Ο Γιώργος Σεφέρης και ο Γιώργος Κατσίμπαλης, παρέα με άλλους ποιητές και συγγραφείς της θρυλικής γενιάς του 1930, υποδέχτηκαν στην Ελλάδα τον Χένρι Μίλερ και τον Λόρενς Ντάρελ κάτω από τη βαριά σκιά μιας στυγνής δικτατορίας και του επικείμενου παγκόσμιου πολέμου. Περνώντας ατελείωτα βράδια στις αθηναϊκές ταβέρνες, τριγυρνώντας στην Πελοπόννησο, κολυμπώντας στις παραλίες των νησιών, αναζητώντας το νόημα της ελληνικής ζωής, ελευθερίας και τέχνης, έδειχναν αποφασισμένοι να αναπλάσουν τον παράδεισο. Σ' αυτή τη θαυμάσια σύνθεση προσωπικών αναμνήσεων, λογοτεχνικής κριτικής και ερμηνευτικής αφήγησης, ο Έντμουντ Κίλι ανιχνεύει την ποίηση, τις φιλίες και τις πολιτικές περιστάσεις που προσέδωσαν τόσο ζωτική σημασία σ' αυτές τις εξαιρετικές συναντήσεις. Για τον Μίλερ και τον Ντάρελ, που εκείνη την εποχή βούλιαζαν σε δημιουργική και ηθική απόγνωση, αυτό το ταξίδι στην Ελλάδα μεταμόρφωσε τη ζωή και την τέχνη τους και στάθηκε η έμπνευσή τους για ορισμένα από τα σημαντικότερα έργα τους. Όσο για τους Έλληνες ποιητές, οι καινούργιοι τους φίλοι τούς βοήθησαν να επαναβεβαιώσουν την αίσθηση της ζωτικότητας του τόπου τους. Όπως καταδεικνύει ο Έντμουντ Κίλι στην αισθαντική αποτίμησή του της λογοτεχνίας της δεκαετίας του '40, η γλαφυρότητα, το θάρρος και η αφοσίωση αυτών των ανθρώπων διατήρησαν το μεγαλείο της Ελλάδας ζωντανό στον δυτικό νου, τη στιγμή που η γερμανική κατοχή, ο πολυαίμακτος εμφύλιος και οι ασύστολες λεηλασίες του μαζικού τουρισμού απειλούσαν να καταστρέψουν ότι είχαν αγαπήσει. Αργότερα νεότεροι Έλληνες και Αγγλο-αμερικανοί συγγραφείς άντλησαν στοιχεία από τον αναπλασμένο παράδεισο των καλών αυτών φίλων και τον επανεφηύραν για τις μέλλουσες γενιές.

Τούτο το σημαντικότατο βιβλίο πολιτιστικής ιστορίας και δημιουργικής κριτικής είναι ο κολοφώνας του έργου του Έντμουντ Κίλι. Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Ίγκλς, "εδώ εκτυλίσσονται τα έργα και οι ημέρες του αιώνιου Σεφέρη, του "κολοσσού" Κατσίμπαλη με το ομηρικό του γέλιο, του χαρισματικού Λόρενς Ντάρελ, του ασθμαίνοντος Χένρι Μίλερ". Εδώ ανακαλύπτουμε μια κωμική Οδύσσεια που μετατρέπεται σε τραγική Ιλιάδα. Εδώ η ιστορία γίνεται λογοτεχνία και κατόπιν προσωπική αποκάλυψη, όπως οφείλει πάντα να είναι η άριστη λογοτεχνική κριτική.