` ...Μα το τυχαίο είναι βασιλιάς και μας κάνει να φαινόμαστε αστείοι ό,τι κι αν πούμε, ακίνητοι όπου κι αν πάμε, ψεύτες σε ότι κι αν πιστέψουμε, ανόητοι όσο κι αν σκεφτόμαστε. Η πράξη, γρήγορα πάντα, ρίχνει μια δυνατή κλωτσιά στη θεωρία. Μπλέκοντας με όλα αυτά που οι λέξεις αρνούνται να περιγράψουν. Σηκώνοντας ένα βάρος που δεν ξέρω γιατί το θεωρώ δικό μου, μάλλον δεν έπρεπε να δεχτώ αυτό το ρόλο, τώρα ακούω το σχέδιο βήτα με τα χείλη σφιγμένα και τις παλάμες ιδρωμένες, με την αγωνία της σιγουριάς πως δεν υπάρχει τίποτα... ` Ο `απατηθείς απατεών`, και ο πυρετός της εκδίκησης. Επτά μέρες γεμάτες βροχή. Στο Κλισί, στη Μουτφάρτ, στο Μαύρο Γάτο. Δυο ακόρντα σε ένα όρθιο πιάνο. Ένα κυνικό νουάρ που στάζει jazz.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]