Δεν υπάρχει δυνατότητα παραγγελίας
ISBN:
9786185300678
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Η νουβέλα "Ο Θάνατος του Ιβάν Ίλιτς (1884-1886)" κατέχει κεντρική θέση στη δημιουργία του Τολστόι των χρόνων 1880-1890.
Το θέμα της -η εξιστόρηση του τέλος ενός δικαστή- ο Τολστόι το καθορίζει σαν "περιγραφή του απλού θανάτου ενός απλού ανθρώπου". Το βασικό νόημα του έργου βρίσκεται στους συλλογισμούς που κάνει ο άρρωστος πάνω σ` όλη την περασμένη ζωή, καθώς και το συμπέρασμά του πως η "ευπρεπής, εύθυμη ευχάριστη ζωή" είναι χειρότερη κι` από τη φρίκη του θανάτου.
Οι κοινωνικοί θεσμοί, που τυλίγουν σαν ιστός αράχνης τη ζωή του Ιβάν Ίλιτς με την υποκρισία και την ψευτιά, ξεριζώνοντας από μέσα του καθετί το ανθρώπινο, αποτελούν την αιτία του δράματος που ζει στις στερνές του μέρες ο άρρωστος. Σ` αυτή τη στέρεα, τη συγκεκριμένη και σ` όλο το βάθος τοποθέτηση του ζητήματος, βρίσκεται η γενικότερη σημασία της νουβέλας, που αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά έργα της παγκόσμιας ρεαλιστικής λογοτεχνίας...
Ο Τολστόι (Λεβ Νικολάγιεβιτς Τολστόι) γεννήθηκε στην Γιασνάγια-Πολιάνα, στις 28 Αυγούστου 1828. Ανήκε σε οικογένεια πλούσιων και ευγενών γαιοκτημόνων. Έκανε ολιγόχρονες σπουδές στο πανεπιστήμιο του Καζάν, όπου παρακολούθησε μαθήματα πρώτα στη σχολή ανατολικών γλωσσών και στη συνέχεια στη νομική σχολή. Κατατάχθηκε στο στρατό και συμμετείχε στις εκστρατείες του Καυκάσου και στην άμυνα της Σεβαστούπολης. Κατά την περίοδο αυτή γράφει και τα πρώτα του λογοτεχνικά έργα: Σταθμοί μιας ζωής (Παιδικά χρόνια, εφηβεία, νεότητα) (1852-1857), Μια χιονοθύελλα (1856), Οι δύο Ουσάροι (1856), Διηγήσεις από την Σεβαστούπολη (1868). Η επιτυχία που είχαν αυτά τα διηγήματα τον ενθάρρυνε ν΄ αφοσιωθεί επαγγελματικά στη συγγραφή. Το 1863 εκδίδει το έργο "Οι Κοζάκοι" και το "Πόλεμος και Ειρήνη" (1865-69) το οποίο έγινε δεκτό με ψυχρότητα από τους κριτικούς. Την περίοδο της μεγάλης δόξας καταλαμβάνεται από υπαρξιακές ανησυχίες και αρχίζει ν΄ αναζητά τον Θεό. Το πραγματικό γεγονός της αυτοκτονίας μιας νέας γυναίκας από ερωτική απογοήτευση σε σιδηδρομικό σταθμό της κεντρικής Ρωσίας του δίνει την έμπνευση για να γράψει την Άννα Καρένινα. Άλλα έργα του είναι: "Ο θάνατος του Ιβάν Ίλιτς" (1886), "Η σονάτα του Κρόυτσερ" (1889), "Κύριος και υπηρέτης" (1895) και τέλος "Η Ανάσταση" (1899). Το 1901 η Ιερά Σύνοδος θεωρώντας ότι ένα απόσπασμα του βιβλίου Η Ανάσταση είναι εχθρικό προς την ορθόδοξη εκκλησία αποφασίζει τον αφορισμό του συγγραφέα, ο οποίος απογοητευμένος τρέπεται σε φυγή η οποία θα καταλήξει στο θάνατο του συγγραφέα το Νοέμβριο του 1910.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
