Το βιβλίο "Ακουμπισμένη στα όνειρα μας η ζωή" περιλαμβάνει 73 ποιήματα. Ποιήματα νοσταλγικά, ρομαντικά, τρυφερά, αλλά και ποιήματα στοχαστικά, σαρκαστικά, καταγγελτικά.
Ο Νίκος Ζώρης, μέσα από μια περιδιάβαση στην κοινωνία και τη ζωή, μιλάει για πράγματα που συμβαίνουν σχεδόν καθημερινά και σχεδόν σε όλους μας. Άλλοτε με στοχαστική μελαγχολία, άλλοτε με σαρκαστική ειρωνεία, άλλοτε με βαθύτατη αυτογνωσία, ξεψαχνίζει όλες τις όψεις της ζωής αναζητώντας την αλήθεια, ψάχνει τον χαμένο παράδεισο της καρδιάς, του νου και της ψυχής, αναφέρεται σε οράματα, χίμαιρες και προσδοκίες, ξετυλίγει το κουβάρι της μνήμης, καταδύεται στα βάθη της ψυχής μέσα απ` τις ανθρώπινες σχέσεις, τις ανθρώπινες συμπεριφορές, τα θρυμματισμένα όνειρα και καταγράφει τις αγωνίες, τις επιθυμίες και τα πάθη των ανθρώπων, αποκαλύπτοντας και το προστατευτικό περίβλημα των ψευδαισθήσεων.
Άλλοτε με θλιμμένη ρέμβη κι άλλοτε με πικρό αναλογισμό, προσπαθεί ν` αναδείξει το μάταιο, το ανικανοποίητο, το εφήμερο, το απραγματοποίητο, το ιδεατό. Κι αφημένος στη δική του προσμονή, αναζητά ένα ιδανικό για να πιαστεί απ` αυτό, σε καιρούς δύσκολους, δυσοίωνους και σκοτεινούς, όπως είναι οι σημερινοί.
Ποίηση που κινείται ανάμεσα στον λυρισμό και τον στοχασμό, γραφή έντονα εξομολογητική, στίχοι που περιέχουν αισθησιασμό, αλλά και ρεαλισμό.
Ποιήματα που σου ξυπνούν όνειρα και προσδοκίες, μυρωδιές και ήχους, συναισθήματα και αναμνήσεις.
Ο Νίκος Ζώρης γεννήθηκε το 1955 στο Αγρίνιο και μεγάλωσε στην Ηλιούπολη Αττικής. Είναι πτυχιούχος του Νομικού Τμήματος της Νομικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος του Τμήματος Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Είναι έγγαμος και έχει δύο γιούς.
Άσκησε το επάγγελμα του τραπεζικού επί 35ετία και κατά την τελευταία 25ετία διετέλεσε διευθυντικό στέλεχος διαφόρων ιδιωτικών Τραπεζών. Από πολύ νέος είχε αρχίσει να δείχνει την κλίση στη λογοτεχνία, στη μουσική, στο θέατρο και στον αθλητισμό, δραστηριότητες με τις οποίες καταπιάστηκε από τότε ενεργά και με πάθος. Έχει εκδώσει 14 λογοτεχνικά βιβλία (ποίηση και πεζογραφία).
Λογοτεχνικά έργα του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς. Το 1982 δημιούργησε το επταμελές ερασιτεχνικό μουσικό συγκρότημα ελληνικής λαϊκής & δημοτικής μουσικής "Ζόρικη Κομπανία", στην οποία έπαιξεως μουσικός επί μία δεκαετία. Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει σε διάφορα συγκροτήματα ελληνικής λαϊκής μουσικής. Από το 1987 ασχολείται με την ερασιτεχνική θεατρική δημιουργία. Ως ηθοποιός ή/και σκηνοθέτης έχει λάβει μέρος στο ανέβασμα πολλών θεατρικών έργων με διάφορους θεατρικούς θιάσους. Θεατρικά του έργα παίζονται από διάφορες θεατρικές ομάδες. Στα νεανικά του χρόνια έπαιξε ποδόσφαιρο σε διάφορες ερασιτεχνικές ομάδες της Αθήνας, καθώς και στις ποδοσφαιρικές ομάδες των Τραπεζών στις οποίεςεργαζόταν. Κατά καιρούς διοργανώνει και συμμετέχει σε διάφορες καλλιτεχνικές και κοινωνικές εκδηλώσεις οι οποίες, κατά γενική ομολογία, σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Σχόλια-εντυπώσεις αναγνωστών για την ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη "Απόκρυφες γωνιές του νου και της ψυχής" - Εκδόσεις Λεξίτυπον. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή". Το κάθε δημιούργημα του Νίκου Ζώρη έχει την ομορφιά του και ένα βαθύτερο νόημα. Τα ποιήματά του είναι γεμάτα από παρομοιώσεις, μεταφορές, εικόνες, συναισθήματα, φαντασία, ευαισθησία, υψηλά νοήματα της ζωής. Δείχνει άνθρωπο φιλοσοφημένο, ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικό στοιχείο, ξεχωριστό μέσα στην γκρίζα, θολή ατμόσφαιρα της καθημερινότητας που μας περιβάλλει. Εύη Θανοπούλου Το βιβλίο “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” είναι ένα βιβλίο που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν, ειδικά στις μέρες μας...!!!! Ένας θησαυρός μέσα από την ψυχή του ποιητή, ...για μια αλησμόνητη περιπλάνηση στον κόσμο των σκέψεων, των αισθήσεων και του αναλογισμού…!!! Εύα Χατζηπαύλου Διάβασα τη νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή”. Εξαιρετικά τα ποιήματά του σε ελεύθερο στίχο. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι το βιβλίο της ωριμότητάς του, καθισμένος αντίκρυ στα “θέλω” του!!! Ντόρα Μανατάκη Αν μπορούσα να μεταδώσω το πνεύμα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή'', θα ’κανα ένα κύκλο μες στη νύχτα, μάλλον νωρίς τη νύχτα, κατά το σούρουπο… Και θα ’λεγα στην κάθε ψυχή που θα ερχόταν γύρω μου: «Ποιό έργο θέλεις να πάρεις, σύμφωνα με το τι σε ξεσηκώνει, τί κεντάει περισσότερο την ελευθερία σου;». Και η κάθε ψυχή θα διάλεγε εκείνο το έργο που μπαίνει περισσότερο μέσα της. Έτσι να μαζευτεί…, έτσι να εκφραστεί…, έτσι να σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω απ’ την καθημερινότητά του… Και θ' ακουγόταν ένας ζεστός πλατωνικός διάλογος μες στη νύχτα. Μόλις που άνοιγε τα φτερά της η Αφροδίτη, μόλις που πρόβαλε ο φωτεινός Έσπερος. Και θα 'λεγε κάποιος γύρω μας τότε που θ’ άκουγε όλα αυτά: «Μα ποιός είναι αυτός που δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο; Στα όνειρά μας πώς μπήκε; Και πώς μπήκαμε εμείς μες στα δικά του; Ποιός είναι αυτός που ταξιδεύει τόσο ακέραιος ανάμεσά μας και μας αναστατώνει με όλα αυτά…;». Μια ανάερη πτήση μες στη νύχτα και μια βαθιά-βαθιά συνομιλία ανάμεσά μας, για την αγάπη και το όφελος των ανθρώπων… Βίκυ Καλαχάνη Από την πρώτη στιγμή που ήλθε στα χέρια μου το «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή» του Νίκου Ζώρη, άρχισα να το διαβάζω με ενδιαφέρον, γιατί ήμουνα σίγουρη πως, όση ικανοποίηση και απόλαυση μου είχαν δώσει και τα προηγούμενα βιβλία του, τόση θα απολάμβανα πάλι. Έτσι και η ποίησή του, εκτός από την ειλικρίνεια, την ανθρωπιά, την ευαισθησία, την κοινωνική και την οικολογική συνείδηση που πραγματεύεται, δίνει μια ολοκάθαρη εικόνα του ψυχισμού και της προσωπικότητάς του, αλλά και όσων αξιών με πάθος πρεσβεύει και υπηρετεί, αποφεύγοντας τις «δήθεν» τεχνικές και τους αποπροσανατολιστικούς συμβολισμούς. O ποιητής στο ποίημα «Στη δεξίωση», πολύ παραστατικά και δεικτικά μάς αποδείχνει των στημένων κοινωνικών επαφών την ιδιοτέλεια. Στο ποίημα «Ο έρωτας», ομολογεί, την ελαφρότητα αυτού του συναρπαστικού συναισθήματος, αποκαλεί τον έρωτα «φουριόζο» και λέει: «ένα παιχνίδι είν’ ο έρωτας, που αργά ή γρήγορα θα τελειώσει». Εξαιρετικό βρήκα το ποίημα «Ανούσιοι άνθρωποι», όπου ομολογεί: «Μου αφαιρούν χρόνο, χωρίς να μου προσθέτουν συντροφιά!». Βέβαια, αν θελήσω να αναλύσω όλα τα ποιήματα της συλλογής, που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ποιότητα και τέχνη, θα πρέπει να γράψω ένα δοκίμιο πάνω σ’ αυτά, όμως το ποίημα «Για να γράψω ένα βιβλίο», με το οποίο κλείνει την συλλογή, είναι αδύνατον να μην το σχολιάσω, αφού σ’ αυτό μάς ανοίγει διάπλατα την καρδιά του και μας δείχνει άφοβα της ψυχής του τα τρίσβαθα! Πάντα, λοιπόν, όταν διαβάζω ποίηση ή πεζό του Νίκου Ζώρη, για ώρα μετά αισθάνομαι ανακουφισμένη και αισιόδοξη για το μέλλον και την εξέλιξη της κοινωνίας μας και των παιδιών μας. Αγγελική Συρρή - Στεφανίδου
Σχόλια-εντυπώσεις αναγνωστών για την ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή" - Εκδόσεις Λεξίτυπον. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή". Το κάθε δημιούργημα του Νίκου Ζώρη έχει την ομορφιά του και ένα βαθύτερο νόημα. Τα ποιήματά του είναι γεμάτα από παρομοιώσεις, μεταφορές, εικόνες, συναισθήματα, φαντασία, ευαισθησία, υψηλά νοήματα της ζωής. Δείχνει άνθρωπο φιλοσοφημένο, ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικό στοιχείο, ξεχωριστό μέσα στην γκρίζα, θολή ατμόσφαιρα της καθημερινότητας που μας περιβάλλει. Εύη Θανοπούλου Το βιβλίο “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” είναι ένα βιβλίο που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν, ειδικά στις μέρες μας...!!!! Ένας θησαυρός μέσα από την ψυχή του ποιητή, ...για μια αλησμόνητη περιπλάνηση στον κόσμο των σκέψεων, των αισθήσεων και του αναλογισμού…!!! Εύα Χατζηπαύλου Διάβασα τη νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή”. Εξαιρετικά τα ποιήματά του σε ελεύθερο στίχο. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι το βιβλίο της ωριμότητάς του, καθισμένος αντίκρυ στα “θέλω” του!!! Ντόρα Μανατάκη Αν μπορούσα να μεταδώσω το πνεύμα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή'', θα ’κανα ένα κύκλο μες στη νύχτα, μάλλον νωρίς τη νύχτα, κατά το σούρουπο… Και θα ’λεγα στην κάθε ψυχή που θα ερχόταν γύρω μου: «Ποιό έργο θέλεις να πάρεις, σύμφωνα με το τι σε ξεσηκώνει, τί κεντάει περισσότερο την ελευθερία σου;». Και η κάθε ψυχή θα διάλεγε εκείνο το έργο που μπαίνει περισσότερο μέσα της. Έτσι να μαζευτεί…, έτσι να εκφραστεί…, έτσι να σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω απ’ την καθημερινότητά του… Και θ' ακουγόταν ένας ζεστός πλατωνικός διάλογος μες στη νύχτα. Μόλις που άνοιγε τα φτερά της η Αφροδίτη, μόλις που πρόβαλε ο φωτεινός Έσπερος. Και θα 'λεγε κάποιος γύρω μας τότε που θ’ άκουγε όλα αυτά: «Μα ποιός είναι αυτός που δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο; Στα όνειρά μας πώς μπήκε; Και πώς μπήκαμε εμείς μες στα δικά του; Ποιός είναι αυτός που ταξιδεύει τόσο ακέραιος ανάμεσά μας και μας αναστατώνει με όλα αυτά…;». Μια ανάερη πτήση μες στη νύχτα και μια βαθιά-βαθιά συνομιλία ανάμεσά μας, για την αγάπη και το όφελος των ανθρώπων… Βίκυ Καλαχάνη Από την πρώτη στιγμή που ήλθε στα χέρια μου το «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή» του Νίκου Ζώρη, άρχισα να το διαβάζω με ενδιαφέρον, γιατί ήμουνα σίγουρη πως, όση ικανοποίηση και απόλαυση μου είχαν δώσει και τα προηγούμενα βιβλία του, τόση θα απολάμβανα πάλι. Έτσι και η ποίησή του, εκτός από την ειλικρίνεια, την ανθρωπιά, την ευαισθησία, την κοινωνική και την οικολογική συνείδηση που πραγματεύεται, δίνει μια ολοκάθαρη εικόνα του ψυχισμού και της προσωπικότητάς του, αλλά και όσων αξιών με πάθος πρεσβεύει και υπηρετεί, αποφεύγοντας τις «δήθεν» τεχνικές και τους αποπροσανατολιστικού- ς συμβολισμούς. O ποιητής στο ποίημα «Στη δεξίωση», πολύ παραστατικά και δεικτικά μάς αποδείχνει των στημένων κοινωνικών επαφών την ιδιοτέλεια. Στο ποίημα «Ο έρωτας», ομολογεί, την ελαφρότητα αυτού του συναρπαστικού συναισθήματος, αποκαλεί τον έρωτα «φουριόζο» και λέει: «ένα παιχνίδι είν’ ο έρωτας, που αργά ή γρήγορα θα τελειώσει». Εξαιρετικό βρήκα το ποίημα «Ανούσιοι άνθρωποι», όπου ομολογεί: «Μου αφαιρούν χρόνο, χωρίς να μου προσθέτουν συντροφιά!». Βέβαια, αν θελήσω να αναλύσω όλα τα ποιήματα της συλλογής, που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ποιότητα και τέχνη, θα πρέπει να γράψω ένα δοκίμιο πάνω σ’ αυτά, όμως το ποίημα «Για να γράψω ένα βιβλίο», με το οποίο κλείνει την συλλογή, είναι αδύνατον να μην το σχολιάσω, αφού σ’ αυτό μάς ανοίγει διάπλατα την καρδιά του και μας δείχνει άφοβα της ψυχής του τα τρίσβαθα! Πάντα, λοιπόν, όταν διαβάζω ποίηση ή πεζό του Νίκου Ζώρη, για ώρα μετά αισθάνομαι ανακουφισμένη και αισιόδοξη για το μέλλον και την εξέλιξη της κοινωνίας μας και των παιδιών μας. Αγγελική Συρρή - Στεφανίδου
Σχόλια-εντυπώσεις αναγνωστών για την ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή" - Εκδόσεις Λεξίτυπον. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή". Το κάθε δημιούργημα του Νίκου Ζώρη έχει την ομορφιά του και ένα βαθύτερο νόημα. Τα ποιήματά του είναι γεμάτα από παρομοιώσεις, μεταφορές, εικόνες, συναισθήματα, φαντασία, ευαισθησία, υψηλά νοήματα της ζωής. Δείχνει άνθρωπο φιλοσοφημένο, ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικό στοιχείο, ξεχωριστό μέσα στην γκρίζα, θολή ατμόσφαιρα της καθημερινότητας που μας περιβάλλει. Εύη Θανοπούλου Το βιβλίο “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” είναι ένα βιβλίο που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν, ειδικά στις μέρες μας...!!!! Ένας θησαυρός μέσα από την ψυχή του ποιητή, ...για μια αλησμόνητη περιπλάνηση στον κόσμο των σκέψεων, των αισθήσεων και του αναλογισμού…!!! Εύα Χατζηπαύλου Διάβασα τη νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή”. Εξαιρετικά τα ποιήματά του σε ελεύθερο στίχο. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι το βιβλίο της ωριμότητάς του, καθισμένος αντίκρυ στα “θέλω” του!!! Ντόρα Μανατάκη Αν μπορούσα να μεταδώσω το πνεύμα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή'', θα ’κανα ένα κύκλο μες στη νύχτα, μάλλον νωρίς τη νύχτα, κατά το σούρουπο… Και θα ’λεγα στην κάθε ψυχή που θα ερχόταν γύρω μου: «Ποιό έργο θέλεις να πάρεις, σύμφωνα με το τι σε ξεσηκώνει, τί κεντάει περισσότερο την ελευθερία σου;». Και η κάθε ψυχή θα διάλεγε εκείνο το έργο που μπαίνει περισσότερο μέσα της. Έτσι να μαζευτεί…, έτσι να εκφραστεί…, έτσι να σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω απ’ την καθημερινότητά του… Και θ' ακουγόταν ένας ζεστός πλατωνικός διάλογος μες στη νύχτα. Μόλις που άνοιγε τα φτερά της η Αφροδίτη, μόλις που πρόβαλε ο φωτεινός Έσπερος. Και θα 'λεγε κάποιος γύρω μας τότε που θ’ άκουγε όλα αυτά: «Μα ποιός είναι αυτός που δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο; Στα όνειρά μας πώς μπήκε; Και πώς μπήκαμε εμείς μες στα δικά του; Ποιός είναι αυτός που ταξιδεύει τόσο ακέραιος ανάμεσά μας και μας αναστατώνει με όλα αυτά…;». Μια ανάερη πτήση μες στη νύχτα και μια βαθιά-βαθιά συνομιλία ανάμεσά μας, για την αγάπη και το όφελος των ανθρώπων… Βίκυ Καλαχάνη Από την πρώτη στιγμή που ήλθε στα χέρια μου το «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή» του Νίκου Ζώρη, άρχισα να το διαβάζω με ενδιαφέρον, γιατί ήμουνα σίγουρη πως, όση ικανοποίηση και απόλαυση μου είχαν δώσει και τα προηγούμενα βιβλία του, τόση θα απολάμβανα πάλι. Έτσι και η ποίησή του, εκτός από την ειλικρίνεια, την ανθρωπιά, την ευαισθησία, την κοινωνική και την οικολογική συνείδηση που πραγματεύεται, δίνει μια ολοκάθαρη εικόνα του ψυχισμού και της προσωπικότητάς του, αλλά και όσων αξιών με πάθος πρεσβεύει και υπηρετεί, αποφεύγοντας τις «δήθεν» τεχνικές και τους αποπροσανατολιστικού- ς συμβολισμούς. O ποιητής στο ποίημα «Στη δεξίωση», πολύ παραστατικά και δεικτικά μάς αποδείχνει των στημένων κοινωνικών επαφών την ιδιοτέλεια. Στο ποίημα «Ο έρωτας», ομολογεί, την ελαφρότητα αυτού του συναρπαστικού συναισθήματος, αποκαλεί τον έρωτα «φουριόζο» και λέει: «ένα παιχνίδι είν’ ο έρωτας, που αργά ή γρήγορα θα τελειώσει». Εξαιρετικό βρήκα το ποίημα «Ανούσιοι άνθρωποι», όπου ομολογεί: «Μου αφαιρούν χρόνο, χωρίς να μου προσθέτουν συντροφιά!». Βέβαια, αν θελήσω να αναλύσω όλα τα ποιήματα της συλλογής, που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ποιότητα και τέχνη, θα πρέπει να γράψω ένα δοκίμιο πάνω σ’ αυτά, όμως το ποίημα «Για να γράψω ένα βιβλίο», με το οποίο κλείνει την συλλογή, είναι αδύνατον να μην το σχολιάσω, αφού σ’ αυτό μάς ανοίγει διάπλατα την καρδιά του και μας δείχνει άφοβα της ψυχής του τα τρίσβαθα! Πάντα, λοιπόν, όταν διαβάζω ποίηση ή πεζό του Νίκου Ζώρη, για ώρα μετά αισθάνομαι ανακουφισμένη και αισιόδοξη για το μέλλον και την εξέλιξη της κοινωνίας μας και των παιδιών μας. Αγγελική Συρρή - Στεφανίδου
Παρακαλώ να αντικαταστήσετε την προηγούμενη κριτική με την παρούσα, λόγω του ότι στην προηγούμενη κριτική είχα αναγράψει λανθασμένα τον τίτλο του βιβλίου. Ευχαριστώ. Σχόλια-εντυπώσεις αναγνωστών για την ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή" - Εκδόσεις Λεξίτυπον. Πρόσφατα είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα ποιήματα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη "Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή". Το κάθε δημιούργημα του Νίκου Ζώρη έχει την ομορφιά του και ένα βαθύτερο νόημα. Τα ποιήματά του είναι γεμάτα από παρομοιώσεις, μεταφορές, εικόνες, συναισθήματα, φαντασία, ευαισθησία, υψηλά νοήματα της ζωής. Δείχνει άνθρωπο φιλοσοφημένο, ανήσυχο πνεύμα, δημιουργικό στοιχείο, ξεχωριστό μέσα στην γκρίζα, θολή ατμόσφαιρα της καθημερινότητας που μας περιβάλλει. Εύη Θανοπούλου Το βιβλίο “Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή” είναι ένα βιβλίο που όλοι θα έπρεπε να διαβάσουν, ειδικά στις μέρες μας...!!!! Ένας θησαυρός μέσα από την ψυχή του ποιητή, ...για μια αλησμόνητη περιπλάνηση στον κόσμο των σκέψεων, των αισθήσεων και του αναλογισμού…!!! Εύα Χατζηπαύλου Διάβασα τη νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή”. Εξαιρετικά τα ποιήματά του σε ελεύθερο στίχο. Πιστεύω ότι αυτό το βιβλίο είναι το βιβλίο της ωριμότητάς του, καθισμένος αντίκρυ στα “θέλω” του!!! Ντόρα Μανατάκη Αν μπορούσα να μεταδώσω το πνεύμα της ποιητικής συλλογής του Νίκου Ζώρη ''Aκουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή'', θα ’κανα ένα κύκλο μες στη νύχτα, μάλλον νωρίς τη νύχτα, κατά το σούρουπο… Και θα ’λεγα στην κάθε ψυχή που θα ερχόταν γύρω μου: «Ποιό έργο θέλεις να πάρεις, σύμφωνα με το τι σε ξεσηκώνει, τί κεντάει περισσότερο την ελευθερία σου;». Και η κάθε ψυχή θα διάλεγε εκείνο το έργο που μπαίνει περισσότερο μέσα της. Έτσι να μαζευτεί…, έτσι να εκφραστεί…, έτσι να σηκωθεί ο άνθρωπος πάνω απ’ την καθημερινότητά του… Και θ' ακουγόταν ένας ζεστός πλατωνικός διάλογος μες στη νύχτα. Μόλις που άνοιγε τα φτερά της η Αφροδίτη, μόλις που πρόβαλε ο φωτεινός Έσπερος. Και θα 'λεγε κάποιος γύρω μας τότε που θ’ άκουγε όλα αυτά: «Μα ποιός είναι αυτός που δίνει αυτόν τον ιδιαίτερο λόγο; Στα όνειρά μας πώς μπήκε; Και πώς μπήκαμε εμείς μες στα δικά του; Ποιός είναι αυτός που ταξιδεύει τόσο ακέραιος ανάμεσά μας και μας αναστατώνει με όλα αυτά…;». Μια ανάερη πτήση μες στη νύχτα και μια βαθιά-βαθιά συνομιλία ανάμεσά μας, για την αγάπη και το όφελος των ανθρώπων… Βίκυ Καλαχάνη Από την πρώτη στιγμή που ήλθε στα χέρια μου το «Ακουμπισμένη στα όνειρά μας η ζωή» του Νίκου Ζώρη, άρχισα να το διαβάζω με ενδιαφέρον, γιατί ήμουνα σίγουρη πως, όση ικανοποίηση και απόλαυση μου είχαν δώσει και τα προηγούμενα βιβλία του, τόση θα απολάμβανα πάλι. Έτσι και η ποίησή του, εκτός από την ειλικρίνεια, την ανθρωπιά, την ευαισθησία, την κοινωνική και την οικολογική συνείδηση που πραγματεύεται, δίνει μια ολοκάθαρη εικόνα του ψυχισμού και της προσωπικότητάς του, αλλά και όσων αξιών με πάθος πρεσβεύει και υπηρετεί, αποφεύγοντας τις «δήθεν» τεχνικές και τους αποπροσανατολιστικού- ς συμβολισμούς. O ποιητής στο ποίημα «Στη δεξίωση», πολύ παραστατικά και δεικτικά μάς αποδείχνει των στημένων κοινωνικών επαφών την ιδιοτέλεια. Στο ποίημα «Ο έρωτας», ομολογεί, την ελαφρότητα αυτού του συναρπαστικού συναισθήματος, αποκαλεί τον έρωτα «φουριόζο» και λέει: «ένα παιχνίδι είν’ ο έρωτας, που αργά ή γρήγορα θα τελειώσει». Εξαιρετικό βρήκα το ποίημα «Ανούσιοι άνθρωποι», όπου ομολογεί: «Μου αφαιρούν χρόνο, χωρίς να μου προσθέτουν συντροφιά!». Βέβαια, αν θελήσω να αναλύσω όλα τα ποιήματα της συλλογής, που συναγωνίζονται μεταξύ τους σε ποιότητα και τέχνη, θα πρέπει να γράψω ένα δοκίμιο πάνω σ’ αυτά, όμως το ποίημα «Για να γράψω ένα βιβλίο», με το οποίο κλείνει την συλλογή, είναι αδύνατον να μην το σχολιάσω, αφού σ’ αυτό μάς ανοίγει διάπλατα την καρδιά του και μας δείχνει άφοβα της ψυχής του τα τρίσβαθα! Πάντα, λοιπόν, όταν διαβάζω ποίηση ή πεζό του Νίκου Ζώρη, για ώρα μετά αισθάνομαι ανακουφισμένη και αισιόδοξη για το μέλλον και την εξέλιξη της κοινωνίας μας και των παιδιών μας. Αγγελική Συρρή - Στεφανίδου
