10 3/4
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

10 3/4

Σενάρια: Η εκπομπή: Αναπαράσταση: Μέρες του 36: Ο θίασος: Οι κυνηγοί: Ο Μεγαλέξαντρος

Θεόδωρος Αγγελόπουλος

Θυμάμαι πάντα τον τρόπο με τον οποίο στεκόταν δίπλα στο μπαρ του caffe Centrale στο Santarcangelo, αφοσιωμένος στο φλιτζάνι του καφέ. Μικρές γουλιές, με μια αιωνιότητα απόσταση η μία από την άλλη. `Εσείς πίνετε τον καφέ`, μου λέει ο Θόδωρος για να δικαιολογήσει το μακρύ τελετουργικό, `εγώ τον απολαμβάνω`. Εγώ, όμως, αισθάνομαι ότι εκείνος ταξιδεύει στα μονοπάτια των σκέψεών του. Ξαναβλέπω τα μάτια του ανοιχτά, ακουμπισμένα στο χείλος του φλιτζανιού, γεμάτα από ένα εσωτερικό φως. Ακόμα και το τσιγάρο, που ρουφάει αργά, μετατρέπεται σ` ένα μακρύ καλάμι στάχτης, κάτω από το οποίο κρατάει την παλάμη του χεριού του για να εμποδίσει μια καταστροφική του πτώση στο πάτωμα. Για κείνον η κατάληξη της στάχτης είναι στο τασάκι ή σ` ένα ποτήρι ή σ` ένα άδειο πακέτο τσιγάρων. Δε θα ήθελε ποτέ να της δώσει διαφορετικό προορισμό από το δικό της. Μέσα και κατά τη διάρκεια αυτών των αργών χρόνων, τα ερεθίσματα για τις ιστορίες μας έρχονται γρήγορα και πεισματικά, περιπλεγμένα, μέχρι που γίνονται λαβύρινθοι πολύπλοκοι όπου καρφώνουμε τα μάτια για να βρούμε τον πολύτιμο μίτο πάνω στον οποίο θα αναπτυχθεί η ιστορία, φορτισμένη με μια `μεγαλειώδη καρποφορία`.
Ένας Ιάπωνας μοναχός έγραφε γύρω στα 1.000 μ.Χ.: `Πρέπει να κάνουμε κάτι περισσότερο από την τετριμμένη τελειότητα`. Πιθανότατα κάποιο ελάττωμα προκαλεί τη δημιουργία μιας ιστορίας. Με τον ίδιο τρόπο που καταλαβαίνεις ότι η ομορφιά μιας γυναίκας μεγαλώνει όταν ανακαλύψεις ότι είναι ελαφρά αλλήθωρη. Πάντα στις συναντήσεις μας ψάχνουμε την πηγή μιας ιστορίας χρήσιμης και θαυμαστής. Αλλά τι είδους πηγή;
Πριν ένα χρόνο, με τον φίλο Giannini κι έναν γέρο βουνίσιο βαλθήκαμε να ανακαλύψουμε τις πηγές του ποταμού Marecchia, το ποτάμι αυτής της κοιλάδας. Ο γέρος μας οδήγησε στους μυχούς του βουνού Zucca και μας πέρασε από μικρά ρυάκια σημειωμένα, δίχως βεβαιότητα, από πολλούς μελετητές σαν πιθανές πήγες του Marecchia. Σε κάποια στιγμή ο γέρος μας έδειξε ένα κομματάκι γης από άγριο χορτάρι σ` ένα σκιερό και υγρό μέρος. Κάθε κλωναράκι χόρτου κρατούσε μικρές σταγόνες δροσιάς που κάθε τόσο έπεφταν στο μαλακό χώμα. Έτσι, αυτό το υγρό χορτάρι σχημάτιζε ένα λεπτό στρώμα νερού, που μετά συσσωρευόταν σχηματίζοντας με τη σειρά του ένα μικρό ρυάκι που κατέβαινε στην κοιλάδα. Αυτή είναι η πραγματική πηγή του Marecchia. Η πηγή ενός ποταμού θα μπορούσε να είναι ένα λιβάδι από άγριο χορτάρι.
Πιθανότατα ο Θόδωρος να είναι ένα τέτοιο υγρό λιβάδι που κάθε τόσο `δακρύζει`, έτσι που να σχηματίζει συχνά αυτό το ποτάμι από εικόνες μπροστά στα μάτια αυτής και άλλων κοιλάδων του πλανήτη. Tonino Guerra, Μάιος 1996


[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]

Θεόδωρος Αγγελόπουλος

Θεόδωρος Αγγελόπουλος (Συγγραφέας)

Ο Θόδωρος Αγγελόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα την 27η Απριλίου 1935. Τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο στην Αχαρνών. Συμμαθητές και φίλοι του καλοί ήταν ο Χρήστος Γιανναράς, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Αλέκος Φασιανός. 1953: Εισάγεται στη Νομική Σχολή Αθηνών την οποία εγκαταλείπει στο πτυχίο. 1961: Φεύγει για τη Γαλλία και γράφεται στη Σορβόννη όπου παρακολουθεί μαθήματα γαλλικής φιλολογίας και φιλμολογίας, με καθηγητές τον Ζωρζ Σαντούλ και τον Ζακ Μιτρί, τους οποίους ξανασυνάντησε αργότερα στην IDHEC. Παράλληλα παρακολουθεί μαθήματα εθνολογίας με το Λεβί Στρως. Για να αντεπεξέλθει στα έξοδα των σπουδών δουλεύει στη ρεσεψιόν της Σιτέ Ουνιβερσιτέρ (με την ώρα) μαζί με τον γλύπτη Γεράσιμο Σκλάβο. 1962-63: Γίνεται δεκτός, ύστερα από εξετάσεις, στην περίφημη σχολή κινηματογράφου IDHEC. Η διαφωνία και σύγκρουσή του με τον καθηγητή της σκηνοθεσίας οδηγεί σε πρόωρη λήξη τις σπουδές του. 1963-64: Συνεχίζει τη φοιτητική του διαδρομή στο "Musee de l΄homme" κοντά στον εθνολόγο-σκηνοθέτη Ζαν Ρους, όπου διδάσκεται το σινεμά-ντιρέκτ. 1964: Επιστροφή στην Ελλάδα. Η επάνοδος στην πατρίδα συνοδεύεται από αναίτιο ξυλοδαρμό του από την αστυνομία καθώς βάδιζε ανύποπτος. Επεισόδιο που τον επηρέασε και άλλαξε τη διάθεση και τα σχέδιά του. Τότε η σκηνοθέτις Τώνια Μαρκετάκη του προτείνει να συνεργαστεί με την εφημερίδα "Δημοκρατική Αλλαγή" ως κριτικός. Προς μεγάλη έκπληξη όλων -και του ιδίου- αντί να γυρίσει στη Γαλλία, όπως ήταν και το αναμενόμενο, έμεινε στην Ελλάδα. Και εργάστηκε ως κριτικός. 1965: Οι "Φόρμινξ" (ο Βαγγέλης Παπαθανασίου και ο αδελφός του και μάνατζερ του συγκροτήματος, Νίκος), του προτείνουν να γυρίσει μια ταινία που θα προωθούσε την περιοδεία τους στην Αμερική. Τότε, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, κάνει και το πρώτο γύρισμα στη Θεσσαλονίκη, στο Παλαί ντε Σπoρ, σε συναυλία του συγκροτήματος, με 8.000 θεατές. Η περιοδεία ματαιώθηκε και οι "Φόρμινξ" δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ. 1968: Μικρού μήκους ταινία: "Εκπομπή". Πρώτη συμμετοχή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο κριτικών. 1969: Την 1η Σεπτεμβρίου κυκλοφορεί το πρώτο τεύχος του ιστορικού περιοδικού "Σύγχρονος κινηματογράφος". Συνιδρυτές ο Θ. Αγγελόπουλος με τον Β. Ραφαηλίδη. Οι δυο τους συνέλαβαν την ιδέα της οργάνωσης και εκτέλεσης ενός θεωρητικού περιοδικού για τον κινηματογράφο που θα παρακολουθούσε και θα σχολίαζε την σύγχρονη πρωτοπορία. Στη συντακτική επιτροπή οι: Τώνης Λυκουρέσης, Γιώργος Κόρρας, Λάκης Παπαστάθης, Κώστας Σφήκας, Ρούλα Μητροπούλου, Ρίτσα Ντάκου. Οργάνωση και διεκπεραίωση: Παντελής Βούλγαρης. 1971: "Αναπαράσταση". Θριαμβεύει στα βραβεία του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο "Ζωρζ Σαντούλ" για την καλύτερη ταινία που προβλήθηκε στη Γαλλία το 1971. Καλύτερη ξένη ταινία στο Φεστιβάλ του Hyeres (1971). Ειδική μνεία της FIPRESCI (Διεθνής Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου) στο Φεστιβάλ Βερολίνου (1971). 1972: "Μέρες του ΄36". Βραβείο σκηνοθεσίας και φωτογραφίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Βραβείο της FIPRESCI στο Φεστιβάλ Βερολίνου (1972). 1974-75: "Ο θίασος". Δεκατρία βραβεία. Στις Κάννες (1975) από τη FIPRESCI. Στην Ταορμίνα, στο Βερολίνο (Βραβείο ΙΝΤΕΡΦΙΛΜ), στο Λονδίνο (1979, Καλύτερη ταινία της χρονιάς), στην Ιαπωνία, στη Θεσσαλονίκη (1975, Βραβεία Καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, Α΄ αντρικού και Α΄ γυναικείου ρόλου, ΠΕΚΚ). Καλύτερη ταινία της δεκαετίας 1970-1980 από την ένωση κριτικών της Ιταλίας. Ανάμεσα στις καλύτερες ταινίες στην Ιστορία του Παγκόσμιου Κινηματογράφου από την FIPRESCI. 1977: "Κυνηγοί". Επίσημη συμμετοχή στο Φεστιβάλ των Καννών. Βραβείο Καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ του Σικάγο. Βραβείο της Ένωσης Τούρκων Κριτικών. 1979: Στη διάρκεια των γυρισμάτων του "Μεγαλέξαντρου" γνωρίζει τη Φοίβη Οικονομοπούλου, διευθύντρια παραγωγής, η οποία είναι από τότε η σύντροφος της ζωής του. 1980: "Μεγαλέξαντρος". Χρυσό Λιοντάρι στο Φεστιβάλ Βενετίας, όπως επίσης και βραβεία της FIPRESCI και Cinema Nuovo στο ίδιο φεστιβάλ. Βραβείο της ΠΕΚΚ στη Θεσσαλονίκη. 1980: Γεννιέται η πρώτη του κόρη ΄Αννα. 1981: "Χωριό ένα, κάτοικος ένας" (διάρκεια 20΄). Τηλεοπτική παραγωγή της ΥΕΝΕΔ. Αναφέρεται στην εγκατάλειψη του χωριού Νέα Σεβάστεια του νομού Θεσσαλονίκη
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα

Εκδότης:
Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Μαλακό εξώφυλλο
Σελίδες:
335
Διαστάσεις:
21x14
Βάρος:
0.507 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση