Για πρώτη φορά ο Νορμπέρτο Μπόμπιο αναπολεί και εξιστορεί τη ζωή του, που άρχισε ταυτόχρονα σχεδόν με τούτο τον αιώνα. Από την εφηβεία του ως τις μέρες μας, από τα αδηφάγα διαβάσματα ως τα επίμαχα ερωτήματα των γηρατειών, ο φιλόσοφος ξανακοιτάζει την ίδια του την ύπαρξη και επιχειρεί να κάνει έναν απολογισμό της υπό το φως των γεγονότων που σφράγισαν τον πολυτάραχο αιώνα μας. Στην ιστορία τούτη που συνδέει την ανθρώπινη και την πνευματική περιπέτεια, το σημείο-κλειδί είναι η επιλογή του αγώνα στην πλευρά του μαχόμενου αντιφασισμού: ό,τι συνέβη πριν είναι μια προϊστορία όπου σταδιακά αναδύεται η πορεία μέσω της οποίας ο Μπόμπιο έγινε δάσκαλος. Αυτή η αυτοβιογραφία που συγκροτείται σε τρία επίπεδα, την αφήγηση του Μπόμπιο, τις παρεμβολές του Παπούτσι και την παράθεση ανέκδοτου υλικού, είναι ανάκληση στη μνήμη γεγονότων, από τη φυλακή στη διδασκαλία, στις σχέσεις με την πολιτική, στη αγωνία για τα προβλήματα του πολέμου και της ειρήνης ως τα μεταψυχροπολεμικά χρόνια. Παράλληλα, παρουσιάζεται πλήθος προσώπων, μεταξύ των οποίων πολλοί πρωταγωνιστές της πνευματικής και πολιτικής ζωής της Ιταλίας και της Ευρώπης αυτού του αιώνα, από τον Λεόνε Γκίνζμπουργκ στον Άλντο Καπιτίνι, από τον Λουντοβίκο Τζέυμονατ στον Μπέρτραντ Ράσσελ, από τον Ρανούτσιο Μπιάνκι Μπαντινέλλι στον Φράνκο Φορτίνι, από τον Καρλ Σμιτ στον Καρλ Πόππερ. Έτσι, μέσα από έναν φαινομενικά `ιδιωτικό` βίο αναδύονται θέματα, αντιθέσεις και αγωνίες που σφράγισαν τον 20ό.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]