όλων των συντελεστών που έχουν σχέση με το εκπαιδευτικό και το παιδαγωγικό έργο. Πρώτα και κύρια ριζικής αλλαγής της μέχρι τώρα σταλινικής αντίληψης για την αγωγή και για την εκπαίδευση. Αλλά συγχρόνως και υπέρβασης της εκτατικής αναπτυξιακής αντίληψης, που εξυπηρέτησε την ταχύρρυθμη εκβιομηχάνιση στη Σοβιετική Ένωση. Παράλληλα με τις απαιτήσεις της φιλοσοφίας της περεστρόικα για την εκπαίδευση, η αδήριτη ανάγκη για εκσυγχρονισμό, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της επιστημονικοτεχνικής επανάστασης, καθιστούν αναγκαία μια άλλη στάση απέναντι στο εκπαιδευτικό σύστημα, που διαμορφώθηκε και λειτούργησε μέχρι τώρα. Μια άλλη στάση απέναντι στη συνολική εκπαιδευτική και παιδαγωγική εμπειρία και πρακτική των εκπαιδευτικών, οι οποίοι φαίνεται να μην είναι έτοιμοι γι` αυτό το ποιοτικό άλμα. Έτσι εξηγείται η καθυστέρηση έναρξης της περεστρόικα στην εκπαίδευση και δεν εξηγείται μόνο με την έλλειψη των αναγκαίων οικονομικών πόρων και του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου για την ποιοτική αλλαγή. (...)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]
Ο Μιχάλης Κασσωτάκης σπούδασε Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Επιστήμες της Αγωγής στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης, από το οποίο έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα. Διετέλεσε Καθηγητής της Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, Προεδρεύων του Τμήματος Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών και πρώτος εκλεγμένος Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του ίδιου Πανεπιστημίου. Το 1990, εκλέχτηκε Καθηγητής της Παιδαγωγικής στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας (Φ.Π.Ψ.) του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου δίδαξε μέχρι τη συνταξιοδότησή του. Το 2013, αναγορεύτηκε Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Χρημάτισε, ακόμη, Αντιπρόεδρος και Πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, Πρόεδρος του Κέντρου Εκπαιδευτικής Έρευνας, μέλος των Επιτροπών Παιδείας του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Ο.Ο.Σ.Α., Πρόεδρος και μέλος διαφόρων ομάδων εργασίας του Υπουργείου Παιδείας της Ελλάδας και συνεργάτης του Εθνικού Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Έρευνας της Γαλλίας. Πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ελλάδος και της Ελληνικής Εταιρείας Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης, της οποίας ήταν μέχρι πρόσφατα Πρόεδρος. Είναι εταίρος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών και μέλος πολλών επιστημονικών εταιρειών. Έχει επανειλημμένα τιμηθεί με διάφορες διακρίσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό για το επιστημονικό του έργο και ιδιαίτερα γι’ αυτό που αφορά την Εκπαιδευτική Αξιολόγηση και την Επαγγελματική Συμβουλευτική. Αναγνωρίζοντας την προσφορά του, το Τμήμα Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών έδωσε το όνομά του στο Εργαστήριο Επαγγελματικού Προσανατολισμού και Συμβουλευτικής.
Ο Μιχάλης Κασσωτάκης έχει δημοσιεύσει μόνος του ή μαζί με άλλους 30 βιβλία (περιλαμβάνονται και οι επιμέλειες επιστημονικών συγγραμμάτων) και περισσότερα από 150 άρθρα σε έγκυρα επιστημονικά περιοδικά και κεφάλαια σε συλλογικά έργα, τα οποία αναφέρονται σε θέματα Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης, Επαγγελματικής Συμβουλευτικής, μόρφωσης και επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών, μάθησης και διδασκαλίας, καθώς και σε διάφορες πτυχές του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Έχει, ακόμη, συγγράψει διάφορα βιβλία και πολλές μελέτες γλωσσολογικού, ιστορικού και λαογραφικού περιεχομένου που αφορούν τη γενέτειρά του, το Οροπέδιο Λασιθίου Κρήτης.
Ο Θανάσης Βακαλιός γεννήθηκε το 1929 στο χωριό Εμμανουήλ Παπάς του νομού Σερρών. Στα εφηβικά του χρόνια συμμετείχε ενεργά στο εαμικό κίνημα. Σε ηλικία 15 χρονών έγινε γραμματέας της ΕΠΟΝ του χωριού του με 3.000 κατοίκους. Με την έναρξη του εμφυλίου διώχτηκε. Αγωνίστηκε από τις γραμμές του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. Μετά την ήττα του ΔΣΕ βρέθηκε στη Βουλγαρία, στο Στρατόπεδο Μπερκόβιτσα. Εκεί έμεινε για λίγους μήνες. Αρχές του 1951 επιλέγεται από το κόμμα, καθώς και πολλοί άλλοι πρώην αντάρτες του ΔΣΕ, για τη μυστική στρατιωτική Σχολή 500 στην Πολωνία, που προορίζονταν να υπηρετήσουν τη γραμμή του κόμματος "Τα όπλα παρά πόδα". Το 1952 στέλνεται μαζί με άλλους στην Ουγγαρία, στην πόλη Οζντ, που λειτούργησε για ένα διάστημα, ως διαμεσολαβητικός σταθμός για παράνομη δουλειά στην Ελλάδα. Το 1952 με απόφαση του κόμματος αναλαμβάνει γραμματέας των νέων πολιτικών προσφύγων στην Ουγγαρία. Με πρωτόγνωρους, γρήγορους ρυθμούς μαθαίνει την ουγγρική γλώσσα. Εργάζεται ως στέλεχος της Κ.Ε. της ουγγρικής κομμουνιστικής νεολαίας (της DISZ) εκπροσωπώντας τους Ελληνες νέους. Γνωρίζει τη φοιτήτρια Χαρίκλεια Σιάκη. Μαζί κάνουν οικογένεια. Αποκτούν δύο αγόρια, τον Κώστα και το Γιώργο. Με παρότρυνση της Χαρίκλειας δίνει εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο. Σπούδασε φιλοσοφία και κοινωνιολογία στο Πανεπιστήμιο Eotvos Lorand της Βουδαπέστης. Παράλληλα σπούδασε για δύο χρόνια αρχαία ελληνική λογοτεχνία και βυζαντινολογία στο "Ελληνικό Ινστιτούτο" του ίδιου πανεπιστημίου. Φέρει τον τίτλο του υποψηφίου διδάκτορα των ανθρωπιστικών επιστημών της Ουγγαρικής Ακαδημίας Επιστημών (1971) και του διδάκτορα φιλοσοφίας του πανεπιστημίου Eotvos Lorand (1973). Ως αναπληρωτής καθηγητής φιλοσοφίας δίδαξε θέματα φιλοσοφίας και κοινωνιολογίας στο Πολυτεχνείο Βουδαπέστης και σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές της Ουγγαρίας. Το 1991 εκλέχτηκε αναπληρωτής καθηγητής κοινωνιολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (Δ.Π.Θ.) και τρία χρόνια μετά τακτικός καθηγητής κοινωνιολογίας της εκπαίδευσης. Ανάπτυξε ευρεία ερευνητική δραστηριότητα ως κύριος ερευνητής και συντονιστής ερευνητικών προγραμμάτων. Ομότιμος καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης. Έφυγε από τη ζωή στις 11 Απριλίου 2018.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
