Εξαντλημένο στον εκδοτικό οίκο
ISBN:
9789608172579
Κατηγορίες:
Έτος κυκλοφορίας
Εκδότης
Ο Νίκος Μαραντζίδης γεννήθηκε το 1966. Σπούδασε Πολιτική Κοινωνιολογία στο Παρίσι στα Πανεπιστήμια Paris VII και Paris X. Από το 1996 διδάσκει Πολιτική Επιστήμη στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Σήμερα είναι καθηγητής στο τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών και Ανατολικών Σπουδών του ΠΑΜΑΚ και επισκέπτης καθηγητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Καρόλου (Πράγα) και στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο της Κεράλα (Ινδία).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Γιώργος Μαργαρίτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1954. Διδάσκει σύγχρονη Ιστορία στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Από το 1985 μέχρι το 2004 δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης. Η περίοδος της Κατοχής, της Αντίστασης και του Εμφυλίου Πολέμου βρίσκεται στο επίκεντρο των ερευνητικών του ενδιαφερόντων. Σε αυτήν την περίοδο αναφέρεται το μεγαλύτερο μέρος των άρθρων που έχει δημοσιεύσει σε ελληνικά και ξένα περιοδικά, καθώς και οι περισσότερες μελέτες του σε συλλογικούς τόμους και οι εισηγήσεις του σε επιστημονικά συνέδρια.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στον Απείραθο της Νάξου το 1922. Το 1940 εισάγεται στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών. Κατά τη ναζιστική Κατοχή αναπτύσσει έντονη απελευθερωτική δράση. Τη νύχτα της 30ης Μαΐου μαζί με τον Απόστολο Σάντα κατεβάζουν τη σβάστικα και καταδικάζονται ερήμην σε θάνατο. Στην Κατοχή φυλακίζεται, βασανίζεται, καταδικάζεται και αντιμετωπίζει τη θανατική ποινή. Η ποινή δεν εκτελείται, ύστερα από διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης. Αποφυλακίζεται το 1954. Το 1951, αν και φυλακισμένος, εκλέγεται βουλευτής με την ΕΔΑ. Το 1981 εκλέγεται βουλευτής Αθηνών με το ΠΑΣΟΚ και το 1984 ευρωβουλευτής. Στις εκλογές του 1985 επανεκλέγεται βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Το 1996 αναγορεύεται Επίτιμος Διδάκτορας Πανεπιστημίου Πατρών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Ο Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης γεννήθηκε στην Αθήνα. Το 1948 έλαβε το πτυχίο του με άριστα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπισημίου Αθηνών και το 1951 ανακηρύχθηκε αριστούχος Διδάκτωρ της Χειρουργικής. Το 1950-1953 υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος σε Τάγμα Πεζικού και σε Στρατιωτικό Νοσοκομείο.
Στη συνέχεια μετεκπαιδεύτηκε στη Βοστώνη και στο Λονδίνο στην Ορθοπεδική Χειρουργική. Κατά τη διάρκεια της θητείας του στη Βοστώνη του απονεμήθηκε ο τίτλος του Teaching Fellow του Harvand. Η "Βρετανική Ορθοπεδική Εταιρεία", της οποίας είναι το παλαιότερο ελληνικό μέλος, τον επέλεξε από το 1981 ως μόνιμο εκπρόσωπο της στην Ελλάδα (Corresponding Fellow of the B.O.A.).
Ο Α. Λ. Ζαούσης διετέλεσε συνολικώς επί εικοσαετία Διευθυντής στο Ασκληπείο Βούλας και στο Νοσοκομείο Ατυχημάτων (ΚΑΤ), συγγράψας πληθώρα επιστημονικών εργασιών στα ελληνικά και σε ξένες γλώσσες. Εισήγαγε στην Ελλάδα νέες εγχειρητικές μεθόδους και, πρώτος, το 1967, την ολική αρθροπλαστική του ισχίου.
Στην Κατοχή (1941-1944) είχε μετάσχει στην Εθνική Αντίσταση και από τις εμπειρίες του της περιόδου αυτής προέκυψε το πρώτο εξωιατρικό του πόνημα, με τίτλο "Αναμνήσεις ενός αντιήρωα", το 1980. Ακολούθησε το τρίτομο έργο του "Οι δύο όχθες", το δίτομο "Η τραγική αναμέτρηση", για την περίοδο 1945-1949, και πάλι ένα δίτομο, "Ο εμπαιγμός", για τη δικτατορία 1967-1974. Το πέμπτο βιβλίο του, "Αλέξανδρος και Ασπασία", 1915 -1920, ήταν η ιστορία του τραγικού βασιλιά και της αγαπημένης του, και σημείωσε πολύ μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Το παρόν είναι το έκτο κατά σειράν έργο του.
Σε αναγνώριση του συγγραφικού του αυτού έργου, η Ακαδημία Αθηνών τον έχει επιλέξει μέλος της Ερευνητικής Επιτροπής της για την περίοδο του Πολέμου 1940-1941 καιτης Εθνικής Αντίστασης - ο πρώτος τόμος της συλλογικής αυτής εργασίας έχει ήδη εκδοθεί.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
΄Εφεδρος αξιωματικός πυροβολικού καταδρομών, πληροφοριών, αλεξιπτωτιστής. Οικονομολόγος. Το 1940-41 πολέμησε στο Αλβανικό Μέτωπο και στη Μάχη της Κρήτης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς και αφού δραπέτευσε συνεργάστηκε με αντιστασιακούς στο νομό Ρεθύμνης. Διέφυγε στην Αίγυπτο με υποβρύχιο και κατετάγη στην 1η Ελληνική Ταξιαρχία. Απεσπάσθη στο Γραφείο Συνδέσμου υπό τον Πρίγκιπα Πέτρο και από εκεί στο βρετανικό Κέντρο Ειδικής Εκπαιδεύσεως (STC 102) στην Παλαιστίνη. Το 1942 οργάνωσε μυστικό δίκτυο πληροφοριών και δολιο- φθορών στην Αλεξάνδρεια, εν αναμονή επικείμενης καταλήψεως της από τον εχθρό.
Το Σεπτέμβριο του 1942 επελέγη μέλος της βρετανικής ομάδος αλεξιπτωτιστών που προσγειώθηκαν στα βουνά της Ρούμελης και ανατίναξαν τη σιδηροδρομική γέφυρα Γοργοποτάμου με τη βοήθεια Ελλήνων ανταρτών, διακόπτοντας τον εφοδιασμό των Γερμανών στη Β. Αφρική και αναπτερώνοντας το ηθικό του λαού. Παρέμεινε στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές ως σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και ως εκπαιδευτής δολιοφθορών. Τον Ιούλιο του 1943, κατά την απόβαση των συμμάχων στη Σικελία κατηύθυνε τις επιτυχείς επιχειρήσεις παραπλανήσεως του εχθρού στην Αιτωλο-Ακαρνανία. Επέστρεψε στην Αίγυπτο τον Ιανουάριο του 1944 για ν΄ αναλάβει νέα αποστολή του Γενικού Στρατηγείου στα νησιά του Ιονίου, όπου οργάνωσε και διοίκησε μυστικό δίκτυο πληροφοριών και δολιοφθορών μέχρι τον Νοέμβριο του 1944.
Του απενεμήθη ο βαθμός Βρετανού λοχαγού και στη συνέχεια ταγματάρχου. ΄Ελαβε πολλές πολεμικές διακρίσεις, ελληνικές και ξένες.
Από το 1945 έως το 1949 χρημάτισε μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στη Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου Βουλγαρίας (στη Σόφια) και σύνδεσμος της Ελληνικής Κυβερνήσεως στη Βαλκανική Επιτροπή Παρατηρητών του ΟΗΕ (UNSCOB) κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής ανταρσίας.
Στην επαγγελματική σταδιοδρομία του εργάστηκε ως οικονομικός σύμβουλος και μελετητής στο Υπουργείο Συντονισμού, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής των ΣΕΚ (ΟΣΕ), Γενικός Διευθυντής Οικονομικού της ΔΕΗ, Σύμβουλος της ΕΤΕΒΑ και Πρόεδρος της Τραπέζης Επενδύσεων. Επίσης, υπήρξε μέλος Διοικητικών Συμβουλίων (ΛΙΠΤΟΛ, ΚΕΠΕ, ΙΟΒΕ, ΣΕΒ, κλπ).
Στο εξωτερικό εργάστηκε ως εμπειρογνώμων των Ηνωμένων Εθνών (Άπω Ανατολή), του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ (Ιράν), της Διεθνούς Τραπέζης (Αιθιοπία, Ζαΐρ) και του Γραφείου Δοξιάδη (Γκάνα, Λιβύη) σε αναπτυξιακά προγράμματα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Δημήτρης Γληνός (1882- 1943). Ο Δημήτρης Γληνός του Αλέξανδρου γεννήθηκε στη Σμύρνη με καταγωγή από τη μεριά του πατέρα του από την Άνδρο. Η μητέρα του ήταν κόρη του Χατζή Παυλίδη από τη Σμύρνη. Αποφοίτησε από την Ευαγγελική Σχολή και το 1899 ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ήταν συμφοιτητής με τον Κώστα Βάρναλη. Για λόγους βιοπορισμού αναγκάστηκε να διακόψει τις σπουδές του για να εργαστεί ως δάσκαλος σε σχολείο του Κασαμπά (Μικρά Ασία). Το 1904 εντάχτηκε στο χώρο του δημοτικισμού (το 1901 είχε πάρει μέρος στα Ευαγγελικά) και έγινε μέλος του συνδέσμου Η Εθνική μας Γλώσσα (των Παλαμά, Δελμούζου και Κωνσταντίνου Χατζόπουλου). Μετά το τέλος των σπουδών του (1905) γύρισε στη γενέτειρά του και διορίστηκε στην Αναξαγόρειο Σχολή στα Βουρλά της Σμύρνης και στη συνέχεια (μετά από παραίτησή του) στο Ελληνογερμανικό Λύκειο. Παράλληλα ξεκίνησε τη δημοτικιστική δράση του με δημοσιεύσεις, ομιλίες και έγινε πρόεδρος του Συνδέσμου Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης Σμύρνης. Την περίοδο εκείνη συνεργάστηκε με το περιοδικό Κόσμος και την εφημερίδα Ημερησία της Σμύρνης, ενώ το 1907 πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με τη δημοσίευση του ποιήματος Εικόνα στο Νουμά (με το ψευδώνυμο Μήτρος Γληνός), καθώς και μεταφράσεων ποιημάτων του Baudelaire και του de Heredia. Το 1908 παντρεύτηκε την Άννα Χρόνη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, τη Λιλή και τη Νίνα. Λίγο μετά το γάμο του έφυγε με τη σύζυγό του για τη Γερμανία, όπου συνέχισε τις σπουδές του (φιλοσοφία, παιδαγωγική και πειραματική ψυχολογία) στα Πανεπιστήμια της Λειψίας και της Ιένας και με καθηγητές τους R. Eucken και W. Wundt. Στη Γερμανία συνδέθηκε φιλικά με τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη και γνωρίστηκε με τον Γεώργιο Σκληρό, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με τα σοσιαλιστικά ρεύματα της εποχής. Της επιστροφής του στην Αθήνα (1911) είχε προηγηθεί η ίδρυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου (1910), στην οποία είχε πάρει μέρος από τη Γερμανία, και η επανάσταση του 1909, καθώς επίσης η διάλυση του Ανωτέρου Παρθεναγωγείου του Βόλου του Αλέξανδρου Δελμούζου. Το 1912 διορίστηκε διευθυντής στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης και ένα χρόνο αργότερα συνέταξε εισηγητική έκθεση για τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια, μετά από ανάθεση του Υπουργού Παιδείας της κυβέρνησης Βενιζέλου, Ιωάννη Τσιριμώκου και ανέλαβε τη διεύθυνση σύνταξης του Δελτίου του Εκπαιδευτικού Ομίλου. Δύο χρόνια αργότερα ξεκίνησε σε συνεργασία με τον Δελμούζο και τον Τριανταφυλλίδη και στα πλαίσια της Εκπαιδευτικής Επιτροπής η συγγραφή σχολικών βιβλίων στη δημοτική. Μετά το κίνημα της Θεσσαλονίκης, φυλακίστηκε από τους παλαιοκομματικούς και μετά την αποφυλάκισή του (1917) διορίστηκε από τον Βενιζέλο πρόεδρος της τριμελούς Εκπαιδευτικής Επιτροπής στη Θεσσαλονίκη. Μετά την κάθοδο της κυβέρνησης Βενιζέλου στην Αθήνα, διορίστηκε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, θέση από την οποία παραιτήθηκε μετά από διαφωνίες με τον Βενιζέλο, που τήρησε μια στάση αναδίπλωσης. Μετά τη μικρασιατική καταστροφή διετέλεσε εκπαιδευτικός σύμβουλος και το 1924 οργάνωσε την Παιδαγωγική Ακαδημία, η οποία διαλύθηκε από το δικτατορικό καθεστώς του Πάγκαλου. Από το 1925 και για τρία χρόνια ο Γληνός διηύθυνε το πρωτοποριακό για την εποχή περιοδικό Αναγέννηση. Το 1928 αναγκάστηκε να διακόψει την κυκλοφορία του, καθώς διώχτηκε ξανά με αφορμή την ομιλία του για την άφιξη του Παναϊτ Ιστράτι στην Αθήνα (για τον ίδιο λόγο διώχτηκε και ο Νίκος Καζαντζάκης). Μετά την αθώωσή του εξέδωσε το περιοδικό Νέος Δρόμος και μετά τη διάλυση του Εκπαιδευτικού Ομίλου (1929) εργάστηκε στους εκδοτικούς οίκους Ελευθερουδάκη και Δημητράκου. Παράλληλα πραγματοποίησε πανεπιστημιακές διαλέξεις και εξέδωσε το περιοδικό Νέοι Πρωτοπόροι. Το 1936 εκλέχτηκε βουλευτής του Παλλαϊκού Μετώπου και μετά την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά συνελήφθη και εξορίστηκε στην Ανάφη, την Ακροναυπλία και τη Σαντορίνη ως το 1940 που μεταφέρθηκε στην Αθήνα με όρους κατʼ οίκον περιορισμού. Στη διάρκεια της Κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση μέσω του Ε.Α.Μ. και δραστηριοποιήθηκε στο χώρο του Κ.Κ.Ε. Πέθανε σε νοσοκομείο της Αθήνας τα Χριστούγεννα του 1943. Για περισσότερα βιογρ
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
Αχιλλέας Κύρου (1898-1950). Ο Αχιλλέας Κύρου, γιος του δημοσιογράφου και εκδότη Άδωνι Κύρου, γεννήθηκε στην Αθήνα. Φοίτησε στο Φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στράφηκε ωστόσο από νωρίς στη δημοσιογραφία και το 1918 ανέλαβε, από κοινού με τον αδερφό του Κύρο τη διεύθυνση της εφημερίδας Εστία, ως διάδοχοι του πατέρα τους. Η πολιτική της εφημερίδας διατήρησε το συντηρητικό φιλοβασιλικό προσανατολισμό της αλλά και την πολιτική της για πλήρη ενημέρωση του πολίτη, με αποτέλεσμα οι αδελφοί Κύρου να αντιμετωπίσουν προβλήματα με τις κατά καιρούς ελληνικές κυβερνήσεις. Η εφημερίδα έκλεισε τρεις φορές, μία την περίοδο της δίκης των έξι και δύο επί δικτατορίας Παγκάλου. Με την είσοδο των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα, οι Κύρου παραιτήθηκαν από τη διεύθυνση της Εστίας και μετά από εντολή των γερμανών ανέλαβε το συντακτικό προσωπικό, που για λόγους συνείδησης παραιτήθηκε λίγο αργότερα, προβάλλοντας ως λόγο οικονομικές δυσχέρειες. Κατά τη διάρκεια της κατοχής οι Κύρου αναμείχθηκαν στον παράνομο Τύπο. Ο Αχιλλέας Κύρου πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της λογοτεχνίας με το θεατρικό έργο Στα όπλα η λεβεντιά που παραστάθηκε το 1919 από το θίασο της Κυβέλης. Ακολούθησε η συλλογή διηγημάτων Όνειρα, που εκδόθηκε το 1929 και βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Ασχολήθηκε επίσης με τη λογοτεχνική μετάφραση και κυρίως τις μελέτες, ιστορικές, λογοτεχνικές και αισθητικές. Στο θεατρικό χώρο διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου και Γενικός Γραμματέας του. Πέθανε στο Παρίσι. Για περισσότερα βιογραφικά στοιχεία του Αχιλλέα Κύρου βλ. Κλεάνθης Φάνης, «Κύρου Αχιλλεύς», Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό 5. Αθήνα, Εκδοτική Αθηνών, 1986 και χ.σ., «Κύρου Αχιλλεύς», Μεγάλη Εγκυκλοπαίδεια της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας 9. Αθήνα, Χάρη Πάτση, χ.χ.
(Πηγή: Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών, Ε.ΚΕ.ΒΙ.).
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
