Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789609517010
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Πέντε. Φωνές, σώματα, στόματα. Μιλούν. Πέντε φορές αρχίζουν και πέντε φορές τελειώνουν, καί κάθε φορά είναι ή πρώτη, και κάθε φορά είναι ή τελευταία. Αρχίζουν για να μιλήσουν, καί τελειώνουν για να μην ξαναμιλήσουν. Στό ενδιάμεσο μιλούν σαν να τους έχει δοθεί για τελευταία φορά ό λόγος. Ή κάθε λέξη λέγεται με τρόπο τελεσίδικο, σαν να δίνεται για να μην ξαναδοθεί στον ομιλούντα· σαν ό ομιλών να γνωρίζει, καί γνωρίζει, ότι, με κάθε λέξη πού προφέρει, τελειώνει βαθμηδόν ή δυνατότητά του να μιλήσει· γι` αυτό και κάθε λέξη λέγεται ως τελειωτική. Κατάσταση τελικού γεγονότος ή κάθε φορά, με την ταπεινή καί βασιλεύουσα στάση πού έχει κάθε τελικό γεγονός, όπου όλα κατατίθενται σαν να μην γινόταν να κατατεθούν παρά μόνον έτσι, σαν αυτός πού μιλάει να μην είχε στην διάθεση του παρά μόνον αυτόν τον τρόπο τον οποίο χρησιμοποιεί ως έσχατη ευκαιρία. Πέντε φορές ή φωνή, το σώμα, το στόμα, ξαναρχίζουν σαν να μην έχουν αρχίσει άλλη φορά, για να πουν κάτι πού δεν έχουν ξαναπεί. Είναι ή ίδια φωνή κάθε φορά; Είναι το ίδιο σώμα; Το ίδιο στόμα; Είναι κάθε φωνή κάθε φορά. Κάθε φορά είναι το κάθε σώμα, το κάθε στόμα. Αυτός πού μιλάει, είναι αυτός πού μιλάει κάθε φορά. Κάθε φορά ό ίδιος, κάθε φορά ένας άλλος. Όποιος κι αν είναι, όποιος κι αν μιλάει, ποτέ άλλοτε δεν έχει μιλήσει έτσι, ποτέ άλλοτε δεν ήταν αυτός πού είναι τώρα πού μιλάει. Τώρα μιλάει για να ζήσει, τώρα μιλάει για να πεθάνει. Ούτε το ένα ούτε το άλλο επιτρέπουν διολισθήσεις έξω από την κρίσιμη περιοχή τους· ούτε το ένα ούτε το άλλο δέχονται παρασπονδίες μέσα στην περιοχή τους· καί το ένα καί το άλλο ζητούν απ` αυτόν πού μιλάει, να στέκεται στο ύψος της ζωής του καί του θανάτου του. Αυτός πού μιλάει εδώ στέκεται στο ύψος της ζωής του καί του θανάτου του. Γι` αυτό μιλάει. Για να ζήσει καί για να πεθάνει. Μία φορά επί πέντε.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1944. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, "Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά", το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d' Aubervilliers, στο Παρίσι. Το 1978 εκδόθηκε το "Πεθαίνω σαν χώρα", το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα "Κατάλογοι 1-4" και το 1983 το θεατρικό του έργο "Η νέα εκκλησία του αίματος". Ακολούθησαν : "Η ανθρωπωδία. Η ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία" (πεζογράφημα), "Κατάλογοι 5-8" (1986-ποιητική ενότητα), "Το ύψωμα" (1990-θεατρικό έργο), "Η άγνωστη αρμονία του άλλου αιώνα" (1992-θεατρικό), "Κατάλογοι 9-Οι ορισμοί" (1994-ποιητική ενότητα), "Η αρχή της ζωής" (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου), "Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή" (2000 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου), "Λήθη και άλλοι τέσσερις μονόλογοι" (2000 -ο μονόλογος "Λήθη" ανέβηκε το 1998 στο Παρίσι, στο Petit Odeon, από τον J.-C. Bailly, το 2001 στο Theatre de Bobigny από την A. Dimitriadis και το 2002 στο θέατρο Άττις από τον Θ. Τερζόπουλο), "Κατάλογοι 10-12" (2002-ποιητική ενότητα), "Ανθρωπωδία 1" και "Ανθρωπωδία 7" (2002 -Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2003), "Διαδικασίες διακανονισμού διαφορών" (2003 -θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιώργου Λάνθιμου που ανέβηκε στον Εξώστη του Θεάτρου του Νότου), κ.ά. Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα. Μετά το 1980 συνεργάστηκε στενά με τις εκδόσεις "Άγρα", που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και, πιο πρόσφατα, με τις εκδόσεις "Σαιξπηρικόν" της Θεσσαλονίκης. Το ιστολόγιό του στο διαδίκτυο είναι: http://dimitrisdimitriadis.wordpress.com.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
