Ο π. Σεργκέι Μπουλγκάκοφ ανήκει στο πάνθεον των στοχαστών της ρωσικής φιλοσοφικής και θεολογικής αναγέννησης των αρχών του 20ού αιώνα, η οποία σημάδεψε όχι μόνο την πνευματικότητα της χώρας όπου εμφανίστηκε και άνθισε αλλά και ολόκληρη τη δυτική σκέψη, λόγω της αναγκαστικής μετεγκατάστασης και υπερορίας πολλών συντελεστών της στη Δυτική Ευρώπη, μετά την επικράτηση των Μπολσεβίκων το 1917. Στο βιβλίο αυτό δημοσιεύονται δύο δοκίμια του συγγραφέα που άσκησε μεγάλη επιρροή όχι μόνο στους συγχρόνους του αλλά και στους επιγόνους. Το δοκίμιο για τον Καρλ Μαρξ είναι μια βαθιά ανάλυση της μαρξιστικής ιδεολογίας, την οποία ο συγγραφέας είχε ασπαστεί στα χρόνια της νιότης του. Η διεισδυτική ματιά του Σ. Μπουλγκάκοφ αποδομεί, κυρίως, την ηθική διάσταση της ιδεολογίας αυτής, αποκαλύπτοντας τα σπέρματα ολοκληρωτισμού που περιέχει από τα πρώτα κιόλας κείμενα του Γερμανού φιλοσόφου. Στο δοκίμιο για τον Ιβάν Καραμάζοφ ο Σ. Μπουλγκάκοφ επιχειρεί μια ανάλυση της ηθικής προσταγής του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι, στη βάση της φράσης "δεν υπάρχει Θεός, άρα όλα επιτρέπονται" που αναφέρεται στο βιβλίο του "Αδελφοί Καραμάζοφ". Δύο δοκίμια προβληματισμού και ανατροπών που συνέβαλαν καθοριστικά στη διαμόρφωση της ρωσικής σκέψης την περίοδο της πνευματικής του αναγέννησης, αλλά και μετά.