Μολιέρος (Συγγραφέας)

Ο Μολιέρος (κατά κόσμον Ζαν-Μπατίστ Ποκλέν) γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Ακολούθησε το δρόμο του θεάτρου αφήνοντας το σίγουρο μέλλον της δουλειάς του πατέρα του, ο οποίος κατείχε τη μόνιμη θέση του «ταπετσιέρη του βασιλιά». Το 1643 ίδρυσε μαζί με τη Madeleine Béjart το θίασο Illustre Théâtre, που στην αρχή δεν είχε επιτυχία. Αντιθέτως, άφησε στον Μολιέρο χρέη, εξαιτίας των οποίων και φυλακίστηκε. Την περίοδο 1645-1658 ο θίασος περιοδεύει στην επαρχία. Οι παραστάσεις δίνονται σε πλατείες και σε πύργους ευγενών. Παίζουν κυρίως τραγωδίες, αλλά, την ίδια εποχή, ο Μολιέρος αρχίζει να γράφει σύντομες, μονόπρακτες φάρσες, με έντονο το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού. Η επιτυχία ήρθε αβίαστα. Με τον αέρα της επιτυχίας αυτής επιστρέφει στο Παρίσι. Στο εξής βρίσκει το δρόμο του μέσα από την κωμωδία. Το 1658, με διαταγή του βασιλιά, παραχωρείται στο θίασο του Μολιέρου το θέατρο Petit-Bourbon. Στην αρχή το «φυσικό παίξιμο» του Μολιέρου ξενίζει το παρισινό κοινό, που είναι εθισμένο στις συμβάσεις και στη ρητορεία. Στη συνέχεια όμως η επιτυχία  είναι τεράστια και το 1668 του παραχωρείται το θέατρο Palais-Royal,  όπου στο εξής θα παιχτούν όλα τα έργα του. Η προστασία του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄ αποδείχθηκε πολύτιμη, καθώς κάποια έργα του προκάλεσαν θυελλώδη κριτική.

Πέθανε το 1673, αφού έπαιξε για τελευταία φορά στην παράσταση του έργου Ο κατά φαντασίαν ασθενής  τον ομώνυμο ρόλο.

Τα σημαντικότερα έργα του: Οι κομψεπίκομψες, (Les Précieuses ridicules, 1659), Σχολείο των γυναικών (1662), Η κριτική του Σχολείου των γυναικών (1663), Ο αυτοσχεδιασμός των Βερσαλλιών  (1663),  Δον Ζουάν (1665), Ο μισάνθρωπος  (1666), Ζώρζ Νταντέν (1668), Ο φιλάργυρος (1668), Ταρτούφος (1669), Ο αρχοντοχωριάτης (1670), Οι σοφολογιότατες (1672), Ο κατά φαντασίαν ασθενής (1673).

Άλκης Αγγέλου (Υπεύθυνος Σειράς)

Κωστής Σκαλιόρας (Επιμέλεια)

Δημοσιογράφος, μεταφραστής, κριτικός, επιφυλλιδογράφος. Γεννήθηκε στην Αθήνα και φοίτησε στη Σχολή Μπερζάν (Πρότυπο Λύκειο Αθηνών), όπου και εξέδιδε το περιοδικό "Νεανική Φωνή". Σπούδασε ψυχολογία και κινηματογράφο στο Παρίσι (1948-1954) και εργάστηκε στο γαλλικό ραδιόφωνο έως το 1958, οπότε και επιστρέφει στην Ελλάδα. Για μια εικοσαετία (1958-1975) έχει έντονη δράση στον ημερήσιο, εβδομαδιαίο και μηνιαίο τύπο, ως κριτικός κινηματογράφου (Βήμα, 1958-74), κριτικός θεάτρου (Ταχυδρόμος, 1961-67), επιφυλλιδογράφος (Βήμα, 1971-67). Μετά το 1975 αποσύρεται από την ενεργό δημοσιογραφία και αναλαμβάνει τη διεύθυνση της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας. Εκεί δημιούργησε ευρύ κύκλο πολιτιστικών και πολιτισμικών εκδηλώσεων και επιμελήθηκε τις αντίστοιχες εκδόσεις. Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ), των Φίλων του Μουσείου Ελληνικών Οργάνων και της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου. Έχει μεταφράσει πάνω από 30 θεατρικά έργα, καθώς και ποιήματα.

Κωνσταντίνος Οικονόμος (Μεταφραστής)