Δεν έχω λόγια. Ένα άτεχνο, κακογραμμένο, ρηχό και πρόχειρο ανάγνωσμα (μη με αναγκάζετε να το χαρακτηρίσω μυθιστόρημα, κρίμα είναι). Και να σκεφτείς ότι το έγραψαν δύο άτομα! Επαναλήψεις λέξεων ακόμη και στην ίδια πρόταση, κενότητα αισθημάτων, ασυνετότητα παρελθόντος με παρόν, οι πρώτες \"εικόνες\" πριν το κείμενο ανάθεμα κι αν κατάλαβα γιατί γράφτηκαν. Αλλά τι περιμένει κανείς από ένα βιβλίο που στις πρώτες σελίδες ακόμη γράφει για τα γυαλιά του Βοσπόρου. Ποια γυαλιά και ποια πατομπούκαλα, η λέξη yali είναι τουρκική και αναφέρεται στα παραλίμνια (παραθαλάσσια, whatever) πλούσια οικήματα του Βοσπόρου, είναι δυνατόν να μεταφέρεται στην ελληνική και δη στον πληθυντικό; Έλεος, ήθελα να ήξερα οι συγγραφείς έκαναν το κομμάτι τους, αυτός ο επιμελητής έκδοσης εργάστηκε ποτέ πάνω σε αυτό το βιβλίο;Διαβάστε υπόθεση για να καταλάβετε (τα μαλλιά στα χέρια παρακαλώ): Η Μαρία Ζάλκα δίνεται πεσκέσι από τον πατέρα της στον Αλέξανδρο Μακρίδη για να τη βγάλει από την αγκαλιά της μάνας της και ταυτόχρονα για να δώσει χρήματα στον Αλέξανδρο να τελειώσει το καράβι που θέλει να φτιάξει για να συμμετάσχει στον Αγώνα του 21. Η Μαρία τσινά αλλά υποκύπτει. Και πηγαίνοντας στην Πέστη για να επισκεφθούν κάτι συγγενείς μαθαίνει ότι ο πατέρας και ο αδερφός φυλακίστηκαν στην Πόλη. Ο Αλέξανδρος ξεκινά τον ναυτικό του αγώνα και η Μαρία, μην έχοντας άλλη λύση, την πέφτει στον Ρούντολφ φον Στάιμπεργκερ, πρίγκηπα της Βαυαρίας για να μιλήσει ευνοϊκά στον Σουλτάνο! Μόλις γνωρίζει έναν συγγενή του, υπουργό του αυτοκράτορα Φραγκίσκου-Ιωσήφ του την πέφτει κι ευτυχώς γιατί μόνο αυτός παρενέβη έντονα και απελευθερώθηκαν οι συγγενείς της. Ο Μέτερνιχ τους αντιλαμβάνεται και διακόπτει το δεσμό τους. Ο Αλέξανδρος διαπρέπει στον ναυτικό αγώνα του 21 και όταν η γυναίκα του του φέρνει το παιδί τους για το οποίο δεν γνώριζε τίποτα αποφασίζει να αναπαυθεί και να μαζέψει δυνάμεις. Για λίγο. Όταν ξαναρίχνεται στον αγώνα, η Μαρία θέλει η ίδια να του πάει τους τίτλους ιδιοκτησίας ενός σπίτιού στη Βενετία και πέφτει σε πειρατές που την πουλάνε στο παλάτι του Μωχάμετ Άλι, που τη χαρίζει στον γιο του, Ιμπραήμ. Η Μαρία δωροδοκεί έναν ευνούχο και το σκάει. Από κει και πέρα μαζί με τον άντρα της προσπαθούν να συμμετάσχουν όσο και όπως μπορούν στον Αγώνα του 21. Ζουν μεταξύ Τεργέστης, Βενετίας, Βουδαπέστης, Ναυπλίου, Αθήνας κι εγώ βαριέμαι τη ζωή μου. Τα ιστορικά γεγονότα ξεχωριστά με πλάγια γραμματοσειρά και η πλοκή (;) σε άλλη γραμαμτοσειρά (μα εδώ είναι η μαγκιά όταν γράφεις ιστορικό μυθιστόρημα, δεν τα ξεχωρίζεις, ενσωματώνεις την ιστορία στην Ιστορία, δεν τα ανακατεύεις χαρμάνι κι ό,τι βγει, ούτε εκβιάζεις τα ιστορικά πρόσωπα να βγουν από τους τάφους τους και να μπολέξουν με τους χαρακτήρες του έργου σου (;) με το ζόρι).
Μετά ερχόμαστε στο σήμερα! Ο Δημήτρης και η Ελένη Μακρίδη, που έχουν ανακαλύψει το ημερολόγιο της μακρινής προγόνου Μαρίας Μακρίδη, ξαναδοκιμάζουν τον γάμο τους, που ήταν έτοιμος να διαλυθεί από τις μπερμπαντιές του συζύγου, όταν μια σκιά από το παρελθόν τους χωρίζει για πάντα: κακοποιά στοιχεία εκβιάζοντας τον νεκρό πατέρα της, απέσπασαν την υπογραφή του σε ένα χρέος και για να ξεπληρωθεί αυτό το χρέος πρέπει η ίδια να συνοδεύσει ένα φορτίο λαθραία στη Γιουγκοσλαβία. Η Μαρία αναγκάζεται αρκεί να μην το μάθει ο άντρας της αλλά τα πράγματα στραβώνουν κι ο τελωνειακός έλεγχος αποκαλύπτει όπλα !!!! Η Μαρία φυλακίζεται και επιμένει ότι ερωτεύτηκε τον κακοποιό Α και το έκανε από αγάπη για κείνον και παρακαλώ μη με ξαναενοχλήσεις γιατί αγαπώ άλλον. Ο Δημήτρης τα φτιάχνει με τη γραμματέα του και αρκεί μια διακοπή ρεύματος που τον εγκλωβίζει στο ασανσέρ για να καταλάβει ότι η γυναίκα του κάτι του κρύβει. Τέλος πάντων μετά από περιπέτειες και ανατροπές η αλήθεια αποκαλύπτεται.
Κουραστικό, ανούσιο, επιφανειακό, ασύνδετο, με κακογραμμένες σκηνές ερωτικού πάθους, χωρίς νόημα και απερίγραπτο. :)
[Το γεγονός ότι έχουν γράψει άλλα οκτώ βιβλία οι ίδιοι συγγραφείς δεν είναι τρομακτικό ή έστω απειλητικό;]
Πάνος Τουρλής