Τις νύχτες ακούει έναν γκιώνη, τον Αστέριο, που έρχεται στο παράθυρό του και τον προκαλεί σε βαθυστόχαστες συζητήσεις. Ο Αστέριος θα τον βοηθήσει να καταλάβει ότι είναι ένας ψευτοεπαναστάτης, όταν νοιάζεται για τους ανθρώπους και το κατοικίδιό του, τον Αλήτη, που μάζεψε απ’ τον δρόμο, ενώ την ίδια στιγμή (μέσα από τις καθημερινές του συνήθειες, όπως τροφή, ένδυση, κλπ) παραβιάζει, ουσιαστικά, τα δικαιώματα κάποιων άλλων αισθανόμενων όντων. 
Ο Νικηφόρος κατανοεί την αντίφαση. «Δεν μπορείς να είσαι καταναλωτής ζωικών προϊόντων και επαναστάτης», σκέφτεται. «Δεν μπορείς να αγωνίζεσαι ενάντια στην αδικία και την ίδια στιγμή να τρέφεσαι με την αδικία που επιβάλλεται στα ζώα με το πρόσχημα της τροφής ή όποιας άλλης ανάγκης».
Η επίγνωση ότι η πολυπόθητη αλλαγή του κόσμου σχετίζεται πλήρως με την αλλαγή στην πιο βασική βιολογική μας ανάγκη, την τροφή, είναι λυτρωτική. Ναι, η τροφή πρέπει να γίνει δίκαιη! Έτσι το μπέργκερ από κρέας μετατρέπεται σε μπέργκερ φακής. Ο επαναστάτης της φακής έχει μόλις γεννηθεί.