Κατερίνα Σχινά (Υπεύθυνος Σειράς)

Η Κατερίνα Σχινά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εργάστηκε σε εφημερίδες (Αυγή, Καθημερινή, Ελευθεροτυπία) και περιοδικά (Το Τέταρτο, The Athens Review of Books, The Books’ Journal, Ο Αναγνώστης), στο ραδιόφωνο (Α΄, Β΄ και Γ΄ πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας, Κανάλι 15) και στην τηλεόραση (Βιβλιόραμα, Βιβλία στο κουτί). Δίδαξε μουσική (σύστημα Orff και πιάνο), πολιτιστική δημοσιογραφία (Πάντειο Πανεπιστήμιο) και μετάφραση (Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης Λογοτεχνίας και Εθνικό Κέντρο Βιβλίου). Ως κειμενογράφος και μεταφράστρια, συνεργάστηκε με τη Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ, την Εθνική Λυρική Σκηνή και το Φεστιβάλ Αθηνών. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, βιβλία των Τόνι Μόρισον, Φίλιπ Ροθ, Έντγκαρ Άλλαν Πόε, Ίαν Μακ Γιούαν, Ρολάν Μπαρτ, Τζ. Μ. Κουτσί, Βίτολντ Γκομπρόβιτς, Μάλκολμ Μπράντμπερυ, Χίλντα Ντούλιτλ, Τζωρτζ Στάινερ. Το 2003 κυκλοφόρησε το βιβλίο της Ημερολόγιο 2004. Οι όπερες του κόσμου από τις εκδόσεις Λιβάνη. Ακολούθησαν τα: Καλή κι ανάποδη. ο πολιτισμός του πλεκτού (Κίχλη, 2014) και Μυστικά του συρταριού (Εκδόσεις Πατάκη, 2017). Συνεχίζει να διαβάζει, να μεταφράζει, να γράφει και να πλέκει.

Charles Dickens (Συγγραφέας)

Ο Τσαρλς Ντίκενς γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1812 στο Πόρτσμουθ της Νότιας Αγγλίας. Ήταν το δεύτερο από τα οκτώ παιδιά του Τζον και της Ελίζαμπεθ Ντίκενς. Η οικογένεια μετακόμισε στο Λονδίνο το 1823. Οι σπατάλες και η άσωτη ζωή του πατέρα του οδήγησαν την οικογένεια σε οικονομικό αδιέξοδο και τον Τζον Ντίκενς στη φυλακή για χρέη. O νεαρός Ντίκενς αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σχολείο και να εργαστεί σε ένα εργοστάσιο βερνικιών. Οι συνθήκες εργασίας ήταν εξαιρετικά δύσκολες και επηρέασαν το συγγραφικό του έργο, ενώ αποτέλεσαν το θέμα του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος Δαβίδ Κόπερφιλντ (1849-1850). Στη συνέχεια ο Ντίκενς δούλεψε ως βοηθός σε δικηγορικό γραφείο. Το 1836 παντρεύεται την Κάθριν Χόγκαρθ, κόρη του ευυπόληπτου Σκοτσέζου δημοσιογράφου Τζορτζ Χόγκαρθ, με την οποία θα αποκτήσει δέκα παιδιά. Θα χωρίσουν 22 χρόνια αργότερα λόγω των εξωσυζυγικών περιπετειών του.
Η πρώτη του μεγάλη λογοτεχνική επιτυχία άρχισε με την έκδοση σε συνέχειες του μυθιστορήματος Τα ντοκουμέντα της λέσχης Πίκγουικ (1836), καθιερώνοντας με αυτό τον τρόπο την κυκλοφορία των μυθιστορημάτων της βικτοριανής εποχής σε συνέχειες σε περιοδικά και εφημερίδες. Τα δύο επόμενα μυθιστορήματά του, Όλιβερ Τουίστ (1837-1838) και Νίκολας Νίκλεμπι (1838-1839), καταγράφουν τη θλιβερή καθημερινότητα του Λονδίνου και του Γιορκσάιρ, όπου βασιλεύει η εκμετάλλευση, η εγκληματικότητα και η διαφθορά.
Το 1844 γράφει τη Χριστουγεννιάτικη ιστορία, ενώ ακολουθούν δύο ακόμα σπουδαία μυθιστορήματα Ο ζοφερός οίκος (1852-1853) και Μικρή Ντόριτ (1855-1857), τα οποία αποτελούν δριμύτατη κριτική στους βικτοριανούς θεσμούς. Τα επόμενα χρόνια δημοσιεύει δύο από τα πιο γνωστά μυθιστορήματά του, την επική Ιστορία των δύο πόλεων (1859), που εκτυλίσσεται στο Λονδίνο και το Παρίσι κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, και τις Μεγάλες προσδοκίες (1860-1861) με ήρωες τον ορφανό Πιπ και τη μυστηριώδη Εστέλα. Ο Ντίκενς εμφάνισε προβλήματα υγείας κατά τη δεκαετία του 1860 και η σωματική κόπωση των δημό­σιων αναγνώσεων των βιβλίων του, τις οποίες άρχισε το 1858, επιτάχυναν την κατάπτωσή του, αν και στο Our Mutual Friend (1865) διατηρεί ορισμένα από τα καλύτερα στοιχεία της κωμικής του πλευράς.
Το τελευταίο του μυθιστόρημα, Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ, παρέμεινε ημιτελές και πέθανε στις 9 Ιουνίου 1870. Ο θάνατός του προκάλεσε αισθητή λαϊκή συγκίνηση και θάφτηκε στη Γωνιά των Ποιη­τών στο Αβαείο του Ουέστμινστερ.

Ιάσων Καραχάλιος (Μεταφραστής)