Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται όλο και πιο συχνά λόγος για την παρακμή της οικογένειας, για χαμένες οικογενειακές αξίες, για το τέλος της οικογένειας. Μια σειρά από μύθους για τον «παλιό καλό καιρό» ενισχύει αυτές τις θέσεις και διογκώνει τους φόβους ότι η βασικότερη μονάδα βιολογικής αναπαραγωγής της κοινωνικής οργάνωσης, η οικογένεια, τείνει να εξαφανιστεί και μαζί της να διαρραγεί, όπως πιστεύεται, και ο συνεκτικός ιστός των ανθρώπινων κοινωνιών... Στόχος του τόμου αυτού είναι να βοηθήσει τον αναγνώστη να κατανοήσει αυτή την τόσο στενή σχέση οικογένειας και κοινωνίας, αλλά προπάντων να κατανοήσει ότι η οικογένεια δεν είναι φυσικός νόμος, αλλά ένας τρόπος που οι άνθρωποι οργανώνουν την ιδιωτική τους ζωή. Ο τρόπος, δε, με τον οποίο συντελείται αυτή η οργάνωση της ιδιωτικής ζωής είναι ανάλογος με αυτό που η κοινωνία κάθε φορά εκφράζει ως προσδοκία από τα μέλη της.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]