Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι προϊόν μεγάλου προβληματισμού σχετικά με την αναγκαιότητα του. Πολλές από τις φωτογραφίες που παρουσιάζονται στις σελίδες του, έχουν γίνει πριν από μια τριακονταετία και αρκετοί από τους πρωταγωνιστές ζουν πλέον μόνο στις αναμνήσεις μου, στα ντοσιέ των φιλμ και τους σκληρούς δίσκους του αρχείου μου. Ίσως να μην έκανα ποτέ αυτό το βήμα, να δείξω δηλαδή μία επιλογή από την τριακονταπενταετή πορεία μου ανάμεσα στα “μεγαθήρια” της πολιτικής, τους κορυφαίους αθλητές μας και τους θεράποντες των γραμμάτων και των τεχνών, αν δεν είχε συμβεί η ευτυχής συγκυρία της συνεργασίας με τους συν-επιμελητές του “Κοινωνικού, Πολιτικού και Πολιτισμικού
Λεξικού, Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ‘80” οι οποίοι με υπομονή διέτρεξαν μεγάλο μέρος του αρχείου μου και ανακάλυψαν πολλά “διαμαντάκια” που εγώ συχνάπαρέβλεπα ενώ, όπως γράφει στο εισαγωγικό του σημείωμα ο εκλεκτός συνάδελφος μου Φώτης Καγγελάρης, αυτές οι εικόνες “...αναδύονται από ένα παρελθόν το οποίο δεν αφορά μόνο αυτό που έχει συμβεί, το γεγονός. Αφορά εμάς τους ίδιους, τα σημεία αναφοράς της ζωής μας, τη ”βιβλιογραφία” και τις ”σημειώσεις” από την δόμηση του προσωπικού μας χρόνου, ενόσω οι εποχές, αμετάκλητα και ίσως ανελέητα, ως γεγονότα υπό μορφή εικόνων, διαδέχονται η μία την άλλη”.

Αν δεν ήταν οι δύο ερευνητές (Επίκουροι Καθηγητές πλέον στο ΕΚΠΑ και το ΑΠΘ) Παναγής Παναγιωτόπουλος και Βασίλης Βαμβακάς να ”εντρυφήσουν” με μοναδική επιμέλεια στις εκατοντάδες χιλιάδες εικόνες του αρχείου μου (το οποίο ήταν κυρίως σε μορφή κοντάκτ αλλά όχι πάντα) και να ανθολογήσουν αυτά που ταίριαζαν στην λογική και την αισθητική του Λεξικού (με την αποφασιστική βοήθεια της πτυχιούχου του Τμήματος μας Αντωνίας Χουβαρδά), δεν θα είχα παρακινηθεί να επεκτείνω αυτήν την έρευνα σε όλη την περίοδο των 35 χρόνων δουλειάς μου!

Βέβαια, η δεκαετία του ‘80 ήταν και παραμένει η σημαντικότερη και η πιο παραγωγική δεκαετία μου στον χώρο, η εποχή που το γραφείο μου κάλυπτε δεκάδες γεγονότα κάθε βδομάδα, από μεγάλης σημασίας πολιτικά θέματα, επεισόδια, πορείες και άλλες κινητοποιήσεις, ”καυτά” ντέρμπυ στα γήπεδα, μεγάλες συναυλίες, μέχρι ”ασήμαντα” θέματα του λεγόμενου  ελεύθερου ρεπορτάζ”, καμπάνιες με δημοσιογράφους από τις συνεργαζόμενες εφημερίδες κ.ά.

Κλείνοντας, οφείλω θερμές ευχαριστίες στους φίλους και συνεργάτες που μου εμπιστεύτηκαν κείμενα τους που κοσμούν τις σελίδες αυτού του βιβλίου, τον Δημήτρη Βέργαδο, τον Γιάννη Βλαστάρη, τον Σταμάτη Μαύρο, τον Βασίλη Τοκάκη, την Μεταξία Τριανταφύλλου, και φυσικά τους προαναφερθέντες Βασίλη Βαμβακά και Παναγή Παναγιωτόπουλο. Επίσης ευχαριστίες οφείλονται στους Αριστέα Βασιλειάδου, Άννα Ζαχαριάδου, Φώτη Καγγελάρη, Περικλή Λύτρα και Νικήτα Χιωτίνη για τα εισαγωγικά τους σημειώματα και τελευταίο (αλλά όχι έσχατο) στον Μιλτιάδη Μιχαλόπουλο για την κριτική του  ανάγνωση και τον επίλογο του.

Είναι τέλος σαφές ότι χωρίς την καθημερινή βοήθεια και την τεχνική και συναισθηματική υποστήριξη της συζύγου μου Ευτυχίας Περιβολάρη, το βιβλίο αυτό ίσως και να μην είχε γίνει!

Νίκος Αποστολόπουλος, Γενάρης 2018