Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
ISBN:
9789602273456
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Πολλά και σημαντικά έχουν λεχθεί για τη σημασία που απέδιδαν οι αρχαίοι Έλληνες στη μουσική. Εξαίρετες σύγχρονες μελέτες έχουν μεταφρασθεί στη γλώσσα μας, που δίνουν την ευκαιρία να προσεγγίσουμε τη μουσική της αρχαίας Ελλάδας και να αισθανθούμε το μεγαλείο της. Διαθέτουμε όμως λιγότερες πληροφορίες για τη θεωρία αυτής της μουσικής, αφού ελάχιστα έχουν γίνει γνωστά για την πλουσιότατη αυτή γραμματεία, που αφορά στην αρμονική (περισσότερο) και στη ρυθμική (λιγότερο) επιστήμη. Υπάρχουν τέσσερα είδη πηγών, από τα οποία μπορούμε να αντλήσουμε πληροφορίες για την αρχαία ελληνική μουσική: η αρχαία ελληνική γραμματεία της αρχαίας ελληνικής μουσικής, οι εικαστικές τέχνες (αγγειογραφία και γλυπτική), τα αρχαιολογικά ευρήματα τμημάτων ή και ολόκληρων μουσικών οργάνων, που βοηθούν στην ανακατασκευή τους, τα καταγεγραμμένα σε παπύρους ή άλλο υλικό, μουσικά αποσπάσματα. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο της εισαγωγής της έκδοσης]
Ο Αριστόξενος υπήρξε ο πρώτος συστηματικός θεωρητικός μελετητής της αρχαιοελληνικής μουσικής. Γεννήθηκε μεταξύ 375-360 π.Χ. στον Τάραντα της Κάτω Ιταλίας και παρακολούθησε μαθήματα μουσικής και φιλοσοφίας κοντά στον πατέρα του, τον Σπίνθαρο, μουσικό και μαθητή του Σωκράτη, καθώς και κοντά στον μουσικό Λάμπρο στην πόλη της Μαντίνειας. Μαθήτευσε αργότερα κοντά στον πυθαγόρειο Ξενόφιλο τον Χαλκιδέα και υιοθέτησε την πυθαγόρεια φιλοσοφία. Στη συνέχεια μετέβη στην Αθήνα, όπου εντάχθηκε πλέον στην περιπατητική φιλοσοφική σχολή και έγινε διακεκριμένος μαθητής του Αριστοτέλη, με την προοπτική μάλιστα να τον διαδεχτεί στην διεύθυνση του Λυκείου, κάτι που τελικά δεν έγινε προκαλώντας την πικρία του Αριστόξενου. Στην Αθήνα έμεινε μάλλον μέχρι το τέλος της ζωής του.
Από το πλούσιο σε όγκο και θεματολογία συγγραφικό του έργο (η Σούδα αναφέρει 453 βιβλία) σώθηκαν μόνο τα "Αρμονικά στοιχεία", εκτεταμένα αποσπάσματα από τα "Ρυθμικά στοιχεία" και μεμονωμένα αποσπάσματα από άλλα έργα.
Το έργο του αποτελεί απαραίτητη πηγή για την κατανόηση της εξέλιξης της αρχαιοελληνικής μουσικής.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Νίκος Ξανθούλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1962. Σπούδασε τρομπέτα στο Ωδείο Αθηνών, με τον Τάσο Κυπραίο, από όπου πήρε δίπλωμα με Α΄ Βραβείο το 1983. Με καθηγητές τους Μενέλαο Παλλάντιο, Διαμαντή Διαμαντόπουλο και Περικλή Κούκο, πήρε τα πτυχία αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας και δίπλωμα σύνθεσης, επίσης με Α΄ Βραβείο. Παράλληλα σπούδασε τσέμπαλο με τη Μαργαρίτα Δαλμάτη (Δίπλωμα και Βραβείο Feruccio Vignanelli) και πολιτικές επιστήμες (πτυχίο Παντείου Πανεπιστημίου). Το 1994, ανακηρύχτηκε διδάκτορας της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας με τη διατριβή του πάνω στη φούγκα. Είναι καθηγητής του Ωδείου Αθηνών στην τρομπέτα και στα ανώτερα θεωρητικά από το 1983, καθώς και κορυφαίος Α΄ τρομπετίστας της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1984. Συμμετείχε στην Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1984, με διευθυντές τους Κλαούντιο Αμπάντο και Γιούρι Σιμόνοφ. Έχει συμμετάσχει ως σολίστ σε πολλές ορχήστρες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ferenc Liszt της Βουδαπέστης, Φιλαρμονική της Σόφιας, Συμφωνική της Τασκένδης, Καμεράτα, κ.ά.). Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Εθνική Λυρική Σκηνή τού έχουν παραγγείλει έργα (κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα, το 1995, και παιδική όπερα "Το δάκρυ του φεγγαριού", το 1999). Έχει γράψει μουσική για το θέατρο ("Ισμήνη" με την Ασπασία Παπαθανασίου, το 2002, και "Ευμενίδες" με την Άννα Συνοδινού, το 2004). Έργα του παίζονται συχνά από τις ραδιοφωνίες πολλών χωρών, ενώ συχνά περιοδεύει κάνοντας διαλέξεις, ρεσιτάλ, επιστημονικές ανακοινώσεις και σεμινάρια στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα. Έχει εκδώσει τρεις προσωπικούς δίσκους ("Works by Greek composers", το 1993, "Ο πληθυντικός αριθμός" με την Κική Δημουλά, το 2003, και το "Ανθολόγιο δεκαετίας", το 2004). Υπήρξε διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας από το 1996 ως το 2003, ενώ από το 2004 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Από το 2006 είναι επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών. Από το 2009 είναι υπεύθυνος των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Ο Νίκος Ξανθούλης γεννήθηκε στη Λάρισα το 1962. Σπούδασε τρομπέτα στο Ωδείο Αθηνών, με τον Τάσο Κυπραίο, από όπου πήρε δίπλωμα με Α΄ Βραβείο το 1983. Με καθηγητές τους Μενέλαο Παλλάντιο, Διαμαντή Διαμαντόπουλο και Περικλή Κούκο, πήρε τα πτυχία αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας και δίπλωμα σύνθεσης, επίσης με Α΄ Βραβείο. Παράλληλα σπούδασε τσέμπαλο με τη Μαργαρίτα Δαλμάτη (Δίπλωμα και Βραβείο Feruccio Vignanelli) και πολιτικές επιστήμες (πτυχίο Παντείου Πανεπιστημίου). Το 1994, ανακηρύχτηκε διδάκτορας της Μουσικής Ακαδημίας της Σόφιας με τη διατριβή του πάνω στη φούγκα. Είναι καθηγητής του Ωδείου Αθηνών στην τρομπέτα και στα ανώτερα θεωρητικά από το 1983, καθώς και κορυφαίος Α΄ τρομπετίστας της ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής από το 1984. Συμμετείχε στην Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1984, με διευθυντές τους Κλαούντιο Αμπάντο και Γιούρι Σιμόνοφ. Έχει συμμετάσχει ως σολίστ σε πολλές ορχήστρες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Ferenc Liszt της Βουδαπέστης, Φιλαρμονική της Σόφιας, Συμφωνική της Τασκένδης, Καμεράτα, κ.ά.). Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Εθνική Λυρική Σκηνή τού έχουν παραγγείλει έργα (κοντσέρτο για τρομπέτα και ορχήστρα, το 1995, και παιδική όπερα "Το δάκρυ του φεγγαριού", το 1999). Έχει γράψει μουσική για το θέατρο ("Ισμήνη" με την Ασπασία Παπαθανασίου, το 2002, και "Ευμενίδες" με την Άννα Συνοδινού, το 2004). Έργα του παίζονται συχνά από τις ραδιοφωνίες πολλών χωρών, ενώ συχνά περιοδεύει κάνοντας διαλέξεις, ρεσιτάλ, επιστημονικές ανακοινώσεις και σεμινάρια στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στην Κίνα. Έχει εκδώσει τρεις προσωπικούς δίσκους ("Works by Greek composers", το 1993, "Ο πληθυντικός αριθμός" με την Κική Δημουλά, το 2003, και το "Ανθολόγιο δεκαετίας", το 2004). Υπήρξε διευθυντής του Δημοτικού Ωδείου Καλαμάτας από το 1996 ως το 2003, ενώ από το 2004 διδάσκει στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Από το 2006 είναι επιστημονικός συνεργάτης της Ακαδημίας Αθηνών. Από το 2009 είναι υπεύθυνος των Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
