Για τους περισσότερους, η Αβάνα είναι ένα τροπικό ερείπιο όλο αμαρτία, σεξ και βουή. Ένας παράλληλος κόσμος οικείος μα και εξωτικός, με το εμπάργκο να παίζει τον ρόλο εκτόνωσης για τις όποιες παρορμήσεις ή επιθυμίες έχουν μείνει καταπιεσμένες. Πολύ πριν από την κατάρρευσή της την Περίοδο της Επανάστασης, από τον καιρό που ήταν ακόμα αποικία, η Αβάνα αποτελούσε προσφιλή προορισμό για εκείνους που ήθελαν να απολαύσουν όσα τους ήταν απαγορευμένα. Στην πραγματική Αβάνα την άνομη Αβάνα, που δεν εμφανίζεται ποτέ στις καρτ-ποστάλ και τους τουριστικούς οδηγούς η έννοια της αμαρτίας έχει εξαφανιστεί μπροστά στην επιτακτικότητα της ανάγκης. Και η ανάγκη όλο πόνο και πείνα αναπόφευκτα κάνει την ανθρώπινη καρδιά σκοτεινή, άγρια και εγκληματική.