Όποιος στοχάζεται θέματα της Αγωγής και της Εκπαίδευσης, αναπόφευκτα θα προσκρούσει και στις ανθρωπολογικές προϋποθέσεις τους. Τρεις περιοχές παίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωσή τους: Ιστορικότητα και Πλουραλισμός, Πολιτισμικότητα και Διαπολιτισμικότητα, Διαθεματικότητα και Διεπιστημονικότητα. Μέσα από τις αλληλοεπιδράσεις τους δημιουργείται η Παιδαγωγική Ανθρωπολογία.

Στην εποχή του Ανθρωπόκαινου, ο άνθρωπος ως τελλουργική δύναμη, καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την τύχη του πλανήτη. Η φύση και ο πολιτισμός είναι μία κοινή ας είναι υπεύθυνοι οι άνθρωποι. Η εξέλιξη αυτή αντικατοπτρίζεται όλο και περισσότερο στο παράδειγμα των αρνητικών επιπτώσεων της εκβιομηχάνισης και της καταστροφικής δυναμικής της νεωτερικότητας. Για να διασφαλιστεί η επιβίωση της ανθρωπότητας και του πλανήτη, απαιτείται η διεύρυνση και η εμβάθυνση της γνώσης για τον άνθρωπο, στην οποία κεντρική σημασία θα κατέχει η Παιδαγωγική Ανθρωπολογία και η εκπαίδευση των μελλοντικών γενεών.

Το παρόν βιβλίο εντάσσεται στις ανθρωπολογικές έρευνες που το τελευταίο διάστημα, ως τμήμα των επιστημών του πολιτισμού έχουν αυξηθεί σημαντικά. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον ανάμεσά τους παρουσιάζουν οι μελέτες της Ιστορικής Ανθρωπολογίας, οι οποίες αναδείχθηκαν σε βασικό ερευνητικό τομέα των επιστημών του πολιτισμού. Τα αίτια της εξέλιξης αυτής οφείλονται στην επιστημολογική θέση των κοινωνικών και πολιτισμικών επιστημών, στις οποίες το πλαίσιο αναφοράς πολλών επιστημονικών τους παραδειγμάτων κατέληξε να είναι προβληματικό, οδηγώντας στην ανάπτυξη ενός ριζοσπαστικού πλουραλισμού.

Για να διασφαλιστεί η επιβίωση της ανθρωπότητας και του πλανήτη, απαιτείται η διεύρυνση και η εμβάθυνση της γνώσης μας για τον άνθρωπο, στο πλαίσιο της οποίας κεντρική σημασία θα κατέχει η Παιδαγωγική Ανθρωπολογία και η εκπαίδευση των μελλοντικών γενεών.