Η Μάρθα είναι εβδομήντα χρόνων. Μάλλον όχι στην πιο κατάλληλη ηλικία για πάθη. Και όμως, θα ζήσει το αληθινό πάθος τώρα, με τον Φελίξ. Τον ηλικιωμένο ζωγράφο, τον "άντρα με τα χίλια κασκόλ", όπως τον αποκαλεί.
Η Μάρθα, με διστακτικά, αβέβαια βήματα, που τα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο ο πόνος ψηλά στον αριστερό γοφό, θα βγει από τον κόσμο των φαρμάκων και της παραίτησης και θα μπει στον κόσμο των χρωμάτων, της ζωής. Η "κυρία με τα μπλε" θα εγκαταλείψει το φόρεμα από σκούρο μπλε κρεπ και θα υιοθετήσει το κόκκινο της φωτιάς, το κόκκινο του έρωτα, το κόκκινο της παπαρούνας...
Το να είναι συγχρόνως μητέρα, γιαγιά και ερωμένη φαίνεται ξαφνικά στη Μάρθα τόσο απλό, τόσο φυσικό...