Σε αντίθεση με τους πολέμους ή τις αυτοκρατορίες, ο έρωτας δεν αφήνει ίχνη για τον αρχαιολόγο: τα γραπτά φιλιά είναι το μόνο που μένει από τη σύντομη φλογερή αλχημεία του ανθρώπινου πάθους. Ο Έζρα Πάουντ κάποτε περιέγραψε τις μεταφράσεις των αρχαίων συγγραφέων ως «προσφορά αίματος στα φαντάσματα». Αυτό το συγκλονιστικά όμορφο βιβλίο δίνει μια ζεστή πνοή ζωής στα ποιήματα και στις επιστολές και των μεγάλων αλλά και των αγνώστων, χαμένων εραστών της αρχαίας Μεσογείου. Τα λόγια που ειπώθηκαν πριν από δυο χιλιάδες χρόνια είναι τόσο δροσερά, παθιασμένα και καμιά φορά αυθάδη, όσο και οι ωμοί στίχοι των σημερινών τραγουδιών, και εικονογραφούνται εδώ με ζωηρές εικόνες από την αρχαιότητα, που, όμως, δεν απέχουν πολύ από τη σύγχρονη τεχνοτροπία. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]