Η Πετρούπολη δεν υπάρχει, απλώς νομίζουμε ότι υπάρχει. Σε αυτή τη φασματική πόλη, όπου παντού περιφέρονται σκιές, όπου πυκνώνουν οι φασαρίες στους δρόμους, όπου τα γεγονότα βοούν ότι επίκειται η επανάσταση του 1905, οι ψυχές των ηρώων και των αναγνωστών, οι μορφές της ζωής και της αφήγησης βρίσκονται λίγο πριν την κατάρρευση. Ο νεαρός Νικολάι Απολλώνοβιτς Αμπλεούχοφ, ένας ριζοσπάστης δανδής, μετά από μια ερωτική απογοήτευση αναλαμβάνει να τοποθετήσει μια βόμβα στον σεβαστό γερουσιαστή και πατέρα του, Απολλών Απολλώνοβιτς Αμπλεούχοφ. Ο ωρολογιακός μηχανισμός ενεργοποιείται, ο χρόνος της αφήγησης διαστέλλεται, για να περιλάβει όλες τις πνευματικές, πολιτικές και αισθητικές εντάσεις της μεταιχμιακής εκείνης εποχής.
Η "Πετρούπολη" είναι ένα από τα μείζονα έργα της ρωσικής λογοτεχνίας. Το ιδιαίτερο ύφος της, οι ηχητικοί πειραματισμοί, τα αμέτρητα λογοπαίγνια, οι ελλειπτικοί διάλογοι, η παράδοξη στίξη και, κυρίως, το συμβολικό σύστημα που κυβερνά όλο το μυθιστόρημα καθιστούν κάθε μετάφρασή της ένα σημαντικό επίτευγμα. Ελπίζουμε η ταυτόχρονη κυκλοφορία δύο εκδόσεων του βιβλίου να δώσει αφορμή για μια γενικότερη συζήτηση γύρω από τη μετάφραση των κλασικών λογοτεχνικών κειμένων.
Η έκδοση συνοδεύεται από εκτενές επίμετρο του J. D. Elsworth, βραβευμένου μεταφραστή της "Πετρούπολης" στα αγγλικά (Pushkin Press 2009), στο οποίο αναλύεται διεξοδικά η ένταξη του μυθιστορήματος στο συνολικό έργο του Μπιέλυ, η εκδοτική ιστορία, οι διακειμενικές συνδέσεις και τα κεντρικά υφολογικά ζητήματα του βιβλίου:
"Αλλά αυτό που εκπλήσσει περισσότερο σε αυτά τα πανταχού παρόντα εικονοποιητικά μοτίβα είναι η κυκλικότητά τους. Όσο περισσότερο κάποιος παρακολουθεί τις επιπτώσεις τους τόσο πιο φανερό γίνεται ότι όλοι οι δρόμοι τον γυρίζουν πίσω στην ίδια αφετηρία: τον μαγικό κύκλο που είναι το περίκλειστο κρανίο του Απολλών Απολλώνοβιτς, το σπίτι του, η ίδια η πόλη, η ιστορία της Ρωσίας. Ή ίσως να είναι το μυθιστόρημα, ο νους του συγγραφέα του, από τον οποίο δεν υπάρχει καμία διαφυγή. Όλες οι επιλογές στο τέλος οδηγούν στο ίδιο σημείο, και ο κόσμος στους δρόμους, όπως και οι αναγνώστες του βιβλίου, συνεχίζουν "να κυκλοφορούν", ακριβώς όπως θα ήθελε ο Απολλών Απολλώνοβιτς".
Ελένη Μπακοπούλου (Μεταφραστής)
Η Ελένη Μπακοπούλου σπούδασε ιστορία στη Σοβιετική Ένωση και έκανε μεταπτυχιακά στη Γαλλία. Μεταφράζει κυρίως από τα ρωσικά αλλά και τα γαλλικά.
Andrey Bely (Συγγραφέας)
Ο Αντρέι Μπέλι, λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Μπορίς Νικολάγιεβιτς Μπουγκάγιεφ, γεννήθηκε στην Μόσχα στις 14 Οκτωβρίου 1880. Γιος καθηγητή, του διάσημου μαθηματικού της εποχής και κοσμήτορα της Μαθηματικής Σχολής. Σπούδασε στο τμήμα Φυσικών Επιστημών της Μαθηματικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Μόσχας. εκδήλωσε νωρίς το ενδιαφέρον του για τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη φιλοσοφία. Τον Νοέμβριο του 1905 βρέθηκε στην Πετρούπολη, όπου έγινε μάρτυρας των αιματηρών γεγονότων. Η βαθιά σχέση του με τον συμβολισμό αποτυπώνεται στα θεωρητικά άρθρα του με τον τίτλο "Συμβολισμός" (1910), αλλά και στη γραφή του. Την ίδια εποχή επηρεάζεται από τον ανθρωποσοφισμό. Αστός και κοσμοπολίτης -τα προεπαναστατικά χρόνια (1912-1916) τα πέρασε ταξιδεύοντας στην Αφρική και την Ευρώπη-, μετά την επανάσταση του 1917 ο Μπέλυ ακολούθησε την τυπική πορεία ενός διανοούμενου της εποχής. Η σχέση του ωστόσο με το νέο καθεστώς δεν υπήρξε ανέφελη, όπως καταδεικνύεται και από την επιστολή του προς τον Στάλιν (1931).
Κορυφαία θέση στο έργο του κατέχει η "Πετρούπολη" (1913-1914)· περιγράφεται ως μια πόλη σε αργό θάνατο, που εξαιτίας της επανάστασης του Οκτωβρίου έχει τεθεί σε κατάσταση συναγερμού. Άλλα έργα του: το μυθιστόρημα "Το ασημένιο περιστέρι" (1909) και το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Κότικ Λετάγιεφ" (1915). Έγραψε επίσης ποιητικές συλλογές, πλήθος κριτικών κειμένων, καθώς και αυτοβιογραφικά έργα. Στα τελευταία μυθιστορήματά του, "Μόσχα" (1926) και "Μάσκες" (1931), η προσήλωσή του στην ανανέωση της μυθιστορηματικής γραφής αποτυπώνεται κυρίως στη γλώσσα. Όπως γράφει ο Γιεβγκένι Ζαμιάτιν: "Μέχρι τέλους ο Μπέλυ παρέμεινε ο Ρώσος Τζόυς". Πέθανε στις 8 Ιανουαρίου 1934 στη Μόσχα.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
