Επειδή θ\' ακολουθήσει παρουσίαση-σεντόνι (με τρώνε τα δάχτυλά μου) κι επειδή γνωρίζω ότι το βιβλίο είναι φλέγον ζήτημα για τις φλεγόμενες μέρες που διανύουμε, συνοπτικά να ξέρετε: το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, είναι καλογραμμένο, γρήγορο, ανατρεπτικότατο, ένας Νταν Μπράουν που δε θα σας απογοητεύσει κι ένα κείμενο εφάμιλλο του Κώδικα Ντα Βίντσι και των Πεφωτισμένων (αγνοήστε τα υπόλοιπα βιβλία του). Οπότε, σπεύστε να το διαβάσετε!Πάμε στα δικά μας τώρα:
Φλωρεντία, Βενετία, Κωνσταντινούπολη. Τριες πόλεις πανέμορφες, ποιητικές, ρομαντικές, μοναδικές. Και οι τρεις αγαπημένες μου. Και ανάμεσα στα στενά τους, στο πλήθος, στους δρόμους, κρύβονται σύμβολα που οδηγούν σε μια θανάσιμη απειλή, τη Μαύρη Πανούκλα. Κι ένας ζάπλουτος παρανοϊκός, πιστός στο πνεύμα του Δάντη Αλιγκιέρι, κρύβει κάπου έναν εκκολαπτόμενο ιό που θα ανατρέψει για πάντα την εξελικτικότητα του ανθρώπινου είδους.
Ο Ρόμπερ Λάνγκντον, καθηγητής της Ιστορίας της Τέχνης, ξυπνά τραυματισμένος σε νοσοκομείο. Μια γυναίκα με κοντά μαλλιά αποπειράται να τον πυροβολήσει ξανά. Η νοσοκόμα του, η Σιένα, το σκάει μαζί του κι έτσι αρχίζει ένα ανθρωποκυνηγητό στους δρόμους της Φλωρεντίας. Σταδιακά οι μνήμες επανέρχονται και ο Λάνγκντον αγωνίζεται να βρει την άκρη στο μυστήριο με τον αλλιωμένο πίνακα του Μποτιτσέλι που εμπνεύστηκε από την Κόλαση του Δάντη.
Η Ελίζαμπεθ Σίνσκεϊ είναι διευθύντρια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κι αποκτά έναν θανάσιμο εχθρό όταν αρνείται να συνεργαστεί με τον ζάπλουτο Μπέρναρντ Ζόμπριστ (=Ζόφος) που έχει πανικοβληθεί από τον ραγδαίως αυξανόμενο πληθυσμό της γης εις βάρος των διαθέσιμων πόρων που είναι απαραίτητοι για την επιβίωσή του και απαιτεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας να κάνει κάτι αλλιώς θα πάρει την κατάσταση στα δικά του χέρια.
Έτσι, ο Ζόμπριστ, από τους σημαντικότερους μετανθρωπιστές (=το μετανθρωπιστικό κίνημα αποτελείται από υπεύθυνα άτομα, ηθικά ώριμους επιστήμονες, μελλοντολόγους, οραματιστές, υπάρχει όμως μια μικρή αλλά δυναμική παράταξη που πιστεύει ότι το κίνημα δεν προχωρά με ταχείς ρυθμούς κι έτσι κάποιος πρέπει να αναλάβει δράση και να προχωρήσει σε ριζοσπαστικές κινήσεις ώστε να διασφαλιστεί το μέλλον του ανθρώπινου γένους) δημιουργεί έναν ιό που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα. Φανατικός θιασώτης της Μαύρης Πανούκλας που εξουδετέρωσε το 1/3 του παγκόσμιου πληθυσμού στο Μεσαίωνα αλλά μετά γέννησε την Αναγέννηση, κρύβει τον αερόβιο ιό του και αφήνει μήνυμα στην ανθρωπότητα ότι ο χρόνος τελειώνει.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κινείται το μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν που σε αρκετά σημεία ακραγγίζει την αμερικανιά αλλά δεν καταντάει Κούσλερ κι ευτυχώς αποφεύγονται τυχόν γελοιότητες. Το κείμενο είναι κλασικός Νταν Μπράουν, γεμάτο σύμβολα, κρυμμένους θησαυρούς και παγίδες, γεμάτο ιστορικά, συμβολικά, θρησκευτικά και λογοτεχνικά στοιχεία και σχεδόν πλήρης ταξιδιωτικός οδηγός των ανωτέρω τριών πόλεων. Ένα βιβλίο που δεν μπόρεσα εύκολα να το αφήσω από τα χέρια μου, ένα κείμενο που μου θύμισε τον καλό Νταν Μπράουν που έφερε τη συνωμοσιολογία στο τραπέζι του πρωινού μας, ένα βιβλίο με χορταστικό μέγεθος σελίδων.
Το κεφάλαιο 66 είναι η ανατροπάρα όλου του βιβλίου. Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, αγαπητοί αναγνώστες, οπότε προσέξτε πολύ καλά τι θα διαβάσετε, γιατί στη συνέχεια θα ανατραπούν πολλά, μη σας πω και τα πάντα. Επίσης θετικό στοιχείο είναι το γεγονός ότι δε σταματάνε οι κακοί ήρωες να εναλλάσσονται με τους κακούς, δηλαδή διαβάζεις για τον τάδε ή δείνα και λες κυνηγάει τον ήρωα άρα είναι κακός κι όμως δεν είναι! Μην εμπιστεύεσαι κανέναν κι ειδικά έναν συγγραφέα που χειρίζεται πολύ καλά την πλοκή του και τους ήρωές τους. Μου άρεσε που η ιστορία δεν ξεκινάει από την αρχή και ζούμε κι εμείς τις ασύνδετες και επιφανειακές μνήμες του Λάνγκτον και σταδιακά καταλαβαίνουμε την ιστορία στις πραγματικές της διαστάσεις. Μου άρεσε που όλη αυτή η περιπέτεια κρατάει μόνο 24 ώρες (απίστευτο κι όμως αληθινό, σε 664 σελίδες ζούμε δραματικά γεγονότα ενός 24ώρου!). Φυσικά οι περιγραφές των πόλεων είναι καταπληκτικές και ολοζώντανες και μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή που το τελευταίο μέρος εκτυλίσσεται στη Βασιλική Κινστέρνα της Κωνσταντινούπολης, ένα από τα αγαπημένα μου σημεία, με τη μυστηριώδη αναποδογυρισμένη Μέδουσα.
Το μόνο που με χάλασε ήταν οι ηθικολογίες στα τελευταία κεφάλαι για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, για την ανάπτυξη της γενετικής, για τους πιθανούς κινδύνους από την άκρατη πληθυσμιακή έκρηξη κλπ. Άλλο άσχημο ήταν η επιλογή του τίτλου του βιβλίου στα ελληνικά. Κρίμα, γιατί η πλουσιότατη ελληνική γλώσσα θα μπορούσε να αποδώσει και το περιεχόμενο και το πνεύμα του βιβλίου μονολεκτικά και πολύ έξυπνα, εκτός κι αν αυτό ήταν απαίτηση του ξένου εκδοτικού οίκου, οπότε υπαναχωρώ.
Αγνοήστε τις σημειώσεις του Σπιρτούλη κι επικεντρωθείτε σε ένα σημείο: θα βρεθεί ο ιός; θα απελευθερωθεί στην ατμόσφαιρα; θα προλάβει ο Λάνγκντον και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας; Ποιος είναι ο κακός, ποιος ο καλός, ποιον να εμπιστευτείς κι από ποιον να κρυφτείς; Αγωνία, ανατροπές, ένα βιβλίο αγωνίας από έναν συγγραφέα που κατοχύρωσε τη θέση του στα καλογραμμένα θρίλερ.
Πάνος Τουρλής