Διαθέσιμο κατόπιν παραγγελίας
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789600333312
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η διαφθορά είναι μία εν δυνάμει απειλή για όλα τα πολιτικά καθεστώτα. Αποτελεί όμως μια από τις μεγαλύτερες απειλές για τις δυτικές δημοκρατίες, οι οποίες, ήδη από τον 18ο αιώνα, προβληματίζονταν ιδιαίτερα για την ύπαρξή της. Παρ΄ όλα αυτά, η διαφθορά αντιμετωπίστηκε συχνά στον 20ό αιώνα ως ένα «λευκό έγκλημα», που δύσκολα εντοπίζεται και τιμωρείται.
Για ποια όμως διαφθορά μιλάμε; Ποια είναι η σχέση ανάμεσα στην πολιτική διαφθορά και στο οικονομικό έγκλημα; Ανάλογα με τις χώρες και την πολιτική κουλτούρα, το περιεχόμενο που δίνεται στην έννοια της διαφθοράς μεταβάλλεται και διευρύνεται. Η πολιτική κουλτούρα που θεοποιεί την εξουσία, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Γαλλίας, για πολύ καιρό έβαζε μεγάλους περιορισμούς στον ορισμό τού τι αποτελεί απόπειρα εναντίον του κοινού καλού και δυστροπούσε στη διερεύνηση και την τιμωρία της. Η πιο πραγματιστική πολιτική κουλτούρα αγγλοσαξονικού τύπου έθεσε το ζήτημα της διαφθοράς ως το διακύβευμα μιας μεταρρύθμισης του δημόσιου βίου, χωρίς εντούτοις να επιλύσει το πρόβλημα.
Το βαθύτερο εμπόδιο τόσο για την ανάλυση όσο και για την αντιμετώπιση της διαφθοράς έγκειται στις αξεδιάλυτες σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα σε τρεις παραμέτρους: στην πολιτική διαφθορά, στη διαφθορά των δημοσίων λειτουργιών και στη διαφθορά των ιδιωτικών επιχειρήσεων. Η λογική του οικονομικού κέρδους και οι στρεβλώσεις του ανταγωνισμού για τη μεγιστοποίησή του αποτελούν τις ουσιώδεις παραμέτρους για να εξηγηθούν οι πρακτικές της ενεργητικής και της παθητικής διαφθοράς.
Ο Νίκος Κοτζιάς έχει διδάξει και εργαστεί ως ερευνητής στα Πανεπιστήμια της Μακεδονίας (Θεσσαλονίκη), του Μαρβούργου (Γερμανία), της Οξφόρδης (ΗΒ) και του Χάρβαρντ (ΗΠΑ). Υπήρξε στέλεχος της Αριστεράς. Συμμετείχε στην έκδοση των περιοδικών "Επιστημονική Σκέψη" και "Διαλεκτική". Διευθύνει τη σειρά "Αναστοχασμός" στις Εκδόσεις Καστανιώτη, όπως παλαιότερα στη σειρά "Λόγος" στις Εκδόσεις Λιβάνη. Σήμερα αρθρογραφεί στην εφημερίδα Ημερησία. Εργάζεται ως εμπειρογνώμων στο υπουργείο Εξωτερικών. Σπούδασε οικονομικές επιστήμες (πτυχίο), πολιτική και φιλοσοφία (μεταπτυχιακά), δίκαιο (διδακτορικό) και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση (post doc) στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Τα κυριότερα έργα που έγραψε ή συμμετείχε στην έκδοσή τους είναι τα εξής: Der autonome Intellekt (1976), Η διανόηση στην Ελλάδα (1978), Τέχνη και Ιδεολογία (1984), Ο τρίτος δρόμος του ΠΑΣΟΚ (1985), Πανεπιστήμιο και Κοινωνία (1986), Η Ελλάδα στο 2000 (1987), Συνειδητό και Αυθόρμητο (1987), Ο Συνασπισμός της Αριστεράς (1988), Μια συζήτηση που δεν έγινε (1989), Auf dem Weg zur Hegemonialmacht? Deutsche Aussenpolitik nach der Vereinigung (1993), ΕΕ: Κράτος δευτέρου βαθμού ή ένα σύστημα εν τω γίγνεσθαι - Το εθνικό κράτος και η διαδικασία πολιτικής ενοποίησης στην κοινοτική Ευρώπη (1995), Labor, Market and Employment (1996), EU und Demokratie (1997), Flexible Integration in Europe (1998), Griechenland in Europa (1998), Στόχοι και τακτικές στη Διακυβερνητική Διάσκεψη της ΕΕ του 1996-1997 (1999), Culture and the dialectic of the national and global (2002).
Ο Πιερ Λασκούμ είναι διευθυντής ερευνών στο CNRS [Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών]. Στα δημοσιευθέντα έργα του, συγκαταλέγονται: Les affaires ou l΄art de l΄ombre, Centurion, 1985· Elites irregulieres. Essai sur la delinquance des affaires, Gallimard, 1997· Reformer le code penal [μαζί με τον P. Poncela], PUF, 1998.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
