Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789602566206
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Δον Ζουάν του Χάντκε, μια φιγούρα απρόσμενη. Περπατά προς τα πίσω, αγαπά όλες τις γυναίκες, που φυσικά είναι όλες πανέμορφες, κι εκείνες τον αγαπούν επίσης. Ιδιαιτέρως όλες εκείνες οι πεντάμορφες που δεν τις συναντάς πια στο δρόμο, ούτε σε ταξίδι, ούτε μέσα στη βουή του πλήθους. Ιδιαιτέρως εκείνες που ζουν αποτραβηγμένες στ` απόσκια σαν τις λαφίνες του δημοτικού μας τραγουδιού. Εκείνες που σ` αυτόν αναγνωρίζουν τον άντρα, τον εραστή, τον Σωτήρα. Σωτήρα από τι; Απλώς Σωτήρα. Κάθε μέρα και σε άλλη χώρα, ο Δον Ζουάν του Χάντκε ζει μια διαφορετική ιστορία με μια διαφορετική γυναίκα. Και έτσι απλά την αφηγείται στον συγγραφέα. Κι όμως η ιστορία είναι μία και μόνη. Ο Άντρας και η Γυναίκα μόνοι τους στο σύμπαν. Κι όλα γύρω τους ίδια, παντού. . .
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Νίκος Δεληβοριάς γεννήθηκε στην Αθήνα πριν πολύ καιρό κι έμαθε γράμματα στην ίδια πόλη. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στη Νέα Σμύρνη, έφυγε στη Γερμανία, στο τότε Δυτικό Βερολίνο όπου σπούδασε Σκηνοθεσία κινηματογράφου, Θεατρολογία, Ιστορία Τέχνης και Διαφήμιση.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα δούλεψε σαν μεταφραστής για πολλούς και μεγάλους εκδοτικούς οίκους, όπως ο Οδυσσέας, το Πλέθρο, η Εστία, το Μεταίχμιο, ο Εξάντας, ο Κέδρος και άλλους. Δούλεψε επίσης στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, όπου δημιούργησε μια σειρά από ντοκιμαντέρ. Δυστυχώς τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν, επειδή η ΕΡΤ τα έσβησε για να γράψει άλλα.
Επειδή αγαπά το Βυζάντιο, δημιούργησε την Ένωση Πόλεων με μεσαιωνικά κάστρα, η οποία όμως ηττήθη κατά κράτος, από το κράτος, και έκτοτε περιμένει τον μαρμαρωμένο βασιλιά να την αναστήσει. Δούλεψε επίσης στην Ομοσπονδία εκδοτών-βιβλιοπωλών και στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, όπου είχε την τύχη να λάβει μέρος στην Έκθεση Βιβλίου της Φραγκφούρτης, όταν η χώρα μας ήταν τιμώμενο μέλος.
Τέλος, επειδή αγαπά το καλό φαγητό, άνοιξε το εστιατόριο «Στου Δεληβοριά», όπου παρέθετε φαγητά φτιαγμένα με παραδοσιακές συνταγές και με βυζαντινές ονομασίες.
Κάποια στιγμή, όταν γεννήθηκε η εγγονή του, αποφάσισε να αρχίσει να γράφει παραμύθια. Ή μυθιστορίες. Και για να της δείξει την αγάπη του, οι μυθιστορίες αυτές είναι αισθηματικές και αφιερωμένες στις γυναίκες. Ή, τα κορίτσια.
Η Λίλιθ είναι το πρώτο μυθιστόρημα μιας τριλογίας κι είναι αφιερωμένη στις γυναίκες του Κουρδιστάν. Το μυθιστόρημα «Φόνοι σε σχήμα σταυρού» είναι το δεύτερο μυθιστόρημά του.
Γεννήθηκε το 1974 στην Αθήνα. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1992. Σπούδασε Βυζαντινολογία, Νεοελληνική Φιλολογία και Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου, όπου και εκπόνησε μεταπτυχιακή εργασία στη Νεοελληνική Φιλολογία. Από το 1998 έως το 2001 εργάστηκε στο Γραφείο Τύπου του Ελληνικού Προξενείου στο Αμβούργο, ενώ από το 1999 έως το 2001 συμμετείχε ως επιστημονική βοηθός στο γλωσσολογικό ερευνητικό πρόγραμμα "Επίπεδα ύφους και διγλωσσία στον ελληνικό πολιτισμικό χώρο των νεωτέρων χρόνων" που διεξάγεται στο Διεπιστημονικό Κέντρο Μελέτης της Πολυγλωσσίας του Πανεπιστημίου του Αμβούργου.
Το 2001 εργάστηκε στο Ελληνικό Γραφείο Φραγκφούρτης της Οργανωτικής Επιτροπής "Φραγκφούρτη 2001", στο πλαίσιο της παρουσίας της Ελλάδας ως τιμώμενης χώρας στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου Φραγκφούρτης.
Από το 2002 ζει και εργάζεται στην Ελλάδα.
Ο Πέτερ Χάντκε γεννήθηκε το 1942 στην Καρινθία της Αυστρίας. Η μητέρα του ήταν σλοβενικής καταγωγής, ο πατέρας του Γερμανός στρατιώτης. Σπούδασε νομικά στο Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του το 1966, όταν δημοσίευσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο "Σφήκες". Την ίδια χρονιά ανέβηκε στη Φρανκφούρτη σε σκηνοθεσία Κλάους Πάιμαν το θρυλικό θεατρικό του "Βρίζοντας το κοινό". Χαλκέντερος συγγραφέας, ο Χάντκε δημοσίευσε έκτοτε δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και θεωρείται πια ένας από τους κλασικούς μοντέρνους του 20ού αιώνα. Μετέφρασε επίσης ξένους συγγραφείς στα γερμανικά, μεταξύ άλλων τραγωδίες του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη. Η φιλοδοξία του ήταν να δημιουργήσει μια σύγχρονη επική γραφή που θα απελευθερώνει την πραγματικότητα από τα τετριμμένα σχήματα πρόσληψης. Τιμήθηκε με πολλά διεθνή βραβεία. Τάχθηκε κατά της διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας και κυρίως κατά της αποκλειστικής ενοχοποίησης των Σέρβων για τον πόλεμο. Για το έργο του τιμήθηκε με τα βραβεία Μπύχνερ (1973) και Κάφκα (1979). Έχει προταθεί πολλές φορές για το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Από το 1985 ζει στη Σαβίλ, έξω από το Παρίσι.
(φωτογραφία: Isolde Ohlbaum)
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
