Ο συλλογικός αυτός τόμος επιδιώκει να προσεγγίσει το σύνθετο ζήτημα της θέσης και του ρόλου της λογοτεχνίας στην εκπαίδευση και να αναδείξει τη διδακτική της λογοτεχνίας ως ένα σύγχρονο επιστημονικό αντικείμενο, το οποίο χρειάζεται τη συνδρομή πολλών θεωρητικών κλάδων καθώς και συσσωρευμένη διδακτική εμπειρία. Ο αναγνώστης δε θα βρει ομοφωνία στις προσεγγίσεις και τις προτάσεις των συνεργατών, ούτε έτοιμες λύσεις προς άμεση εφαρμογή. Θα έρθει αντιμέτωπος με την πολυφωνία, τα διαφορετικά σημεία έμφασης, τη συνύπαρξη του παλιού με το καινούργιο. Έχει καταβληθεί προσπάθεια, ωστόσο, να υπάρξει ισορροπία ανάμεσα στον θεωρητικό προβληματισμό και τη διδακτική πρακτική, ανάμεσα στην κριτική της σημερινής κατάστασης και τις νέες προτάσεις, ανάμεσα στην Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Σήμερα που βρισκόμαστε, κατά γενική ομολογία, σε μια καμπή στα εκπαιδευτικά μας πράγματα, χρειάζεται να επαναπροσδιορίσουμε τους σκοπούς της διδασκαλίας των διαφόρων αντικειμένων, να ανανεώσουμε το περιεχόμενο και να εκσυγχρονίσουμε τις μεθόδους διδασκαλίας, έτσι ώστε να ενισχύσουμε την κριτική μας ικανότητα ως εκπαιδευτικοί, σε όποια βαθμίδα κι αν ανήκουμε, και, ταυτόχρονα, να θεμελιώσουμε επιστημονικά τις προσδοκίες και τα οράματά μας. Ο τόμος αυτός επιδιώκει να συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση, σ` ένα χώρο, όπως το μάθημα της λογοτεχνίας, το οποίο, με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να αποτελέσει μέσον αγωγής στο σύγχρονο πολιτισμό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]