Δεν πρόκειται απλώς για μια θεατρική μετάπλαση της ζωής και της εποχής της Μαρίας Πολυδούρη, για την τραγική περιπέτεια του ανολοκλήρωτου έρωτα δύο μεγάλων ποιητών του μεσοπολέμου, της Μαρίας Πολυδούρη και του Κώστα Καρυωτάκη. Δεν πρόκειται επίσης για μια μεταποιημένη, ελεύθερη σύλληψη, που προσφέρει το υλικό της ολιγόχρονης συνοδοιπορίας τους στη ζωή και στην ποίηση. Ανήκουν και οι δύο στην ιστορία, μετέχουν και μορφοποιούν την ιστορία, και πλήττονται απ’ αυτήν. Ζουν την εποχή τους και κρίνουν αμείλικτα την κοινωνία τους, εκτοξεύουν τη σκέψη τους στην αναπηρία και την ανεπάρκεια αυτής της κοινωνίας να συνομιλήσει με το ποιητικό τους όραμα για τον κόσμο. Γιατί η ποίηση είναι ο άνθρωπος στρατευμένος στην αλήθεια. Στο έργο "Μαρία Πολυδούρη", ακριβώς την ουσία και το περιεχόμενο αυτής της αλήθειας θέλησε να διασώσει η συγγραφέας. Δεν ήταν μέσα στις προθέσεις της να δημιουργήσει μιαν άλλη, ευρηματική ίσως, πλασματική "ιστορία" με αφορμή μόνο τη δική τους. Έδωσε ρόλο πρωταγωνιστή στη Μαρία αυτή τη φορά. Και τον άξιζε, τον δικαιούνταν η απίστευτη δύναμή της να ενθουσιάζεται και να υποφέρει. Ν’ αγαπά και να απορρίπτει...