Ο ελεύθερος χρόνος έχει γίνει στόχος μελέτης και προβληματισμού της Παιδαγωγικής επιστήμης, αφού σ΄ αυτό το χρόνο συνεχίζεται μια άτυπη γνωστική και αξιακή εκπαίδευση, που καλύπτει όλους τους τομείς της ψυχοσωματικής ανάπτυξης και ολοκλήρωσης του ανθρώπου. Η παρέμβαση μας στην οργάνωση του ελεύθερου χρόνου των παιδιών μας πρέπει να είναι διακριτική και να αφήνει περιθώρια ελευθερίας. Στο χέρι μας είναι να διαμορφώσουμε καταστάσεις και να δημιουργήσουμε συνθήκες που θα κάνουν πιο ποιοτικό τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών μας. Είναι ανάγκη, όμως, να εξοικονομήσουμε εμείς χρόνο να ασχοληθούμε περισσότερο με τα παιδιά μας, αν πιστεύουμε ότι κάνουμε το αντίθετο.