Ο Ρίπλεϋ είχε καταφέρει να κρατήσει το όνομά του και την υπόληψή του καθαρά, τηρουμένων των αναλογιών. Θα ήταν πολύ ενοχλητικό γι αυτόν αν μαθευόταν η εμπλοκή του με την Γκαλερί Μπακμάστερ του Λονδίνου. Η γκαλερί παρουσιάζει μια ακόμα έκθεση του ζωγράφου Ντέργουατ. Όμως τώρα ένας Αμερικανός συλλέκτης ισχυρίζεται ότι το πανάκριβο αριστούργημα που αγόρασε πριν από τρία χρόνια είναι πλαστό. Και είναι, βέβαια. Ο Αμερικανός θέλει να μιλήσει απευθείας στον Ντέργουατ. Αλλά αυτός δυστυχώς είναι νεκρός. Ο Τόμ Ρίπλεϋ χρειάζεται την τέλεια λύση. Είναι ο μοναδικός άνθρωπος που μπορεί να κάνει το θαύμα -όμως δεν έχει την πολυτέλεια να διαχειριστεί άλλο σκάνδαλο για τον εαυτό του. Τίποτα δε θα τον σταματήσει, συμπεριλαμβανομένου του φόνου, για να γλιτώσει την αποκάλυψη. Λίγοι όμως έχουν τα γερά νεύρα του. Ειδικά όταν πρόκειται για φόνο... Στο βιβλίο αυτό αναμειγνύονται πραγματικά πρόσωπα και οι σκιές τους, μ΄ έναν έμμονο ρυθμό που η Πατρίσια Χάισμιθ καταφέρνει να τον κάνει ασφυκτικό. Κάποιες, σύντομες, σκηνές διαδραματίζονται στην Αθήνα και την Ικαρία την εποχή της δικτατορίας. Το σασπένς παρουσιάζει εδώ -περισσότερο από ποτέ- μια υποβόσκουσα ένταση. Το ταλέντο της Πατρίσια Χάισμιθ αποδεικνύεται επίσης στη λεπτομερή ψυχολογική ανάλυση του Τόμ Ρίπλεϋ, διφορούμενου προσώπου, μοναχικού, αποφασισμένου να επιζήσει και σε μόνιμη αναζήτηση της ταυτότητάς του· ο Ρίπλεϋ είναι δολοφόνος σχεδόν παρά τη θέλησή του, ή μάλλον είναι ανίκανος να συγκρατήσει τα δολοφονικά του ένστικτα.