Η επιτυχία δεν εγγυάται την ευτυχία. Η ευτυχία είναι κάτι το εφήμερο, δεν είναι μια κατάσταση αλλά στιγμές στην ζωή μας, εκτός εάν καταφέρουμε να φτάσουμε σε τέτοιο σημείο τον εαυτό μας, ξεπερνώντας πολλές αδυναμίες και κατακτώντας αρκετούς στόχους, που τελικά φτάσουμε στο σημείο ικανοποίησης. Αλλά και πάλι, τότε θα είμαστε ευτυχισμένοι;

Σήμερα, για να ξεπεράσει κάποιος στοιχεία, όπως οι ικανότητες του, τα πρότυπα σκέψης, οι φόβοι του, η αναβλητικότητα, ο φόβος της αλλαγής και η απογοήτευση, πρέπει να αναπτύξει ξεχωριστές ή διαφορετικές ικανότητες σε προσωπικό επίπεδο. Για να πετύχει ό,τι επιθυμεί, πρέπει να αναπτύξει ή να μειώσει ικανότητες ή αδυναμίες του. Για να μπορέσει να διακρίνει τι τον κάνει ευτυχισμένο, θα πρέπει να έχει την ικανότητα του οραματισμού αλλά επίσης και της αυτογνωσίας.

Αποσπάσματα από το βιβλίο

Ο ρόλος ενός ατόμου ή μιας ξεχωριστής προσωπικότητας, σε όλη αυτή τη διαδικασία, είναι να μπορέσει να ξεπεράσει, να αναδιαμορφώσει τις συνθήκες, να προσαρμοστεί πιο γρήγορα, να σκεφτεί υποσυνείδητα άμεσα και με διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι συνήθως, σύμφωνα με τα δυνατά του σημεία˙ να ξεπεράσει τις δυσκολίες για να δει την πραγματικότητα. Ακούγεται πρωτοποριακό σε ένα παρά πολύ γρήγορο κοινωνικό πλαίσιο που διαμορφώνεται, εάν δεν έχει διαμορφωθεί ήδη. Σίγουρα η λύση δεν είναι ο εγκλωβισμός σε μια γυάλα απ’ όπου απλώς θα παρατηρούμε τις εξελίξεις. Μια από τις λύσεις όμως είναι η δυναμική αλλαγή του εαυτού μας.

Μόνο εάν επιτευχθεί η συνειδητοποίηση και η αποδοχή, θα ξεκινήσει το ταξίδι της έμπνευσης του εαυτού μας. Είναι το βήμα της συνειδητοποίησης και αλλαγής. Το αμέσως επόμενο βήμα είναι να εμπνεύσει το άτομο τους υπόλοιπους γύρω του, έτσι ώστε να τους δείξει τον δρόμο προς την αλλαγή, φτάνοντας στο στάδιο της διαπροσωπικής ή κοινωνικής ηγεσίας. Ένας σχολιαστής του 17ου αιώνα παρατήρησε ότι είναι επικίνδυνο να «γνωρίζει ο λαός τη δύναμή του», εννοώντας και συμπληρώνοντας τον όρο κοινωνική ηγεσία ότι, εάν εμείς αλλάξουμε, θα αλλάξουν και οι καταστάσεις γύρω μας.