«Να αφηγηθεί τα γεγονότα όπως πραγματικά έγιναν». Η φράση αυτή του Ράνκε ενέπνευσε γενεές ολόκληρες ιστορικών, οι οποίοι επιζήτησαν και διεκδίκησαν με πάθος την «αντικειμενικότητα». Προσπαθώντας να δώσει απάντηση στο ερώτημα «Τι είναι ιστορία;» ο Έντουαρντ Χάλετ Καρ δείχνει ότι «γεγονότα» δεν είναι παρά εκείνα που ο ιστορικός επιλέγει να μελετήσει. Τα ιστορικά γεγονότα φτάνουν ως εμάς μέσω της επιλογής τους και της ερμηνείας τους από ιστορικούς. Το ότι η απόλυτη αντικειμενικότητα είναι αδύνατη, δεν μειώνει ωστόσο ούτε το ρόλο του ιστορικού, ούτε τη γοητεία που ασκεί η ιστορία. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]
Ο Ανδρέας Παππάς γεννήθηκε το 1950 στην Πάτρα και από το 1969 ασχολείται επαγγελματικά με τη μετάφραση και την επιμέλεια κειμένων. Από το 1977 ως το 1993 διατέλεσε συνιδιοκτήτης και διευθυντής των εκδόσεων "Υποδομή". Ως επιμελητής εκδόσεων, editor και μεταφραστής έχει συνεργαστεί με φορείς όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Φεστιβάλ Αθηνών, το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης (ΜΙΕΤ), το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), καθώς και με αρκετούς εκδοτικούς οίκους (Άγρα, Αδάμ, Γνώση, Καστανιώτης, Κριτική, Νεφέλη, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, Σαβάλλας, Σμίλη, κ.ά.). Το 1999 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις "Υποδομή" το βιβλίο του "Μεταξύ Γουτεμβέργιου και Μαρξ: 30 χρόνια με μοβ μαρκαδόρο και μολύβι 4Β". Από το 2001 διδάσκει μετάφραση κειμένων Ιστορίας, Ιστορίας του Πολιτισμού και Ιστορίας της Τέχνης στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ) και από το 2002 γράφει στο ένθετο "Βιβλία" της εφημερίδας "Το Βήμα της Κυριακής".
Ο διπλωμάτης, δημοσιογράφος και ιστορικός Edward Hallett Carr (1892-1982) γεννήθηκε στο Λονδίνο από γονείς μεσοαστικής καταγωγής. Φοίτησε στο Merchant Taylors΄ School του Λονδίνου και στο Trinity College του Καίμπριτζ, από όπου πήρε το 1916 το πτυχίο του στην κλασική φιλολογία. Την ίδια χρονιά, και ενώ εξελισσόταν ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος, ξεκίνησε τη διπλωματική του καριέρα στο Foreign Office, από την οποία παραιτήθηκε το 1936. Στην αρχή, ως στέλεχος του Contraband Department του Φόρεϊν Όφις, ήταν υπεύθυνος για τις σχέσεις των συμμάχων με τη Γερμανία, μετά το 1917, όμως, ως στέλεχος του Northern Department, ασχολήθηκε με τις σχέσεις της Μ. Βρετανίας με τη Ρωσία, διέβλεψε την επικράτηση των μπολσεβίκων στην Οκτωβριανή Επανάσταση και συμβούλευσε σχετικά τον πρωθυπουργό Λόυντ Τζορτζ σε αντίθεση με τον υπουργό Άμυνας Ουίνστον Τσώρτσιλ, που υποστήριζε την παρέμβαση υπέρ των μενσεβίκων. Έλαβε μέρος στη βρετανική αντιπροσωπεία της Σύσκεψης Ειρήνης των Παρισίων, το 1919, καθώς και στη σύνταξη της Συνθήκης των Βερσαλιών που οδήγησε στην ίδρυση της Κοινωνίας των Εθνών. Η διπλωματική του σταδιοδρομία επαινέθηκε, αργότερα, από τον Λόρδο Χάλιφαξ, και το 1920 του απονεμήθηκε ο τίτλος Commander of the British Empire (CBE). Μετά την αποχώρησή του από τη διπλωματική υπηρεσία, το 1936, ανέλαβε τη θέση Wilson Professor of International Politics στο Univestity College της Ουαλίας, και έγινε εταίρος των κολεγίων Trinity του Καίμπριτζ (1955) και Balliol της Οξφόρδης (1966). Το γνωστότερο ιστορικό έργο του είναι η "Ιστορία της Σοβιετικής Ρωσίας" ("History of Soviet Russia") σε 14 τόμους, που γράφτηκε και εκδόθηκε μεταξύ των ετών 1950-1978. Άλλα βιβλία του είναι: "The Romantic Exiles: A Nineteenth Century Portrait Gallery", 1933, "The Twenty Years΄ Crisis, 1919-1939: An Introduction to the Study of International Relations", 1939 1946,"The Soviet Impact on the Western World", 1946, "The New Society", 1951, "German-Soviet Relations Between the Two World Wars: 1919-1939", 1952, "The Russian Revolution: From Lenin to Stalin (1917-1929)", 1979, "From Napoleon to Stalin and Other Essays", 1980, και το κλασικό στο είδος του, "What is History?", 1961 και 1986 (σε επιμέλεια R.W. Davies).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
