Διαθέσιμο υπό την προϋπόθεση ύπαρξης αποθέματος στον εκδότη
Αποστέλλεται σε 2-5 εργάσιμες.
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η πρώτη ποιητική συλλογή της Μαρίας Πανούτσου.
"Είναι φανερή η προτίμηση της Μαρίας Πανούτσου για μια μορφή καθαρής ποίηση και πρέπει να ομολογηθεί την κατορθώνει αποσπώντας από την πρώτη στιγμή την συγκατάνευση του αναγνώστη με ένα λόγο λιτό που υποβάλλει και κερδίζει το συναίσθημα αν και σε κάποιες περιπτώσεις χάνει ένα μέρος από την διαφάνειά του".
Ο ισχυρισμός του Ζ.Π.Σατρ, πως η ποίηση κερδίζει αυτό που χάνει και ο ποιητής διαλέγει να χάσει μέχρις το τέλος της ζωής του ώστε να κερδίσει ( Ζ. Π.ΣΑΤΡ. Τι είναι λογοτεχνία σελίδα 27 εκδ. Πλανήτης 70ʼ ) κυριαρχεί στα ποιήματα Της Μαρίας Σ. Πανούτσου . Οι υπαρξιακές καταστάσεις γίνονται «εξομολογήσεις ενός άνδρα από το city» η ακροβατούν στο φαύλο «δακτύλιο του Κρόνου» . Ώρες ώρες νομίζεις ότι ακούς το Ξένο του Καμύ : «Μια μπρίζα, στο άλλο δωμάτιο λίγο πιο σκούρο άσπρο από το άσπρο του τοίχου, κράτησε σε ευθεία το βλέμμα μου χθες που καθισμένη απέναντι, έξι μέτρα ήταν, όπλισε το ενδιαφέρον μου όταν γύρω φαινόντουσαν όλα αρκετά δύσκολα, για να τα φέρω στο τέ¬λος». Κάθε ποίημα μια λίμνη τρυφερότητας και ευαισθησίας Η βαθειά καλλιέργεια της ποιήτριας από την μία και η πλήρης απομόνωση της από τη άλλη αντανακλούν ένα κόσμο που σπαρταράει από πόνο δίχως να μπορεί να του χαρίσει την λύτρωση". Δημητρης Πανουσακης ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ 86ʼ ΜΙΝΙΑΙΟ ΠΑΙΡΙΟΔΙΚΟ ΤΕΧΝΗΣ
κάθισε πάρε μια καρέκλα και κάθισε ο ήλιος είναι μακριά ακόμη όταν έρθει η ώρα θα τον δούμε θα φέρει φως και ζεστασιά είναι ο ήλιος μακριά ακόμη και κάνει κρύο μείνε όταν έρθει η ώρα θα το νοιώσεις θα το νοιώσουμε μαζί και θα φύγεις
Είναι φανερή η προτίμηση της Μαρίας Πανούτσου για μια μορφή καθαρής ποίηση και πρέπει να ομολογηθεί την κατορθώνει αποσπώντας από την πρώτη στιγμή την συγκατάνευση του αναγνώστη με ένα λόγο λιτό που υποβάλλει και κερδίζει το συναίσθημα αν και σε κάποιες περιπτώσεις χάνει ένα μέρος από την διαφάνειά του .Να μια όψη αυτής της ποίησης: κάθισε πάρε μια καρέκλα και κάθισε ο ήλιος είναι μακριά ακόμη όταν έρθει η ώρα θα τον δούμε θα φέρει φως και ζεστασιά είναι ο ήλιος μακριά ακόμη και κάνει κρύο μείνε όταν έρθει η ώρα θα το νοιώσεις θα το νοιώσουμε μαζί και θα φύγεις Και εδώ κάποιες στιγμές η ζωή θα υποχρεώσει την ποιήτρια να την αντικρίσει όμως και τότε θα περιορίστει στο ρόλο του ψυχρού θεατή. Επίσης: όταν έφυγε ο Δαρείος (εσύ) είπες και τώρα η Ελλάδα δική μου και ήλθε ο Αλέξανδρος και την έδωσε στη Ρώμη τότε είπες θα φύγει ο Ρωμαίος τώρα δε λες τίποτα φεύγουν και έρχονται τόσοι Θα ήταν πολύ να διακρίνει κανείς εδώ μια πικρή, σαρκαστική διάθεση που ραγίζει την ήρεμη επιφάνεια αυτής της ποίησης. Τάσεις στην ελληνική ποίηση ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΧΆΛΙΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ 84ʼ ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΤΕΧΝΗΣ
