Το `ΜΠΙΚΟΒΙΚ` δεν είναι ιστορικό αφήγημα, άλλωστε δεν είχε τέτοια πρόθεση ο Νίκος Βάσσος, ούτε προσπαθεί σ` αυτό να αποδώσει ευθύνες στη μια ή στην άλλη πλευρά, που συμμετείχε στην εμφύλια διαμάχη. Αλλά εκεί, στο βουνό ΜΠΙΚΟΒΙΚ, στα βόρεια της Καστοριάς, ο Νίκος Βάσσος έζησε μια περιπέτεια που σημάδεψε τη νεανική του ψυχή. Ο θάνατος είναι μια διηνεκής παρουσία. Έρχεται να απειλήσει και να πάρει ζωές συντρόφων και φίλων και να γεμίσει με απελπισία την ψυχή του. Εκεί, ίσως για πρώτη φορά, ο Νίκος Βάσσος θα καταλάβει μέσα από τον παραλογισμό του πολέμου, και μάλιστα του εμφυλίου, ότι αρχίζει η περιπέτεια της ζωής. Ότι η ζωή του, όπως γράφει, θα είναι ένα συνεχές ΜΠΙΚΟΒΙΚ, γεμάτο διαψεύσεις, συντριβές και μικρούς θανάτους. Μέχρι να συναντηθεί με το μεγάλο και αναπόδραστο γεγονός. Το θάνατό του.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]