(. . .) Τα «Δοκίμια πριν τη Σονάτα» άρχισαν να γράφονται το 1915, λίγο μετά την ολοκλήρωση της μουσικής. Είναι το εκτενέστερο και, χωρίς αμφιβολία, το πιο σπουδαίο από τα γραπτά του Ives, καρπός της βαθιάς σχέσης του με τους Υπερβατιστές φιλοσόφους του Κόνκορντ. Και όπως στη μουσική της σονάτας συγκλίνουν και αποκρυσταλλώνονται όλα τα στοιχεία του μουσικού του ύφους, έτσι και στα Δοκίμια συνέρχονται όλες οι θεμελιώδεις ιδέες που καθόρισαν τη ζωή και το έργο του. Αν και λίγο αναφέρονται άμεσα στη μουσική που συνοδεύουν, βοηθούν πολύ να καταλάβουμε τη στάση και τις επιλογές του απέναντι στα προβλήματα που αντιμετώπισε ως καλλιτέχνης. Και ακόμη, μετά από ογδόντα χρόνια, η έντιμη, ιδεαλιστική οπτική του διατηρεί τη δύναμη να μας φέρνει αντιμέτωπους και πάλι με τα θεμελιώδη: τη θέση του καλλιτέχνη στον κόσμο, το πρόβλημα της καλλιτεχνικής έκφρασης κάτω από το βάρος μιας καταπιεστικής παράδοσης, την ουσία και τον τρόπο. (. . .)
[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]
Ο Σπυρίδων Φέγγος δε Βιτ (Σπύρος Φέγγος, 1957-2018) υπήρξε ταυτόχρονα συγγραφέας, εικαστικός, μουσικολόγος και μεταφραστής. Άφησε ένα αξιόλογο μεταφραστικό έργο που περιλαμβάνει έναν αριθμό από δημοσιευμένα άρθρα και τα βιβλία: Frank Kofsky, "Ο μαύρος εθνικισμός και η επανάσταση στη μουσική" (1981), Francis Bacon, "Δοκίμια" (2000), Charles Ives, "Δοκίμια πριν τη σονάτα" (2001).
Ο Σπυρίδων Φέγγος δε Βιτ (Σπύρος Φέγγος, 1957-2018) υπήρξε ταυτόχρονα συγγραφέας, εικαστικός, μουσικολόγος και μεταφραστής. Άφησε ένα αξιόλογο μεταφραστικό έργο που περιλαμβάνει έναν αριθμό από δημοσιευμένα άρθρα και τα βιβλία: Frank Kofsky, "Ο μαύρος εθνικισμός και η επανάσταση στη μουσική" (1981), Francis Bacon, "Δοκίμια" (2000), Charles Ives, "Δοκίμια πριν τη σονάτα" (2001).
Ο Τσαρλς Άϊβς γεννήθηκε στο Ντάνμπερυ του Κοννέτικατ στις 20 Οκτωβρίου του 1874. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος της μουσικής. Ο Άϊβς θεωρείται ο πρώτος Αμερικανός συνθέτης. Άρχισε να μαθαίνει μουσική με τον πατέρα του Τζώρτζ Άϊβς, το δάσκαλο της μπάντας του Ντάνμπερυ. Από μικρός έπαιζε κορνέτα, βιολί ή τύμπανο στην μπάντα, και από δεκατεσσάρων χρονών ήταν οργανίστας σε μια εκκλησία Βαπτιστών. Το 1894 έγινε δεκτός στο Yale, όπου σπούδασε ως το 1898, με δασκάλους τον Dudley Buck στο εκκλησιαστικό όργανο και τον Horatio Parker στη σύνθεση. Αν και αποφοίτησε κανονικά, δεν ήταν ευτυχισμένος. Το ανήσυχο πνεύμα του ασφυκτιούσε μέσα στη σχολή, και βρήκε τον Parker υπερβολικά συντηρητικό και φτωχό σε σύγκριση με τον πατέρα του.
Τελειώνοντας το Yale, εγκαταστάθηκε στη Νέα Υόρκη, και βρήκε δουλειά ως ασφαλιστής. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1907, μαζί με έναν φίλο ίδρυσαν την ασφαλιστική εταιρεία Ives & Myricks, που μετά από κάποιους αρχικούς κλυδωνισμόυς πήγε τόσο καλά που τους έκανε εκατομμυριούχους.
Το 1918 ένα σοβαρό καρδιακό επεισόδιο τον ανάγκασε να περιορίσει κατά πολύ την δραστηριότητά του και τον άφησε με χρόνια προβλήματα υγείας. ΄Ηταν σαραντατεσσάρων χρονών, γνωστός και επιτυχημένος επιχειρηματίας και συνθέτης ενός σημαντικού σε όγκο μουσικού έργου που λίγοι γνώριζαν την ύπαρξή του και σχεδόν κανείς δεν εκτιμούσε.
Ο Άϊβς θεωρήθηκε μουσικός καινοτόμος και σπάνια μουσικοί καινοτόμοι βρήκαν ερμηνευτές σύγχρονούς τους, που μπορούσαν να τους ακολουθήσουν στις καινοτομίες τους. Ο Άϊβς χρειάστηκε όμως να περιμένει περισσότερο από το συνηθισμένο. Τα μουσικά έργα των χεριών του, τα δικά του λόγια, συνάντησαν για πολλά χρόνια την αδιαφορία. Μόνο ένας μικρός κύκλος μουσικών γνώριζαν και εκτιμούσαν τη μουσική του, ενώ ένας λίγο μεγαλύτερος κύκλος τον γνώρισε ως πλούσιο εκκεντρικό που έγραφε ασυνάρτητη μουσική. Μόλις στις αρχές της δεκαετίας του ΄30 έγιναν οι πρώτες σοβαρές προσπάθειες να παιχτούν έργα του. Η αναγνώριση ήρθε λίγα χρόνια αργότερα, το 1939, όταν ο John Kirkpatrick παρουσίασε στη Νέα Υόρκη τη σονάτα "Κόνκορντ", η οποία ξαφνικά έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και χαιρετίστηκε ως "η σπουδαιότερη μουσική που γράφτηκε ποτέ από Αμερικανό συνθέτη" και άλλα υπερθετικά.Το 1947 η "3η Συμφωνία" του, γραμμένη στα χρόνια 1904 ως 1911, κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ, και ο Άϊβς, περισσότερο έκπληκτος και ενοχλημένος, παρά χαρούμενος, δήλωσε ότι τα βραβεία είναι για παιδιά και όχι για ανθρώπους της ηλικίας του, και χάρισε τα χρήματα που το συνόδευαν.
Πέθανε στη Νέα Υόρκη στις 19 Μαΐου του 1954.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
