Το βιβλίο αυτό είναι η προσπάθεια ενός σκεπτόμενου Έλληνα να καταλάβει τι συνέβη σε έναν λαό που από το 1910 ως το 1915, ορμητικός και ενθουσιώδης, πολέμησε σκληρότατα και δούλεψε ενωμένος κάτω από την συνδυασμένη ηγεσία των «δύο Βήτα» ―του Βασιλιά Κωνσταντίνου στον στρατό και του Ελευθερίου Βενιζέλου στην πολιτική―, για να παρασυρθεί μετά σ’ έναν σκοτεινό στρόβιλο αλληλοκαταστροφής. Έκτοτε σ’ εκείνο το ξέσκισμα των Ελλήνων, το βαθύ και ματωμένο, δόθηκε μια απλοϊκή ερμηνεία, που το κουκούλωσε αλλά δεν το επούλωσε, και επομένως εξακολουθεί σήμερα να μας δηλητηριάζει και να μας παραλύει.
Απλά και καθαρά, διαγράφονται εδώ οι προσωπικότητες που συγκρούστηκαν, οι συνθήκες που τους έφεραν αντιμέτωπους, καθώς και τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν, ιδίως δε το πότε και πώς δημιουργήθηκε εκείνο το μύθευμα, που συνέβαλε μεν πολύ αποτελεσματικά στο να γείρει η πλάστιγγα, είχε δε ως τραγική παράπλευρη συνέπεια τον αφανισμό του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Η εικόνα που αναδύεται προσκρούει στην πεπατημένη. Στοιχειοθετείται όμως στέρεα καθώς τα γεγονότα των μοιραίων εκείνων ετών ―1913 με 1915― δίνονται ένα ένα, οι πηγές παρατίθενται, και έτσι ο κάθε αναγνώστης μπορεί να διασταυρώσει, να βεβαιωθεί για την αλήθεια και να κρίνει την άποψη.
Η Αθηνά Κακούρη γεννήθηκε το 1928 στην Πάτρα, σε οικογένεια κεφαλονίτικης καταγωγής. Πέρασε τον πόλεμο και την Κατοχή στην Αθήνα. Μετά την Απελευθέρωση, επέστρεψε στην Πάτρα, όπου εργάστηκε στο γραφείο πρακτόρευσης πλοίων και πετρελαιο-ειδών του πατέρα της Χαρίλαου. Δημοσίευσε τα πρώτα της κείμενα, χρονογραφήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις, στην εφημερίδα "Νεαλόγος" της Πάτρας. Το 1952, στον διαγωνισμό μετάφρασης αμερικανικών διηγημάτων που προκήρυξαν οι εκδόσεις "Ίκαρος" (στην κριτική επιτροπή συμμετείχαν: Κωνσταντίνος Τσάτσος, Κ. Θ. Δημαράς, Απόστολος Σαχίνης), η νεαρή Αθηνά κέρδισε βραβείο, το οποίο συνοδευόταν από χρηματικό έπαθλο 200.000 δραχμών. Το 1959, έχοντας κατά νου την επιτυχία της Αγκάθα Κρίστι, έγραψε ένα αστυνομικό διήγημα, τοποθετημένο στην Πάτρα του ΄50, και το έστειλε στην Ελένη Βλάχου, η οποία δεν της απάντησε ποτέ. Το έστειλε έπειτα στον "Ταχυδρόμο", όπου δημοσιεύτηκε με εικονογράφηση του Μποστ. Άρχισε έτσι, να δημοσιεύει αστυνομικά διηγήματα με ήρωες τον αστυνόμο Γεράκη, την Τούλα, μια νοικοκυρά, και τον κοσμοπολίτη Νάσο Δαπόντε, υπάλληλο της Ιντερπόλ. Στον "Ταχυδρόμο" υπέγραφε επίσης μεγάλα ρεπορτάζ. Την ίδια εποχή, έγραψε μια ραδιοφωνική σειρά, συνεργάστηκε με διάφορα έντυπα και ασχολήθηκε με τη μετάφραση. Το πρώτο της βιβλίο με αστυνομικά διηγήματα ("218 ονόματα") εκδόθηκε το 1963 και το δεύτερο ("Αλάτι στα φιστίκια") το 1974, τη χρονιά δηλαδή που εκδόθηκε και το πρώτο της αστυνομικό μυθιστόρημα, "Κυνηγός φαντασμάτων". Εντωμεταξύ ,το 1970 είχε εκδοθεί το νεανικό ιστορικό μυθιστόρημα της "Ο δραπέτης της Αυλώνας". Από το 1976 και επί 15 χρόνια ταξίδευε ανάμεσα στην Ελλάδα, τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία. Άλλα μυθιστορήματα της είναι: "Της τύχης το μαχαίρι", "Με τα φτερά του Μαρίκα", "Η σπορά του ανέμου", "Ο χαρταετός", "Αύριο", "Πριμαρόλια", το οποίο βραβεύτηκε με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου, το μυθιστόρημα "Θέκλη" με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005, και το "Ξιφίρ Φαλέρ". Το 2010 εκδόθηκε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο "Με τα χέρια σταυρωμένα". Οι μεταφράσεις της έχουν επανειλημμένως βραβευθεί, ενώ από τα μυθιστορήματά της τα "Πριμαρόλια" τιμήθηκαν με το Βραβείο Νικηφόρου Βρεττάκου και η "Θέκλη" κέρδισε τόσο το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος όσο και το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών.
Δείτε όλα τα βιβλία του συγγραφέα
