Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789607563750
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Οι διάσημοι Γάλλοι Ελληνιστές Jacqueline de Romilly και Jean - Pierre Vernant ζήτησαν από ανθρώπους των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών, αλλά και από νέους φοιτητές και μαθητές, που όλοι τους κάθισαν στα θρανία της ελληνικής γλώσσας, να επιλέξουν ένα αρχαιοελληνικό κείμενο και να καταγράψουν ένα σχόλιο για την επιλογή τους και την αγάπη τους για την Ελλάδα. Τα σχόλια που συγκέντρωσαν, προσαρτημένα στα κείμενα που τα ενέπνευσαν, αποκλίνουν από τη στοιχισμένη γραμμή της θεωρητικής ανάλυσης, ανατρέπουν τον ίδιο τον κανόνα της εξάρτησης από το γράμμα των μεγάλων δημιουργών, και αποτυπώνουν τη βιωματική σχέση που μπορεί να συνδέει τον σύγχρονο αναγνώστη με μια πανάρχαια γραπτή παράδοση. Τα μικρά επεισόδια της αυτοβιογραφίας ρίχνουν το φως τους στο κέρδος του κειμένου και τον πλούτο της γλώσσας, ένα μικρότερο φως που έρχεται να διαχυθεί μέσα σε ένα μεγαλύτερο φως.
Το βιβλίο αποτελεί μια πρωτότυπη ανθολόγηση, που μαρτυρεί τον δυναμισμό της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Η Jacqueline de Romilly (1913 - 2010) υπήρξε μια εξέχουσα ελληνίστρια της εποχής μας με διεθνή αναγνώριση. Ανάλωσε τη ζωή της στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Καρπός αυτής της αφοσίωσης είναι περισσότερα από είκοσι βιβλία για τα μεγάλα κλασικά κείμενα, το αρχαίο θέατρο και τους τραγικούς, τον Όμηρο και τους σοφιστές, τα προβλήματα της ελληνικής δημοκρατίας, τον ανθρωπισμό στην ελληνική σκέψη και την εξέλιξη του νόμου στα κλασικά κείμενα. Το κύριο όμως αντικείμενο των μελετών της ήταν ο Θουκυδίδης, στον οποίον, εκτός από τη μετάφραση του έργου του, αφιέρωσε πολλές μελέτες, οι οποίες την ανέδειξαν σε διεθνές επίπεδο. Η ζωή της ήταν μια αδιάκοπη σειρά συγγραφής και διδασκαλίας. Ήταν ομότιμη καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και επί σειρά ετών, υπήρξε η πρώτη γυναίκα που δίδαξε στο College de France. Έγινε μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres. Επιστέγασμα όλων, η εκλογή της, το 1989, στη Γαλλική Ακαδημία. Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση 1995 και, σε ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1995 με προεδρικό διάταγμα η Jacqueline de Romilly πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα. Πέθανε στις 19 Δεκεμβρίου 2010, σε ηλικία 97 ετών.
Η Ελέν Καρέρ ντ΄ Ενκός, ισόβια γραμματέας της Γαλλικής Ακαδημίας, δήλωσε για το θάνατό της: "Είναι μια μεγάλη απώλεια για τη χώρα μας. Ήταν μια γυναίκα που αφιέρωσε όλη τη ζωή της στην ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό γιατί θεωρούσε ότι ήταν μια εκπαίδευση στην κατανόηση της ελευθερίας του ατόμου, στην προσήλωση στη δημοκρατία". Επίσης, ο πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου έκανε την εξής δήλωση: "Η Jacqueline de Romilly αγάπησε την Ελλάδα. Η προσφορά της στον Ελληνισμό αλλά και στην παγκόσμια διανόηση ήταν μεγάλη. Με τη μελέτη, την ακούραστη έρευνα, τη συγγραφή και διδασκαλία της ιστορίας του κλασικού μας πολιτισμού και ιδιαιτέρως της ελληνικής γλώσσας τίμησε την ελληνική σκέψη. [...] Η απώλεια της είναι μεγάλη για την πατρίδα μας όπως και για την Γαλλία, όπου επίσης ήταν Ακαδημαϊκός."
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Jean - Pierre Vernant (1914-2007), ιστορικός και κοινωνικός ανθρωπολόγος, υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους ελληνιστές του 20ου αιώνα. Σπούδασε στη Σορβόννη. Στη διάρκεια του πολέμου έλαβε μέρος στην Αντίσταση, και υπήρξε αρχηγός σώματος στρατού των Γαλλικών Δυνάμεων Εσωτερικού, στην Haute-Garonne, με το ψευδώνυμο "Συνταγματάρχης Berthier". Δίδαξε αρχικά στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση και το 1948 άρχισε να εργάζεται ως ερευνητής στο Centre National de Recherche Scientifique (CNRS), όπου επηρεάστηκε από τη θεωρία του Louis Gernet. Xρημάτισε από το 1957 μέχρι το 1975 διευθυντής σπουδών στην Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Tο 1964 ίδρυσε και διηύθυνε ως το 1984 το Κέντρο Συγκριτικών Ερευνών για τις Αρχαίες Κοινωνίες (Κέντρο Louis Gernet). Από το 1975 ως το 1984 δίδαξε ως καθηγητής στο College de France, στην έδρα Συγκριτικής Μελέτης των Αρχαίων Θρησκειών, και στη συνέχεια αποχώρησε ως ομότιμος καθηγητής του ιδίου ιδρύματος. Το 2002 αναγορεύθηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (μετά από την απονομή ανάλογων διακρίσεων στα πανεπιστήμια του Σικάγο, του Μπρίστολ, του Μπρνο, της Νάπολης και της Οξφόρδης). Τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις και τίτλους τιμής στη χώρα του και τα βιβλία του κυκλοφόρησαν σε όλο τον κόσμο. Πέθανε την Τρίτη 9 Ιανουαρίου 2007, σε ηλικία 93 ετών. Τα περισσότερα από τα έργα του έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: "Οι απαρχές της ελληνικής σκέψης", "Μήτις", "Μύθος και θρησκεία στην αρχαία Ελλάδα" (Jean - Pierre Vernant, Marcel Detienne), "Μύθος και τραγωδία στην αρχαία Ελλάδα" (Jean - Pierre Vernant, Pierre Vidal-Naquet), "Μύθος και σκέψη στην αρχαία Ελλάδα", "Μύθος και κοινωνία στην αρχαία Ελλάδα", "Η ελληνική σκέψη", "Στο μάτι του καθρέφτη" (Jean - Pierre Vernant, Francoise Frontisi-Ducroux), "Το βλέμμα του θανάτου", "Ανάμεσα στον μύθο και την πολιτική", "Το σύμπαν, οι θεοί, οι άνθρωποι", κ.ά. Ο πρωθυπουργός κ. Κ. Καραμανλής, όταν έγινε γνωστός ο θάνατος του Ζαν- Πιερ Βερνάν, δήλωσε: "Η Ελλάδα αποχαιρετά έναν πραγματικό φίλο, έναν από τους διαπρεπέστερους μελετητές της. Με συνέπεια και ακατάβλητο ενθουσιασμό, διάνοιξε νέους, συναρπαστικούς δρόμους για την πληρέστερη κατανόηση της αρχαίας μας ιστορίας. Για τους Έλληνες, αλλά και όσους παγκοσμίως θεωρούν την παρακαταθήκη του ελληνικού πολιτισμού ως συστατική της ταυτότητάς τους, το έργο του θα συνεχίσει να χρησιμεύει ως καθρέφτης στον οποίο μπορούμε να δούμε όχι μόνο το παρελθόν, αλλά και τις προοπτικές του μέλλοντός μας."
Ο Αναστάσιος Αγγ. Στέφος γεννήθηκε το 1938 στην Κοκκινομηλιά Ιστιαίας Ευβοίας. Είναι πτυχιούχος του Φιλολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και του τμήματος Νομικών και Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καθώς και αριστούχος διδάκτωρ της Κλασικής Φιλολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris IV).
Υπηρέτησε ως καθηγητής, Γυμνασιάρχης, Λυκειάρχης και Σχολικός Σύμβουλος στην Αθήνα και στην επαρχία και επί πολλά χρόνια δίδαξε στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή. Μετεκπαιδεύτηκε στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαιδεύσεως (Δ.Μ.Ε.), στην Αθήνα και στο Παρίσι, ως υπότροφος του ΙΚΥ. Έχει δημοσιεύσει εργασίες σε εκπαιδευτικά και φιλολογικά περιοδικά, και έχει μεταφράσει επιστημονικές μελέτες και άρθρα από τα γαλλικά. Από το 1988 διετέλεσε Αντιπρόεδρος και το 1999 εκλέχθηκε Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Φιλολόγων (Π.Ε.Φ.). Υπηρετεί ως Σχολικός Σύμβουλος στον Πειραιά και είναι Υποδιευθυντής του Περιφερειακού Επιμορφωτικού Κέντρου (Π.Ε.Κ.) Πειραιά.
Ο Αλέξανδρος Κόντος γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε στη. Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου της Αθήνας, στο Φιλολογικό Τμήμα, και στη Νομική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα Πολιτικών και Οικονομικών Επιστημών και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία.
Έκανε μεταπτυχιακές γλωσσολογικές σπουδές και πήρε τα αντίστοιχα πτυχία στο τμήμα για (Ε.P.R.A.S.S.) [Εμβαθυσμένες Μελέτες στις Κοινωνικές Επιστήμες] της (Ε.Ρ.Η.Ε.) [Σχολή Πρακτική των Υψηλών Μελετών], καθώς και σπουδές στη Μαθηματική Λογική και Πληροφορική στη Faculte des Sciences [Σχολή Φυσικο-Μαθηματικών Επιστημών] στο Παρίσι.
Εκπόνησε και υποστήριξε επιτυχώς στο Πανεπιστήμιο 8 του Παρισιού, στο τμήμα της Κοινωνικής Ιστορίας διδακτορική διατριβή με θέμα: "Βάσεις της δημοκρατίας: κοινωνίες αρχαίες και σύγχρονα προβλήματα" και τιμήθηκε με τον τίτλο του διδάκτορα της Κοινωνικής Ιστορίας.
Δίδαξε Γενική Γλωσσολογία, Σημασιολογία και Μαθηματική Λογική καθώς και τη Νέα Ελληνική (πειραματικά) στη Faculte des Lettres [Φιλοσοφική Σχολή] του Οράν, Αλγερία.
Μετεκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εκπαιδευτικών Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (Σ.Ε.Λ.Μ.Ε.).
Χρημάτισε ενεργό συνδικαλιστικό μέλος και συχνά μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Αθήνας-Πειραιά (Σ.Ι.Ε.Λ.) και του Δ. Σ. της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.) και υπεύθυνος της εφημερίδας της ομοσπονδίας "Ο Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός".
Του αναγνωρίστηκε η ιδιότητα του αγωνιστή κατά του δικτατορικού καθεστώτος 1967-1974.
Στην Ελλάδα δίδαξε σαν επιμορφωτής των εκπαιδευτικών της Μέσης Εκπαίδευσης στα Περιφερειακά Επιμορφωτικά Κέντρα (Π. Ε. Κ.) Ανατ. & Δυτ. Αττικής, Πειραιά, Μυτιλήνης και Τρίπολης, καθώς και στη Μέση Εκπαίδευση, στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα, και σε Φροντιστήρια για εισαγωγή στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα.
Είναι πατέρας πέντε (5) παιδιών: της Αθηνάς, του Άγη, της Ναυσικάς, του Φοίβου και της Μυρτώς.
