"Τι δουλειά έχω δω πέρα, θα ρωτήσεις τώρα, ένας καλόγερος μέσα σ’ αυτό το χάνι της συμφοράς. Ε, τι να σου πω, κάνω περιοδεία. Τουρνέ, πώς το λένε; Έχω μαζί μου κάτι άγια κειμήλια. Τον αντίχειρα του Οσίου Φρουμέντιου, αν θες να ξέρεις, και το αποξηραμένο αυτί της Οσίας Κλημεντίνης, της ιδρύτριας του Τάγματος της Χρυσής Μπομπονιέρας. Να, εδώ μέσα τα ’χω, σε τούτο το δερμάτινο πουγκί. Τα εκθέτω σε δημόσιο προσκύνημα στις πλατείες των χωριών που επισκέπτομαι. Συνήθως οι πιστοί μου δίνουν ένα πιάτο φαΐ όταν βαρεθούν να κάνουν μετάνοιες και τάματα, και άμα λάχει και πέσω σε κανέναν μερακλή, κονομάω και κανένα κρασάκι. Αλλά απόψε δεν πήγαν πολύ καλά τα πράματα. Μ’ έπιασε η καταιγίδα, βλέπεις, πριν φτάσω στο διπλανό χωριό και με βλέπω να ξενυχτάω εδώ μέσα. 

Μαζί σου, απ’ ό,τι κατάλαβα…

Φαίνεσαι καλό παιδί, έτσι που σε κόβω, καλοντυμένος, με ευγενική φυσιογνωμία. Από σπίτι. Οπότε λέω να κάνουμε μια συμφωνία. Εσύ θα με κερνάς κανένα ρακόμελο, κανένα κρασάκι ή και καμιά μπιρίτσα όσο θα σου μιλάω, κι εγώ θα σου λέω όμορφα παραμύθια και ιστορίες για να περάσει τούτη η άγρια νύχτα."