Άμεσα διαθέσιμο
Αποστέλλεται την ίδια ή την επόμενη εργάσιμη
ISBN:
9789604751907
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η μεγαλύτερη ακμή της, ορατή σήμερα στους επισκέπτες, είναι οι δυο πρώτοι μεταχριστιανικοί αιώνες, οπότε και αναδείχθηκε στην τρίτη σε σημασία πόλη της αυτοκρατορίας μετά τη Ρώμη και την Αλεξάνδρεια. Οι επισκέψεις του Αποστόλου Παύλου και η προς Εφεσίους επιστολή του, η εκεί παραμονή του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, καθώς και ο θρύλος για τον εκεί θάνατο της Παναγίας τη συνέδεσαν με τις αρχές του Χριστιανισμού και την ανέδειξαν σε μεγάλο κέντρο προσκυνηματικού τουρισμού.
Η ίδια η πόλη είναι ένας τεράστιος ερειπιώνας με πολλά όμως αναστηλωμένα οικοδομήματα, που της προσδίδουν εντυπωσιακή τρίτη διάσταση. Οι μακροί πλακοστρωμένοι δρόμοι, που ένωναν την πόλη με το λιμάνι, πλαισιώνονται από δημόσια και ιδιωτικά οικοδομήματα: Το θέατρο των 24.000 θέσεων, η πρόσοψη της βιβλιοθήκης του Κέλσου, το πρυτανείο και ο ναός του Δομιτιανού, το νυμφαίο του Τραϊανού και ο ναός και η πύλη του Αδριανού, αγορές, λουτρά και θέρμες, καθώς και πλούσιες ιδιωτικές οικίες, όλα αποτελούν μάρτυρες λαμπρού παρελθόντος ευημερίας και καλλιτεχνικής έκφρασης.
Περιέχονται τα κείμενα:
- Πάνος Βαλαβάνης, "Διαχρονική εστία ελληνισμού"
- Ιστορία
- Περιήγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου
- Ξενάγηση στην περιοχή της Εφέσου
- Ενδεικτική Βιβλιογραφία
Ο Βασίλης Μηνακάκης γεννήθηκε το 1962 στις Αμύκλες Λακωνίας. Είναι πτυχιούχος της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται από το 1993 ως υπάλληλος σε διάφορους εκδοτικούς οίκους. Κείμενά του έχουν δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία εφημερίδα "Πριν" και στα περιοδικά "Ουτοπία" και "Διάπλους". Το πρώτο του βιβλίο με τίτλο "Λευκή Βίβλος της ΕΟΚ - Ο Μεσαίωνας του 2000" κυκλοφόρησε το 1994 από τις εκδόσεις Στάχυ.
Ο Πάνος Βαλαβάνης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Wurzburg της Γερμανίας. Από το 1980 εργάζεται στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης, από το 1988 ως λέκτορας, από το 1994 ως επίκουρος καθηγητής, από το 2000 ως αναπληρωτής καθηγητής και σήμερα ως τακτικός καθηγητής της κλασικής αρχαιολογίας. Η διδακτορική του διατριβή και οι περισσότερες από τις μελέτες του αναφέρovται στην αρχαία ελληνική κεραμική και αγγειογραφία, στην αρχιτεκτονική και τοπογραφία της Αθήνας, στον αρχαίο αθλητισμό, καθώς και στην αρχαία ελληνική τεχνολογία.
