
Αν η αδικία ήταν διάσπαρτη στο πρώτο βιβλίο, εδώ τη βρίσκουμε να έχει σύντροφό της την απελπισία. Η συγγραφέας χώνει βαθιά το μαχαίρι και τέμνει μια πραγματικότητα τόσο καθημερινή και τόσο κοντινή μας που δεν της δίνουμε σημασία. Αδικία, αοριστία, αγωνία για το αύριο, αναζήτηση μιας μητέρας-πατρίδας, ένα όνειρο που παραμένει όνειρο. Εξαιρετική ψυχογραφία, εξαιρετική υπόθεση κι ένα μυστικό που ανατρέπει τις σχέσεις των δυο ηρωίδων. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:
\"Τι μου έκανε περισσότερο εντύπωση στην Αθήνα; Οι τράπεζες και οι εκκλησίες. Δεν προλάβαινα να τις μετράω!\" (σελ. 72).
\"Το ίδιο βράδυ η Βερόνικα είδε ένα όνειρο γεμάτο από εκείνη τη μακρινή πολιτεία στην οποία γεννήθηκε, μεγάλωσε, σπούδασε, εργάστηκε αλλά απαγορευόταν να τη θεωρεί πατρίδα της διότι πατρίδα ήταν μόνο και πέραν πάσης αμφισβήτησης η Ελλάδα στην οποία κάποτε, όπως ο Οδυσσέας, θα επέστρεφε. Μόνο που εκείνη δεν είχε φύγει ποτέ από την Ελλάδα για να επιστρέψει. Και το παράδοξο στο όνειρό της ήταν ακριβώς αυτό, μια τεράστια προσπάθεια επιστροφής σε έναν τόπο κενό από αναμνήσεις, κενό από τον δικό της προσωπικό χρόνο, ενώ αντίθετα ολόκληρη η ύπαρξή της λουζόταν στο φως έτσι καθώς, πάντα μέσα στο όνειρο, περπατούσε ανέμελα στους δρόμους της γενέθλιας εκείνης πολιτείας...\" (σελ. 110).
\"Δεν το είχα διαλέξει αυτό το πεπρωμένο. Δεν είχα διαλέξει εγώ να γεννηθώ στην Τασκένδη. Δεν είχα διαλέξει εγώ να φύγω από την Τασκένδη. Τι ήμουν τελικά εγώ; Τι ήμουν στην προηγούμενη ζωή μου και τι είμαι στην τωρινή;\" (σελ. 191).
Πάνος Τουρλής