Ο Ρόλαντ Ντ. Λαίνγκ γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1927 και φοίτησε στο εκεί πανεπιστήμιο, απ΄ όπου πήρε πτυχίο ιατρικής το 1951. Από το 1951 έως το 1953 εργάστηκε ως ψυχίατρος στο βρετανικό στρατό και κατόπιν στο Βασιλικό Ψυχιατρίκο Ίδρυμα της Γλασκώβης (1955), στο Τμήμα Ψυχολογικής Ιατρικής του πανεπιστημίο της ίδιας πόλης (1956), και στην κλινική Τάβιστοκ (1957-1961). Υπήρξε διευθυντής της κλινικής Λάνγκαμ του Λονδίνου (1962-1965). Από το 1961 έως το 1967, ως υπότροφος του ιδρύματος Υποτροφιών Ψυχιατρικών Ερευνών, διεξήγαγε έρευνες που αφορούσαν στην οικογένεια σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Σχέσεων Τάβιστοκ, ενώ αργότερα διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλαδέλφεια, ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος που ασχολείται με την ανάπτυξη πρακτικής στρατηγικής σε περιπτώσεις κοινωνικών επεμβάσεων βάσει των θεωρητικών θέσεων που επεξεργάστηκαν οι Νταίηβιντ Κούπερ , Γκρέγκορυ Μπαίητσον, Ρος Σπέκ και άλλοι.
Ως ψυχαναλυτής και ψυχιάτρος έκανε έρευνες που αφορούν ιδιαίτερα στη σχιζοφρένεια, στα διάφορα είδη οικογενειών και στις ποικιλόμορφες ανθρώπινες εμπειρίες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και αυτή που διαμορφώνεται από ναρκωτικά που διευρύνουν τη συνείδηση, όπως η μεσκαλίνη και το LSD-25.
Πέθανε στις 23 Αυγούστου 1989 από καρδιακή ανακοπή.
Ο Ρόλαντ Ντ. Λαίνγκ γεννήθηκε στη Γλασκώβη το 1927 και φοίτησε στο εκεί πανεπιστήμιο, απ΄ όπου πήρε πτυχίο ιατρικής το 1951. Από το 1951 έως το 1953 εργάστηκε ως ψυχίατρος στο βρετανικό στρατό και κατόπιν στο Βασιλικό Ψυχιατρίκο Ίδρυμα της Γλασκώβης (1955), στο Τμήμα Ψυχολογικής Ιατρικής του πανεπιστημίο της ίδιας πόλης (1956), και στην κλινική Τάβιστοκ (1957-1961). Υπήρξε διευθυντής της κλινικής Λάνγκαμ του Λονδίνου (1962-1965). Από το 1961 έως το 1967, ως υπότροφος του ιδρύματος Υποτροφιών Ψυχιατρικών Ερευνών, διεξήγαγε έρευνες που αφορούσαν στην οικογένεια σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Ανθρωπίνων Σχέσεων Τάβιστοκ, ενώ αργότερα διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσμου Φιλαδέλφεια, ενός μη κερδοσκοπικού ιδρύματος που ασχολείται με την ανάπτυξη πρακτικής στρατηγικής σε περιπτώσεις κοινωνικών επεμβάσεων βάσει των θεωρητικών θέσεων που επεξεργάστηκαν οι Νταίηβιντ Κούπερ , Γκρέγκορυ Μπαίητσον, Ρος Σπέκ και άλλοι.
Ως ψυχαναλυτής και ψυχιάτρος έκανε έρευνες που αφορούν ιδιαίτερα στη σχιζοφρένεια, στα διάφορα είδη οικογενειών και στις ποικιλόμορφες ανθρώπινες εμπειρίες, ανάμεσα στις οποίες περιλαμβάνεται και αυτή που διαμορφώνεται από ναρκωτικά που διευρύνουν τη συνείδηση, όπως η μεσκαλίνη και το LSD-25.
Πέθανε στις 23 Αυγούστου 1989 από καρδιακή ανακοπή.
