Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία
zoom in
Προσθήκη στα αγαπημένα

Μετζικώφ: Θεατρικά ενδύματα και προσωπεία

Από τη σκηνή στο μουσείο

Το κοστούμι αντιπροσωπεύει για τον Μετζικώφ μια αυτόνομη μορφή τέχνης. Γι΄ αυτό συχνά θα βρούμε να δημιουργεί μια ενδυματολογική πρόταση που δεν έχει συγκεκριμένο προορισμό. Αρκετές φωτογραφίες σ΄ αυτό το λεύκωμα διαιωνίζουν τέτοιες εκλάμψεις. Εκεί ο καλλιτέχνης Μετζικώφ αφήνει ελεύθερη την έμπνευσή του να σχεδιάσει μια "φαντασία", ένα όχημα φυγής προς το παρελθόν ή προς το μέλλον, αποκαλύπτοντας τις πολλαπλές δυνατότητες του ταλέντου του. Ενός ταλέντου εύπλαστου, εύστροφου, ικανού να μεταμορφώνεται αδιάκοπα, χωρίς ποτέ να χάσει την ταυτότητά του. Αυτό ακριβώς το στοιχείο, η ταυτότητα του ύφους αποτελεί την αναγκαία και επαρκή συνθήκη για την αυθεντικότητα της δημιουργίας. [...]

(Μαρία Λαμπράκη-Πλάκα, από το εισαγωγικό κείμενο)


[...] Ο Γιάννης Μετζικώφ ανήκει στους ιδιαίτερα επινοητικούς δημιουργούς: ζωγράφος, γλύπτης και σκηνογράφος, μοίρασε τη δημιουργική του δράση με περίσσια σύνεση, κατακτώντας το προσωπικό του ιδίωμα με λογισμό και με όραμα. Με τη ζωγραφική και γλυπτική του κατάφερε να οξύνει την αισθητική μας και να διευρύνει τη σκέψη μας απέναντι στο απέραντο και ανεξερεύνητο μυστήριο του σύμπαντος. Με τα κοστούμια και τα σκηνικά του μας δίδαξε ότι η σκηνογραφία είναι σημαντική για το θέατρο και δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ούτε ως "αναγκαίο κακό", ούτε ως "αντιπνευματικό στολίδι" μιας παράστασης. Τα θεατρικά του κοστούμια φανερώνουν την επιθυμία του να εξευγενίσει την ύλη μέσα από τις πιο λεπτές εκφράσεις της τέχνης του, μεγαλώνοντας τον κόσμο του θεάτρου. Κάθε κοστούμι του, με απόλυτη αίσθηση αρμονί9ς, εκφράζει το ρόλο και την αξία του έργου. Τα τελευταία τριάντα χρόνια υπηρετεί το ελληνικό θέατρο με υπευθυνότητα, ακολουθώντας μια εξελικτική διαδρομή, μέσα σ΄ όλο σχεδόν το φάσμα του αρχαίου ελληνικού δράματος και κορυφαία έργα του παγκόσμιου ρεπερτορίου (Σαίξπηρ, Στρίμπεργκ, Ίψεν, Τσέχωφ. Ανούιγ, Γκαίτε, Πιραντέλλο κ.ά.). Επίσης, παθιασμένα ασχολήθηκε με την όπερα και το χορό: Αριάδνη στην Νάξο, Μάκβεθ, Φεντόρα, Φιντέλιο,Λίμνη των Κύκνων, Μαραθών-Σαλαμίς, Kάvτo Χενεράλ κ.ο.. "ανασταίνοντας" με μοναδική εκφραστική δύναμη, τη δράση και τους ρόλους. [...]

(Τάκης Μαυρωτάς, από το εισαγωγικό κείμενο)

Τάκης Μαυρωτάς

Τάκης Μαυρωτάς (Επιμέλεια)

Ο Τάκης Μαυρωτάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1959. Αποφοίτησε από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών, όπου έκανε τη διδακτορική του διατριβή με θέμα "Το σώμα του έρωτα και του θανάτου στη νεοελληνική ζωγραφική". Εργάστηκε στο γραφείο του καθηγητή Γ. Π. Σαββίδη και μετά το 1988 στο πολιτιστικό Ίδρυμα Πιερίδη, καθώς επίσης και στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη ως εικαστικός συντάκτης. Είναι Διευθυντής Εικαστικού Προγράμματος του Ιδρύματος Β. & Μ. θεοχαράκη. Έχει διατελέσει διευθυντής του Ιδρύματος Πιερίδη και μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Πινακοθήκης, του Ελληνικού Φεστιβάλ, του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών, της Εθνικής Επιτροπής Χορηγιών του Υπουργείου Πολιτισμού, της Εταιρείας Ελλήνων Τεχνοκριτικών (Α.Ι.CA.). Έχει επιμεληθεί πολλές ατομικές και ομαδικές εκθέσεις: "Όψεις μιας μεγάλης Ελλάδας" του Enzo Crea στο Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, 1987, "Απολογισμός μιας Συλλογής του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης" στην Εθνική Πινακοθήκη, 1988, "Αναδρομική έκθεση Δημήτρη Μυταρά" στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 1989, "Μεσαιωνική Κυπριακή κεραμική 13ος-16ος αιώνας" στο Σπίτι της Κύπρου, Αθήνα, 1990, και ακολούθως στο Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης και στο Μέγαρο Τόκου-12η Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων, "Δημήτρης Μυταράς - Χρίστος Καράς" στη Metropolis Art Galleries, Νέα Υόρκη, 1991, "Θησαυροί της Αρχαίας Κυπριακής Τέχνης" στο Σπίτι της Κύπρου, 1991, "Συλλογή Β. Φρυσίρα" στην Πινακοθήκη Πιερίδη και στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, 1991, "Νέοι Σύγχρονοι Έλληνες Δημιουργοί" στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 1992, "Συλλογή Β. Φρυσίρα" στα Νεώρια Χανίων, 1993, "Πηλός και πλαστική δημιουργία" στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 1993, και ακολούθως στην Πινακοθήκη Πιερίδη, στο Δημοτικό Κέντρο Τεχνών Λευκωσίας και στη Βασιλική του Αγίου Φραγκίσκου Ρεθύμνης, 1994, "Σύγχρονη Ελληνική Ζωγραφική-Συλλογή Β. Φρυσίρα" στη Θεσσαλονίκη, 1994, "Σύγχρονη Κυπριακή Τέχνη - Τράπεζα Κύπρου", HELEXPO Θεσσαλονίκης, 1994, "Κύπρος - 9000 χρόνια πολιτισμού" στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΟΚ στην Κέρκυρα, 1994, "Κύπρος - 9000 χρόνια πολιτισμού" στη Βουλή των Ελλήνων, 1996, "Μεταπολεμική πρωτοπορία στην Ελλάδα" στη Δημοτική Πινακοθήκη Ρόδου, 1996, "Κυπρίων πλους" στο Ίδρυμα Μαμιδάκη, Άγιος Νικόλαος Κρήτης, 1996, "Δημήτρης Σακελλίων" στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 1998, "Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας στη Ζωγραφική του Αλέκου Φασιανού", στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 1998, "Παναγιώτης Τανιμανίδης" στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 1999, "Κυπριακές Αρχαιότητες από το Μουσείο του Ιδρύματος Πιερίδη", στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 1999, "Συλλογή Γιάννη Κυνηγόπουλου", στη Σύρο, 1999, "Takis - Chryssa" στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 2000, "Γιάννης Αδαμάκος" στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 2000, "Συλλογή Κέντρου Σύγχρονης Εικαστικής Δημιουργίας Ρεθύμνης", στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 2000, "Γιώργος Ξένος" στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 2001, "Αρχαία Κυπριακή Τέχνη", στο Μουσείο Πιερίδη, στην Αθηναΐδα, 2001, "Ολυμπισμός και Τέχνη - Συλλογή του Ολυμπιακού Μουσείου της Λοζάννης", στην Αθηναΐδα, 2002, "Ζωγραφικός και Αρχιτεκτονικός χώρος - Φασιανός - Παπαϊωάννου" στην Αθηναΐδα, 2003, "Η Κληρονομιά του Απόλλωνα" στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 2003, "Βήματα Ζωής" της Χριστίνας Σαραντοπούλου στην Πινακοθήκη Πιερίδη, 2003, "Οι γείτονές μας" στην Αθηναΐδα, 2004, "Κίονες και πεσσοί" στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, 2005, "Με το φακό στραμμένο στις Κυκλάδες" στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, 2005, κ ά.

Τάκης Σπυρόπουλος (Φωτογράφος)


Γιάννης Μετζικώφ

Γιάννης Μετζικώφ (Καλλιτέχνης)

Γεννήθηκε στο Καστέλι Κισσάµου Χανίων το 1955. Είναι απόφοιτος της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας (1980). Καθηγητές του υπήρξαν, µεταξύ άλλων, ο Γιάννης Μόραλης (ζωγραφική) και ο Βασίλης Βασιλειάδης (σκηνογραφία). Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του ατοµικές εκθέσεις και συµµετοχές σε οµαδικές σε Ελλάδα και εξωτερικό, τη δεκαετία του ΄80 στράφηκε στο θέατρο. Πρώτη επαγγελµατική του δουλειά ως σκηνογράφος ήταν στο Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη (Κρίµα που είναι πόρνη, 1986/87). Έκτοτε, συνεργάστηκε ως σκηνογράφος και ενδυµατολόγος µε µεγάλους θεατρικούς και άλλους οργανισµούς (Εθνικό Θέατρο, Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, Εθνική Λυρική Σκηνή, Οργανισµός Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, Θεατρικός Οργανισµός Κύπρου, Θέατρο Τέχνης κ.ά), µε καταξιωµένους σκηνοθέτες (Κακογιάννης, Βολανάκης, Βουτσινάς, Κούνδουρος, Ευαγγελάτος, Μιχαηλίδης, Τσιάνος, Χουβαρδάς, Μαρµαρινός, Κακλέας, Χρονόπουλος, Μαστοράκης κ.ά.) και χορογράφους (Ζουζού Νικολούδη, ∆ηµήτρης Παπαιωάννου κ.ά). Έχει παρουσιάσει πολλές ατοµικές εκθέσεις ζωγραφικής σε Ελλάδα και εξωτερικό: Βρυξέλλες (1989), ∆ηµοτικό Μουσείο Βαλένσιας (Βαλένσια, 1990), Μουσείο Γουλανδρή (Αθήνα, 1994), Μουσείο Αλεξάντερ Πούσκιν (Μόσχα, 1995), Ρωσικό Κρατικό Μουσείο (Αγία Πετρούπολη, 1996), Μπιενάλε Σάο Πάολο (Βραζιλία, 1994). Έργα του βρίσκονται σε µουσεία και ιδιωτικές συλλογές. Η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας διοργάνωσε εκθέσεις των κουστουµιών του για το θέατρο (1985) και για το σύνολο του εικαστικού του έργου στο θέατρο (2010). Η δεύτερη έκθεση παρουσιάστηκε στα Χανιά και έκλεισε την πορεία της στη Βασιλική Όπερα Κόβεντ Γκάρντεν, στο Λονδίνο (Οκτώβριος 2011).


Τόπος Έκδοσης:
Αθήνα
Τόμος:
1
Δέσιμο:
Χαρτόδετο
Σελίδες:
119
Διαστάσεις:
29x24
Βάρος:
0.825 κιλά

Αξιολογήσεις

Γράψε μια αξιολόγηση