Το γνώριμο ύφος του «υπαρξιστή» δραματουργού απουσιάζει από τον Νεκρασόφ. Ο ίδιος ο Σαρτρ αναφέρει σε συνέντευξή του ότι έγραψε μια φαρσο-σάτιρα που αναπαράγει τη δομή της κοινωνίας. Έτσι δικαιολογείται και η χρήση των αληθινών ονομάτων, προκειμένου να αποδοθεί η απαραίτητη ρεαλιστική χροιά. Με το έργο αυτό απομυθοποιείται το άσπιλο πρόσωπο μιας συγκεκριμένης μερίδας του Τύπου, των ισχυρών ανθρώπων-εκπροσώπων της κάθε κοινωνίας, αποκαλύπτονται τα μελανά σημεία της πολιτικής πραγματικότητας, όπως επίσης και οι αληθινοί ένοχοι ή οι συνήθεις ύποπτοι αυτού του πλανήτη. Ο Σαρτρ στόχευσε με τον Νεκρασόφ, σε κάτι που δεν απασχόλησε την προηγούμενη μέριμνά του, στην αναγέννηση ή ακόμα και στην ανανέωση του θεάτρου του Αριστοφάνη, έχοντας την ελπίδα ότι θα μπορέσει, κατ` αυτόν τον τρόπο, να απευθυνθεί και να θέλξει ένα ευρύτερο κοινό, εκείνο της λαϊκής μάζας.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ γεννήθηκε στο Παρίσι την 21η Ιουνίου 1905. Σε ηλικία δύο μόλις ετών έμεινε ορφανός από πατέρα. Μεγάλωσε με τις φροντίδες της μητέρας του και του παππού του Καρλ Σβάιτσερ της γνωστής αλσατικής οικογένειας του "ιατροφιλόσοφου της ζούγκλας" Άλμπερτ Σβάιτσερ. Σπούδασε σε διάφορα λύκεια της Γαλλίας και αργότερα στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Παρισιού. Διορίστηκε καθηγητής φιλοσοφίας σε διάφορες πόλεις. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα προπολεμικά, αλλά μετά την Κατοχή και την Απελευθέρωση το έργο του έγινε διεθνώς γνωστός. Τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1964.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Η Ελίνα Νταρακλίτσα σπούδασε θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας και εκπόνησε τη διδακτορική της διατριβή στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Διδάσκει ιστορία παγκοσμίου θεάτρου και ιταλική δραματουργία στο Τμήμα Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Γκαλάτι στη Ρουμανία, και ιστορία ιταλικού θεάτρου στο Τμήμα Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι επιστημονική συνεργάτις του Τμήματος Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου του Μιλάνου, του Τμήματος Τεχνών και Επικοινωνίας του Ανοιχτού Πανεπιστημίου του Μιλάνου και του Τμήματος Παραστατικών Τεχνών του Πανεπιστημίου της Αβινιόν.
Οι μελέτες της έχουν δημοσιευθεί σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, και αφορούν στην ιστορία και την αισθητική του ευρωπαϊκού θεάτρου, με έμφαση στο ιταλικό θέατρο και στις σχέσεις του με το ελληνικό. Αναφέρονται ενδεικτικά: "Il risveglio dei sensi nel corpo dell΄attore. Uno sguardo al teatro fisico della Grecia contemporanea", "Carlo Gozzi and the unique case of fairytale drama "Re Cervo". From the Venetian theatres of the 18th century to the European ones of the 21st", "La musicalita nel teatro di poesia di Aghelos Terzakis", "Η παραμυθιακή δραματουργία του Carlo Gozzi. Η γέννηση και η τύχη της πριγκίπισσας Τουραντώ, 18ος αιώνας-21ος αιώνας", "La riflessione filosofica, poetica e drammaturgica di Nikos Kazantzakis", "Η Κύπρος του Gabriele D΄Annunzio. Ιστορικά και λαογραφικά κυπριακά στοιχεία στη δραματουργία του", "Το "χιουμοριστικό" θέατρο του Πιραντέλλο. Ο "Τσετσέ", μια διαδρομή από τη φιλοσοφία στο θέατρο".
Στα επιστημονικά της ενδιαφέροντα περιλαμβάνεται επίσης η μελέτη της γαλλικής δραματουργίας, της ιταλικής λογο- τεχνίας, οι φιλοσοφικές και αισθητικές διαστάσεις του έργου του Gabriele D΄Annunzio, του Luigi Pirandello, του Jean Paul Sartre, κ.ά. Στις δημοσιευμένες μεταφράσεις της συγκατα- λέγονται έργα των Giacomo Leopardi, Lorenzo Marini, Marco Vichi, Luigi Pirandello (6 θεατρικά έργα) και Jean Paul Sartre (3 θεατρικά έργα). Έχει επίσης μεταφράσει την Ιστορία του θεάτρου του Πάολο Μποζίζιο, καθώς και την Αισθητική του χιούμορ του Luigi Pirandello (2ο βραβείο στον Διαγωνισμό Premio De Sanctis, 2007).
