Αυτό το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού που αναζητά πληροφορίες για κάποιο πρόσωπο, δεκαπέντε περίπου χρόνια μετά τον θάνατό του, και ταξιδεύει αναζητώντας όσους θα μπορούσαν να το έχουν γνωρίσει. Η ταυτότητα αυτού του προσώπου - μιας ιδιόρρυθμης μορφής της ιταλικής λογοτεχνικής ζωής, φίλου ποιητών και συγγραφέων - δεν έχει καμία σημασία: κι αυτό γιατί στο μυθιστόρημα η προσωπικότητά του αναδύεται μόνο με έμμεσο τρόπο και αμυδρά, αλλά και γιατί αυτή δεν ενδιαφέρει καθόλου ούτε τον ίδιο τον νεαρό που ακολουθεί τα ίχνη αυτού του σαγηνευτικού «θρύλου». Από τις ερωτήσεις που υποβάλλει σε εκείνους που συναντά, φαίνεται ότι εκείνο που απασχολεί περισσότερο τον νεαρό ερευνητή είναι οι λόγοι για τους οποίους το πρόσωπο που αναζητά, ενώ διαθέτει ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό ταλέντο - ίσως μάλιστα ακριβώς γι` αυτό - αντί να γράφει, προτιμά να επηρεάζει τις ζωές όσων βρίσκονται γύρω του. Αναζητά άραγε ο νεαρός κάποια λύση στο δίλημμα ανάμεσα στη «συγγραφή» και τη «μη συγγραφή »;

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]